کبنا ؛مهدی روشنفکر، نماینده مردم شهرستان‌‌های بویراحمد، دنا و مارگون در جمع کریک گفت؛ «رنج‌نامه را به موقع خواهم گفت. بعضی‌ها دایره انقلابی بودن را به گونه‌ای تنگ کردند که یک پای خودشان هم از این دایره بیرون است» یکی از مخاطبان کبنا نیوز به صحبت‌های روشنفکر در کریک پاسخی داده که در ادامه آن را می‌خوانید.
«نق نقو» به کسی گفته می‌شود که زیاد بهانه می‌گیرد و «غر» می‌زند. حکایت برخی از مدیران و سیاسیون در استان کهگیلویه و بویراحمد و حتی کشور که کاری جز نق زدن و بهانه‌گیری ندارند. این گروه افراد به جای تمرکز بر کار و وظایف خود دنبال مظلوم‌نمایی و متهم کردن دیگران به سنگ‌اندازی و گزارش‌نویسی علیه خودشان هستند.
تقریباً از روزی که «مهدی روشنفکر» در عرصه انتخاباتی استان کهگیلویه و بویراحمد ظاهر شده است تاکنون متهم کردن دیگران و به‌عبارتی «سیاست نق نقویی» بخشی از کار و ادبیات وی بوده است. البته او کمتر سخن میگوید ولی در همان موارد محدود جز مظلوم‌نمایی و متهم کردن دیگران به انحصارطلبی و ایجاد یک دایره تنگ کار دیگری نکرده است.
در آخرین مورد مهدی روشنفکر از«رنج‌نامه» حرف‌زده است و وعده داد که در آینده حکایت‌های تلخ این مسیر را به مردم خواهم گفت. مشخص نیست منظور نماینده مردم از رنج‌نامه کدام است و از کدام مسیر سخن میگوید و حکایت‌های تلخ آن چیست.
وی نماینده مردم است و با رای بالا و آزادی عمل بسیار تاکنون در صحنه انتخابات حاضر بوده است و حتی یک مورد از آراء وی نیز جابجا نشد و در چهار سال گذشته نیز به راحتی هم با استاندار اصلاح طلب دولت روحانی کار کرد و هم با فراغ بال و حمایت‌های ویژه در این دولت هر گونه دوست داشته است عمل کرده است. حال سؤال این است این رنج‌نامه آقای روشنفکر کدام است. آیا عملکرد ضعیف و برخی مشکلات مربوطه دیگر موضوعی است که به گزارش‌نویسان فرضی ربط دارد؟
طبیعی است هر مقام و مسئولی در این استان با برخی موانع و مخالفت‌ها نیز مواجه شود. قرار نیست دیگران همه ساکت بنشیند و چیزی نگویند چون نماینده از این رفتار خوشش نمی‌آید و توقع دارد همه وی را به مانند رونالدینیو و مایکل شوماخر تحسین نمایند.
آقای روشنفکر نه اولین نماینده بویراحمد بوده است و نه آخرین آن و هر نماینده‌ای در این استان با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم کرده است. اتفاقاً سایر نمایندگان خود را به مردم، رسانه‌ها و دانشجویان پاسخگو میدانستند ولی حکایت پاسخگویی روشنفکر را همه در نشست وی با رسانه‌ها و یا سر کار گذاشتن دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در روز دانشجو دیدند و جالب آن که وی به جای عذرخواهی بابت این رفتار باز هم تهدید به افشاگری علیه کسانی کرد که احتمالاً منظورش همان دشمنان فرضی در سریال معروف «برره» بود.
مهدی روشنفکر از مرزبندی بالا و پایین گلایه‌مند است و احتمالاً این مرز‌ها را نیز محصول کار بیانیه‌نویسان و گزارش‌نویسان میداند اما خود حاضر نیست نسبت به عملکرد خود در شکل‌گیری این مرز‌ها توضیح دهد. صرف شعار دادن در پشت میکروفون و یا در متنهای آماده و ارسالی برای رسانه‌ها حلال مشکلات و مرزبندی‌های حوزه انتخابیه نیست بلکه آن چه مهم و تأثیر‌گذار است عملکرد نمایندگان و مسئولین است و آقای روشنفکر توضیح دهند در عملکرد خود و چینش مدیران چه اندازه در تشدید این فضای قوم‌زده مقصر بوده‌اند و اگر غیر از این است برای عبور از این بحران سیاسی و اجتماعی چه کار‌هایی انجام داده‌اند که اگر اتفاقات سال ۱۳۹۸ را نقطه اوج قوم‌گرایی در استان ندانیم باز یکی از بزنگاه‌های اصلی تشدید این بحران بوده است.
