پروژه پل معلق مهریان در تعلیق / داستان عکس‌های منتشر شده از قطعه‌بندی زمین‌های محل پروژه چیست؟ / سرمایه‌گذاران خارجی را قدر می‌نهیم و سرمایه‌گذاران داخلی را فراری می‌دهیم!

کبنا ؛اخیراً تصاویری از محل اجرای پروژه پل معلق مهریان منتشر شده که نشان می‌دهد برخی از زمین‌های محل انجام پروژه، به صورت سنتی و با سنگ قطعه‌بندی شده‌اند، هر چند ممکن است این قطعه‌بندی‌ها مربوط به پیش از تعریف پروژه باشد، اما ظن آن می‌رود عده‌ای با نیت سودجویی و اطلاع از افزایش ارزش آن زمین‌ها دست به این کار زده باشند.
به گزارش کبنا، در بسیاری از نقاط کشور، سرمایه‌گذاری به‌عنوان موتور محرک توسعه و ابزاری برای تولید، اشتغال، نوآوری و پویایی اقتصادی شناخته می‌شود؛ در اهمیت سرمایه‌گذاری همین بس که سال جاری را رهبر انقلاب «سرمایه‌گذاری برای تولید» نام نهاده‌اند. اما متأسفانه در کهگیلویه و بویراحمد، سرمایه‌گذاری گاه به‌عنوان پروژه‌ای تبلیغاتی، نمایشی یا حتی نوعی دردسری اداری و اجتماعی فهمیده می‌شود. گاهی می‌بینیم پروژه‌هایی با سروصدای زیاد آغاز می‌شوند، تبلیغات وسیعی برایشان صورت می‌گیرد، مسئولین کشوری و استانی هم حاضر می‌شوند، یک نماینده هم معمولاً حضور دارد، اما بعد از این‌همه سر و صدا و قیل و قال، پس از مدتی، در سکوت، متوقف می‌شوند؛ انگار نه خانی آمده و نه خانی رفته است. نتیجه چنین وضعیتی روشن است؛ امیدهایی در دل مردم روشن می‌شود، اما پس از مدتی خاموش می‌شوند؛ در نتیجه اعتماد نهادی در بین آنها کاهش می‌یابد. از سوی دیگر نرخ پایین تولید، رشد ضعیف اقتصادی و نرخ بالای بیکاری، نیز به همراه دارد.
شاید برخی از استان‌های کشور همچون تهران و البرز یا حتی همین استان‌های همجوار مثل فارس، یزد و اصفهان، چندان مسأله بیکاری نداشته باشند، اما در کهگیلویه و بویراحمد، بیکاری یکی از اصلی‌ترین مسائل اجتماعی است که بسیاری از نیروهای استانی را مجبور به مهاجرت می‌کند. بنابراین جای تعجب نیست که سرمایه‌گذاری یکی از دغدغه‌های جدی در استان باشد. اگر فضا برای فعالیت سرمایه‌گذاران فراهم بود، پروژه‌های بزرگ می‌توانستند ده‌ها و بلکه صدها فرصت شغلی مستقیم و غیرمستقیم ایجاد کنند.
یکی از مشکلات اصلی سرمایه‌گذاران در این کهگیلویه و بویراحمد، روند پیچیده اداری است. برای صدور مجوز یک پروژه گاه باید ماه‌ها چشم‌انتظار ماند. فرآیندها آن‌قدر کند و طولانی هستند که برخی از سرمایه‌گذاران، با وجود انگیزه و منابع، عطای کار را به لقایش می‌بخشند و کهگیلویه و بویراحمد را به مقصد سایر استان‌ها ترک می‌کنند. دریافت تسهیلات و معرفی به بانک‌ها نیز با مشکل مواجه است. همگی این مشکلات پیامدشان، معطلی سرمایه‌گذار و بلاتکلیفی پروژه است و بارها دیده‌ایم به همین خاطر پروژه‌های بزرگ در استان که می‌شد در یک یا دو سال به اتمام برسند، پس از یک دهه هنوز تکمیل نشده‌اند.
