تاریخ انتشار
چهارشنبه ۸ آذر ۱۴۰۲ ساعت ۲۱:۰۳
کد مطلب : ۴۶۹۸۳۸
کبنا گزارش می دهد
پهلوانی که قبل از انقلاب، شانه‌هایش پُلِ نجات مردمانش بود
۱۴
کبنا ؛آری، پَهلوانان نمیمیرند، چون ابالفضل پهلوان بود.
به گزارِش کبنا از چیتاب، در گذر از یادمان اسطوره‌های قوم لر اینبار در دیار چیتاب نام کسی را می‌آوَریم که در نهایت پهلوانی قهرمانِ ایثار و مردانگی بود.
نام: کاظم
شهرت: بَردی (فَعّال)
نام پدر: مُختار
نام طایفه: عباسی
نام تَش: چیتابی
در بَهـار سال ۱۳۱۴ در منطقه چیتاب بخش کبگیان پسری متولد شد که مردمان آن دیار بخاطر شجاعت، ایثار بی‌بدیلَش سالهای سال و فی الحال از وی بعنوان پهلوانی قهرمان صِفَت یاد می‌کنند.
همانطور که مستحضرید در دوران قبل از انقلاب بخاطر نبود امکانات در کشور خاصه روستاها و دهات استان کهگیلویه وبویراحمد در منطقه چیتاب که علیرغم وابستگی قومی قبیله‌ای ( اقوام طایفه و ملَل) بخاطر تجمیع و موقعیت استراتژیک جغرافیائی در بارش‌های سنگین و رودخانه خروشانش هیچگونه پل ارتباطی برای عبور مرور مردمان نداشت که اذهان این مردم را دچار چالش سردرگمی کرده بود.
در این میان اما ظهور جوانی رشید، باهیکل تنومند و جرات مثال زدنی و ایثار بی‌بدیلش مردمان چیتاب را به یک آرامش نسبی در حل مُعضَل عبور از این رودخانه خروشان کرد و او کسی نبود جز پهلوان حاج کاظم [بَـردی] فَعال که همیشه و همه جا از وی به نیکی یاد می‌شود.
در اینکه بگوئیم حاج کاظم تمامی مردمان را از این رودخانه عبور میداد شاید اغراق نکرده باشیم لکن عده‌ای از مردم با وسیله‌ای خطرناک بنام "جَـرِه" همان صندوقچه آویزان در ارتفاع بُلَند بر فراز این رودخانه خروشان عبور میکردند که قطع به یقین زنان آبستن و افرادمریض احوال، دانش‌آموزان محصل جهت رفتن به زایشگاه و درمان و تحصیل در مرکز استان با ترس ازسوار شدن در این ارابه مَرگ هیچ راه گریزی نداشته و بقول مردم یا باید همانجا بر می‌گشتند و با درد خود می‌ساختَند و از تحصیل بازمانده یا به دلِ رودخانه میزدند و خطر غرق شدَن تهدیدشان میکرد.
تا اینکه در هَمهَمهٔ این مشکل حاج کاظم پهلوانانه بدون ترس از غرش آب آنان را بردوش خود سوار میکرد و به سلامت به ساحل آرامش می‌رساند، و اینجاست که باید گفت شاید اگر حاج کاظم نبود خیلی از فرهیختگان علمی و ادبی این دیار هم نبودند، که چرایش را برایتان خواهم گفت: خیلی از فرهیختگان علمی و نخبگان سطح بالای کشوری و لشکری این دیار جانشان و سرنوشت بدنیا آمدنشان را مدیون‌شانه‌هایی هستند که در آن زمان که در شکم مادرانشان بودند آنان را علیرغم خطرات راه بدونِ ذَرّه‌ای چشمداشت در نهایت ایثار از رودخانه چیتاب عبور میداد تا الان در مسند پُستهایِ مُتِعدِد مدیریتی استانی و کشوری انجام وظیفه کنند و براستی اگر بخواهیم رشادت‌های این اسطوره تکرار نشدنی ایثار که فراتر از پِترُس و ریزعلی خاجوی ناجی مردمان خاصه مادران باردار، و فرزندان مریض جهت عبور از رودخانه اعزام به مرکزاستان بوده را در قاموس یک نماد یا تندیس دربیاوریم و بر پل ورودی شهرچیتاب نصب کنیم شاید ذره‌ای از محبت‌های این پَهلَوان، قهرَمانِ ایثار را جبران کرده باشیم و حداقل به می‌همانان و نسول بعدمان بگوئیم اینجا دیـارِ حاج کاظم پهلوان ایثارگر و ناجی مردمان این دیار است که با عزم راسخ و قدرت ایثار بالا‌شانه‌های پهلوانیش پل عبور مردمان این دیار بود. در پایان خلاصه این شرح ماندگار عرض شَوَد، حاج کاظم بعد از ازدواج با یک بانوی مُـؤمِنِه و پاک سرشت علیرغم ایثار در جبهه جنگ دفاع مقدس، باتربیت ۹ فرزند فرهیخته، در سطوح مختلف خدمت به جامعه نمونه شاخِص (سردار سرافراز انتظامی جانباز جبهه جنگ، دکتر صیدال فعال رئیس مرکز امنیت اطلاعات وزارت کشور) در سن ۷۵ سالَگـی سوم اسفندماه ۱۳۸۹ در حالیکه با چهره‌ای بشاش وضوی نماز ظهر عصرش را هم گرفته بود جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت.
