تاریخ انتشار
دوشنبه ۶ مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۸:۵۰
کد مطلب : ۵۰۲۳۷۲
بار عمرانی استان بر دوش دو نفر!
دو مدیری که برای کهگیلویه و بویراحمد آبروداری کردند / مسأله کجاست؛ کمبود اعتبار یا کم‌کاری مدیران؟
۷
کبنا ؛در حالی که یکی از اصلی‌ترین گره‌های توسعه در کهگیلویه و بویراحمد، همواره کمبود منابع مالی و اعتبارات معرفی می‌شود، تازه‌ترین آمارها نشان می‌دهد مشکل اصلی، نه نداشتن اعتبار، بلکه ناتوانی در جذب آن است. در میان خیل مدیران استانی، تنها دو نفر توانسته‌اند بخش عمده‌ای از اعتبارات عمرانی را جذب کنند، آن هم در شرایطی که بیش از نیمی از اعتبارات سفر ریاست‌جمهوری هنوز بلاتکلیف مانده است.
به گزارش کبنا، در کهگیلویه و بویراحمد، توسعه و پیشرفت همیشه با واژه کلیدی اعتبار گره خورده است. نه اینکه تنها عامل توسعه باشد، اما کمبود آن بی‌تردید یکی از ریشه‌ای‌ترین موانع ما در مسیر پروژه‌ها، زیرساخت‌ها و خدمات عمومی بوده است. با این حال، تناقضی تلخ در بطن این واقعیت نهفته است. در حالی که کمبود اعتبار همیشه به‌عنوان مانعی اصلی معرفی می‌شود، باز هم بخش قابل‌توجهی از همین اعتبارات محدود، اصلاً جذب نمی‌شود. در شرایطی که همه از نداشتن می‌گویند، همان داشته‌‌های محدود هم بعضاً روی زمین می‌ماند، خاک می‌خورد، یا به‌خاطر بی‌تدبیری از دست می‌رود.
یکی از اصلی‌ترین میدان‌های سنجش کارآمدی مدیران در شرایط فعلی، توانایی جذب اعتبارات است. امروز دیگر تنها مدیریت منابع موجود کافی نیست. مدیر موفق کسی‌ست که بتواند برای استان خودش چانه‌زنی کند، در پایتخت بنشیند، رایزنی کند، در جلسه‌ها حضور مؤثر داشته باشد و نهایتاً اعتبار بیاورد. چون همین اعتبار است که می‌تواند یک پروژه نیمه‌تمام را به خط پایان برساند، یک روستا را از بی‌آبی نجات دهد یا یک جاده خاکی را آسفالت کند.
اما واقعیت این است که برخی از مدیران استان نه‌تنها در جذب اعتبارات ناکارآمد هستند، بلکه حتی به حداقل انتظارات نیز پاسخ نمی‌دهند. چون برای برخی از آنها، تنها ارتباط با یک نماینده کافی‌ست. پشت‌شان گرم است، و وقتی انتصاب‌شان نه بر اساس شایستگی، که بر اساس نزدیکی سیاسی انجام می‌شود، دیگر چندان دغدغه‌ای برای پاسخگویی یا عملکرد وجود ندارد.
بر اساس اطلاعاتی که به‌تازگی به دست کبنا نیوز رسیده، دو نفر از مدیران استان در جذب اعتبارات عمرانی درخشان ظاهر شده‌اند. آرش مصلح، مدیرعامل آب منطقه‌ای و حمیدرضا پیمانجو مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان در مجموع نزدیک به ۶۰ درصد از کل اعتبارات عمرانی استان را جذب کرده‌اند. ۶۰ درصد! یعنی بخش عمده‌ای از اعتباراتی که می‌توانست در دستان مدیران مختلف و در حوزه‌های متنوع صرف توسعه زیرساختی شود، توسط تنها دو دستگاه جذب شده است.
اگر این دو مدیر، این‌گونه آبروداری نمی‌کردند، چه می‌شد؟ چه کسی می‌خواست جوابگوی مردم باشد؟ چه بر سر پروژه‌های آب و راه می‌آمد؟ و مهم‌تر از آن، چرا مدیران دیگر نتوانسته‌اند حتی نزدیک به این عملکرد باشند؟
در سفر دوم رئیس‌جمهور به استان، در قالب دولت سیزدهم، ۱۳ هزار میلیارد تومان اعتبار برای کهگیلویه و بویراحمد تصویب شد. این عدد، بی‌سابقه بود. اما طبق اطلاعاتی که به رسانه‌ها رسیده، کمتر از ۴۰ درصد این اعتبار جذب شده است. این یعنی بیش از ۶۰ درصد این فرصت از دست رفته؛ یا دقیق‌تر بگوییم هنوز روی کاغذ باقی مانده است.