اما شاید مهم‌ترین آسیب‌شناسی سرمایه‌گذاری در کهگیلویه و بویراحمد، تعریف پروژه‌ها پیش از انجام مطالعات فراگیر و دقیق باشد. گاهی پروژه‌ها ابتدا کلنگ می‌خورند، سپس درباره امکان‌سنجی، معارضات، مجوزهای قانونی، مسائل زیست‌محیطی و... فکر می‌شود. حتی گاهی هم در این باره بعد از تعریف پروژه فکر نمی‌شود، اما آنقدر معارضات زیاد می‌شود که پروژه تعطیل می‌گردد. این وضعیت علاوه بر این‌که منابع و هزینه‌های سرمایه‌گذار را به چالش می‌کشد، بلکه سرمایه اجتماعی نهادهای دولتی و عمومی را نیز دچار فرسایش می‌کند.
نمونه‌های زیادی برای چنین پروژه‌هایی وجود دارد؛ پروژه پل معلق مهریان یکی از آن‌هاست. این پروژه یکی از مهم‌ترین پروژه‌های اقتصادی و گردشگری استان و ضرورت گردشگران است که در سال ۱۴۰۱ با اعتبار اولیه ۹۵۰ میلیارد تومان و اشتغالزایی مستقیم ۲۵۰ نفر طرح شد. این طرح که بخش‌های مختلفی از جمله زیپ لاین، سورتمه ریلی و سایر موارد است، در سفر دور دوم مرحوم رئیسی به استان کلنگ آن به زمین زده شد اما به همان دلایل همیشگی که به عنوان مانع پیشرفت پروژه‌ها در کهگیلویه و بویراحمد عمل می‌کنند، عملیات اجرایی ادامه پیدا نکرد.
این پروژه‌ با حضور مسئولین استانی، معاون اقتصادی استاندار و حتی معاون رئیس‌جمهور در دولت سیزدهم مورد بازدید قرار گرفت و وعده‌های پررنگی برای آن داده شد. تبلیغات گسترده‌ای انجام شد، اما حالا با معارضات متعددی مواجه است. گویا در منطقه‌ای که قرار بود پروژه اجرا شود، عکس‌هایی منتشر شده که نشان می‌دهد زمین‌ها به‌صورت سنتی با سنگ قطعه‌بندی شده‌اند. بااین‌حال هنوز معلوم نیست که این قطعه‌بندی متعلق به گذشته است یا گروهی به نیت سودجویی اخیراً آن را انجام داده‌اند. بنابراین لازم است که این ابهام، باید به‌صورت رسمی بررسی شود. به دلیل آن‌که پس از تعریف این پروژه، ارزش زمین‌های آن‌جا افزایش یافته است، ظن آن می‌رود که نکند عده‌ای با نیت سودجویی اقدام به این کار کرده باشند.
نکته مهم‌ این است که نشانه‌ای از مدیریت یکپارچه توسعه سرمایه‌گذاری در استان دیده نمی‌شود. نهادهای متولی اقتصادی، شهرداری‌ها، منابع طبیعی، اداره کل راه، محیط زیست، بانک‌ها و... هریک منطق و روال خاص خود را دارند. سرمایه‌گذار باید با همه این‌ها جداگانه چانه بزند. در نتیجه، سرمایه‌گذار، احساس حمایت نمی‌کند، و با رفتاری از جنس تردید و بی‌اعتمادی مواجه می‌شود. اما بااین‌وجود شاید یکی از تلخ‌ترین واقعیت‌ها این باشد که اگر همین سرمایه‌گذار پروژه پل معلق، سرمایه‌گذار خارجی بود، وضعیت متفاوت می‌بود. بسیاری از مسئولان و رسانه‌ها در آن صورت ماجرا را در بوق و کرنا می‌کردند، در حالی که امروز با یک فعال بخش خصوصی داخلی، از همان استان و همان مردم، با بی‌مهری و پیچیدگی برخورد می‌شود.