روحش شاد یادش گرامـی جنت مکانشان باد
خبرنگار: اسماعیل رسام
به گزارِش کبنا از چیتاب، در گذر از یادمان اسطوره‌های قوم لر اینبار در دیار چیتاب نام کسی را می‌آوَریم که در نهایت پهلوانی قهرمانِ ایثار و مردانگی بود.
نام: کاظم
شهرت: بَردی (فَعّال)
نام پدر: مُختار
نام طایفه: عباسی
نام تَش: چیتابی
در بَهـار سال ۱۳۱۴ در منطقه چیتاب بخش کبگیان پسری متولد شد که مردمان آن دیار بخاطر شجاعت، ایثار بی‌بدیلَش سالهای سال و فی الحال از وی بعنوان پهلوانی قهرمان صِفَت یاد می‌کنند.
همانطور که مستحضرید در دوران قبل از انقلاب بخاطر نبود امکانات در کشور خاصه روستاها و دهات استان کهگیلویه وبویراحمد در منطقه چیتاب که علیرغم وابستگی قومی قبیله‌ای ( اقوام طایفه و ملَل) بخاطر تجمیع و موقعیت استراتژیک جغرافیائی در بارش‌های سنگین و رودخانه خروشانش هیچگونه پل ارتباطی برای عبور مرور مردمان نداشت که اذهان این مردم را دچار چالش سردرگمی کرده بود.
در این میان اما ظهور جوانی رشید، باهیکل تنومند و جرات مثال زدنی و ایثار بی‌بدیلش مردمان چیتاب را به یک آرامش نسبی در حل مُعضَل عبور از این رودخانه خروشان کرد و او کسی نبود جز پهلوان حاج کاظم [بَـردی] فَعال که همیشه و همه جا از وی به نیکی یاد می‌شود.
در اینکه بگوئیم حاج کاظم تمامی مردمان را از این رودخانه عبور میداد شاید اغراق نکرده باشیم لکن عده‌ای از مردم با وسیله‌ای خطرناک بنام "جَـرِه" همان صندوقچه آویزان در ارتفاع بُلَند بر فراز این رودخانه خروشان عبور میکردند که قطع به یقین زنان آبستن و افرادمریض احوال، دانش‌آموزان محصل جهت رفتن به زایشگاه و درمان و تحصیل در مرکز استان با ترس ازسوار شدن در این ارابه مَرگ هیچ راه گریزی نداشته و بقول مردم یا باید همانجا بر می‌گشتند و با درد خود می‌ساختَند و از تحصیل بازمانده یا به دلِ رودخانه میزدند و خطر غرق شدَن تهدیدشان میکرد.
تا اینکه در هَمهَمهٔ این مشکل حاج کاظم پهلوانانه بدون ترس از غرش آب آنان را بردوش خود سوار میکرد و به سلامت به ساحل آرامش می‌رساند، و اینجاست که باید گفت شاید اگر حاج کاظم نبود خیلی از فرهیختگان علمی و ادبی این دیار هم نبودند، که چرایش را برایتان خواهم گفت: خیلی از فرهیختگان علمی و نخبگان سطح بالای کشوری و لشکری این دیار جانشان و سرنوشت بدنیا آمدنشان را مدیون‌شانه‌هایی هستند که در آن زمان که در شکم مادرانشان بودند آنان را علیرغم خطرات راه بدونِ ذَرّه‌ای چشمداشت در نهایت ایثار از رودخانه چیتاب عبور میداد تا الان در مسند پُستهایِ مُتِعدِد مدیریتی استانی و کشوری انجام وظیفه کنند و براستی اگر بخواهیم رشادت‌های این اسطوره تکرار نشدنی ایثار که فراتر از پِترُس و ریزعلی خاجوی ناجی مردمان خاصه مادران باردار، و فرزندان مریض جهت عبور از رودخانه اعزام به مرکزاستان بوده را در قاموس یک نماد یا تندیس دربیاوریم و بر پل ورودی شهرچیتاب نصب کنیم شاید ذره‌ای از محبت‌های این پَهلَوان، قهرَمانِ ایثار را جبران کرده باشیم و حداقل به می‌همانان و نسول بعدمان بگوئیم اینجا دیـارِ حاج کاظم پهلوان ایثارگر و ناجی مردمان این دیار است که با عزم راسخ و قدرت ایثار بالا‌شانه‌های پهلوانیش پل عبور مردمان این دیار بود. در پایان خلاصه این شرح ماندگار عرض شَوَد، حاج کاظم بعد از ازدواج با یک بانوی مُـؤمِنِه و پاک سرشت علیرغم ایثار در جبهه جنگ دفاع مقدس، باتربیت ۹ فرزند فرهیخته، در سطوح مختلف خدمت به جامعه نمونه شاخِص (سردار سرافراز انتظامی جانباز جبهه جنگ، دکتر صیدال فعال رئیس مرکز امنیت اطلاعات وزارت کشور) در سن ۷۵ سالَگـی سوم اسفندماه ۱۳۸۹ در حالیکه با چهره‌ای بشاش وضوی نماز ظهر عصرش را هم گرفته بود جان به جان آفرین تسلیم کرد و به دیار باقی شتافت.
روحش شاد یادش گرامـی جنت مکانشان باد
خبرنگار: اسماعیل رسام