چرا در حالی که یک سال هم از عمر دولت چهاردهم گذشته، هنوز بخش زیادی از این اعتبارات روی زمین مانده است؟ مگر نه اینکه وظیفه مدیران، جذب این منابع و تبدیل آن به پروژه‌های واقعی و ملموس است؟ پس این همه تأخیر از کجا می‌آید؟
آرش مصلح و حمیدرضا پیمانجو، دقیقاً نشان داده‌اند که اگر اراده، تخصص و پیگیری وجود داشته باشد، می‌توان از سد بی‌پولی و محدودیت‌های بودجه‌ای عبور کرد. اینها الگوی خوبی‌اند. اما نباید تنها به تشویق آنها بسنده کرد. باید از دیگر مدیران پرسید که چرا شما نتوانستید؟ چرا هنوز پروژه‌های شما در نوبت تخصیص‌اند؟ چرا برای استان اعتبار نیاوردید؟ چرا میان حرف تا عمل این‌قدر فاصله افتاده؟
به گزارش کبنا، در کهگیلویه و بویراحمد، توسعه و پیشرفت همیشه با واژه کلیدی اعتبار گره خورده است. نه اینکه تنها عامل توسعه باشد، اما کمبود آن بی‌تردید یکی از ریشه‌ای‌ترین موانع ما در مسیر پروژه‌ها، زیرساخت‌ها و خدمات عمومی بوده است. با این حال، تناقضی تلخ در بطن این واقعیت نهفته است. در حالی که کمبود اعتبار همیشه به‌عنوان مانعی اصلی معرفی می‌شود، باز هم بخش قابل‌توجهی از همین اعتبارات محدود، اصلاً جذب نمی‌شود. در شرایطی که همه از نداشتن می‌گویند، همان داشته‌‌های محدود هم بعضاً روی زمین می‌ماند، خاک می‌خورد، یا به‌خاطر بی‌تدبیری از دست می‌رود.
یکی از اصلی‌ترین میدان‌های سنجش کارآمدی مدیران در شرایط فعلی، توانایی جذب اعتبارات است. امروز دیگر تنها مدیریت منابع موجود کافی نیست. مدیر موفق کسی‌ست که بتواند برای استان خودش چانه‌زنی کند، در پایتخت بنشیند، رایزنی کند، در جلسه‌ها حضور مؤثر داشته باشد و نهایتاً اعتبار بیاورد. چون همین اعتبار است که می‌تواند یک پروژه نیمه‌تمام را به خط پایان برساند، یک روستا را از بی‌آبی نجات دهد یا یک جاده خاکی را آسفالت کند.
اما واقعیت این است که برخی از مدیران استان نه‌تنها در جذب اعتبارات ناکارآمد هستند، بلکه حتی به حداقل انتظارات نیز پاسخ نمی‌دهند. چون برای برخی از آنها، تنها ارتباط با یک نماینده کافی‌ست. پشت‌شان گرم است، و وقتی انتصاب‌شان نه بر اساس شایستگی، که بر اساس نزدیکی سیاسی انجام می‌شود، دیگر چندان دغدغه‌ای برای پاسخگویی یا عملکرد وجود ندارد.
بر اساس اطلاعاتی که به‌تازگی به دست کبنا نیوز رسیده، دو نفر از مدیران استان در جذب اعتبارات عمرانی درخشان ظاهر شده‌اند. آرش مصلح، مدیرعامل آب منطقه‌ای و حمیدرضا پیمانجو مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان در مجموع نزدیک به ۶۰ درصد از کل اعتبارات عمرانی استان را جذب کرده‌اند. ۶۰ درصد! یعنی بخش عمده‌ای از اعتباراتی که می‌توانست در دستان مدیران مختلف و در حوزه‌های متنوع صرف توسعه زیرساختی شود، توسط تنها دو دستگاه جذب شده است.
اگر این دو مدیر، این‌گونه آبروداری نمی‌کردند، چه می‌شد؟ چه کسی می‌خواست جوابگوی مردم باشد؟ چه بر سر پروژه‌های آب و راه می‌آمد؟ و مهم‌تر از آن، چرا مدیران دیگر نتوانسته‌اند حتی نزدیک به این عملکرد باشند؟
در سفر دوم رئیس‌جمهور به استان، در قالب دولت سیزدهم، ۱۳ هزار میلیارد تومان اعتبار برای کهگیلویه و بویراحمد تصویب شد. این عدد، بی‌سابقه بود. اما طبق اطلاعاتی که به رسانه‌ها رسیده، کمتر از ۴۰ درصد این اعتبار جذب شده است. این یعنی بیش از ۶۰ درصد این فرصت از دست رفته؛ یا دقیق‌تر بگوییم هنوز روی کاغذ باقی مانده است.
چرا در حالی که یک سال هم از عمر دولت چهاردهم گذشته، هنوز بخش زیادی از این اعتبارات روی زمین مانده است؟ مگر نه اینکه وظیفه مدیران، جذب این منابع و تبدیل آن به پروژه‌های واقعی و ملموس است؟ پس این همه تأخیر از کجا می‌آید؟
آرش مصلح و حمیدرضا پیمانجو، دقیقاً نشان داده‌اند که اگر اراده، تخصص و پیگیری وجود داشته باشد، می‌توان از سد بی‌پولی و محدودیت‌های بودجه‌ای عبور کرد. اینها الگوی خوبی‌اند. اما نباید تنها به تشویق آنها بسنده کرد. باید از دیگر مدیران پرسید که چرا شما نتوانستید؟ چرا هنوز پروژه‌های شما در نوبت تخصیص‌اند؟ چرا برای استان اعتبار نیاوردید؟ چرا میان حرف تا عمل این‌قدر فاصله افتاده؟