مشکلات عدیده مردم با مظلوم‌نمایی و خطاب شدن به عنوان «برادر مظلوم » حل نخواهد شد و اتفاقاً این ادبیات و متهم کردن دیگران به گزارش‌نویسی خود شکل دیگری از گزارش‌نویسی و تهمت زدن و پرونده‌سازی برای دیگران است.
«نق نقو» به کسی گفته می‌شود که زیاد بهانه می‌گیرد و «غر» می‌زند. حکایت برخی از مدیران و سیاسیون در استان کهگیلویه و بویراحمد و حتی کشور که کاری جز نق زدن و بهانه‌گیری ندارند. این گروه افراد به جای تمرکز بر کار و وظایف خود دنبال مظلوم‌نمایی و متهم کردن دیگران به سنگ‌اندازی و گزارش‌نویسی علیه خودشان هستند.
تقریباً از روزی که «مهدی روشنفکر» در عرصه انتخاباتی استان کهگیلویه و بویراحمد ظاهر شده است تاکنون متهم کردن دیگران و به‌عبارتی «سیاست نق نقویی» بخشی از کار و ادبیات وی بوده است. البته او کمتر سخن میگوید ولی در همان موارد محدود جز مظلوم‌نمایی و متهم کردن دیگران به انحصارطلبی و ایجاد یک دایره تنگ کار دیگری نکرده است.
در آخرین مورد مهدی روشنفکر از«رنج‌نامه» حرف‌زده است و وعده داد که در آینده حکایت‌های تلخ این مسیر را به مردم خواهم گفت. مشخص نیست منظور نماینده مردم از رنج‌نامه کدام است و از کدام مسیر سخن میگوید و حکایت‌های تلخ آن چیست.
وی نماینده مردم است و با رای بالا و آزادی عمل بسیار تاکنون در صحنه انتخابات حاضر بوده است و حتی یک مورد از آراء وی نیز جابجا نشد و در چهار سال گذشته نیز به راحتی هم با استاندار اصلاح طلب دولت روحانی کار کرد و هم با فراغ بال و حمایت‌های ویژه در این دولت هر گونه دوست داشته است عمل کرده است. حال سؤال این است این رنج‌نامه آقای روشنفکر کدام است. آیا عملکرد ضعیف و برخی مشکلات مربوطه دیگر موضوعی است که به گزارش‌نویسان فرضی ربط دارد؟
طبیعی است هر مقام و مسئولی در این استان با برخی موانع و مخالفت‌ها نیز مواجه شود. قرار نیست دیگران همه ساکت بنشیند و چیزی نگویند چون نماینده از این رفتار خوشش نمی‌آید و توقع دارد همه وی را به مانند رونالدینیو و مایکل شوماخر تحسین نمایند.
آقای روشنفکر نه اولین نماینده بویراحمد بوده است و نه آخرین آن و هر نماینده‌ای در این استان با مشکلات عدیده‌ای دست و پنجه نرم کرده است. اتفاقاً سایر نمایندگان خود را به مردم، رسانه‌ها و دانشجویان پاسخگو میدانستند ولی حکایت پاسخگویی روشنفکر را همه در نشست وی با رسانه‌ها و یا سر کار گذاشتن دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در روز دانشجو دیدند و جالب آن که وی به جای عذرخواهی بابت این رفتار باز هم تهدید به افشاگری علیه کسانی کرد که احتمالاً منظورش همان دشمنان فرضی در سریال معروف «برره» بود.
مهدی روشنفکر از مرزبندی بالا و پایین گلایه‌مند است و احتمالاً این مرز‌ها را نیز محصول کار بیانیه‌نویسان و گزارش‌نویسان میداند اما خود حاضر نیست نسبت به عملکرد خود در شکل‌گیری این مرز‌ها توضیح دهد. صرف شعار دادن در پشت میکروفون و یا در متنهای آماده و ارسالی برای رسانه‌ها حلال مشکلات و مرزبندی‌های حوزه انتخابیه نیست بلکه آن چه مهم و تأثیر‌گذار است عملکرد نمایندگان و مسئولین است و آقای روشنفکر توضیح دهند در عملکرد خود و چینش مدیران چه اندازه در تشدید این فضای قوم‌زده مقصر بوده‌اند و اگر غیر از این است برای عبور از این بحران سیاسی و اجتماعی چه کار‌هایی انجام داده‌اند که اگر اتفاقات سال ۱۳۹۸ را نقطه اوج قوم‌گرایی در استان ندانیم باز یکی از بزنگاه‌های اصلی تشدید این بحران بوده است.
مشکلات عدیده مردم با مظلوم‌نمایی و خطاب شدن به عنوان «برادر مظلوم » حل نخواهد شد و اتفاقاً این ادبیات و متهم کردن دیگران به گزارش‌نویسی خود شکل دیگری از گزارش‌نویسی و تهمت زدن و پرونده‌سازی برای دیگران است.
