تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۸:۴۴
کد مطلب : ۴۷۵۵۶۲
یادداشت؛
چرا یاد شهدا گرامی داشته می‌شود؟
۰
کبنا ؛سید ولی موسوی‌نژاد - روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌ای کهگیلویه و بویراحمد - گرامیداشت یاد و خاطره کسانی که در جنگ‌های میهنی یا برای آرمان‌های جمعی، جان خود را فدا کرده‌اند، در سراسر جهان از اهمیت بالایی برخوردار است. این امر نه‌تنها به‌عنوان ادای احترام به فداکاری‌های عظیم آنها انجام می‌شود، بلکه به‌عنوان راهی برای آموزش نسلهای آینده در مورد ارزش‌های استقلال، آزادی و آرمان‌هایی که برای آنها جنگ شده است، عمل می‌کند.
هر کشور سنت‌ها و مراسم خاص خود را برای گرامیداشت یاد رزمندگان خود دارد. در ایالات متحده، روز یادبود در آخرین دوشنبه ماه می برگزار می‌شود. در این روز، مردم به آرامگاه سربازان رفته و با گل آنها را ارج می‌نهند. همچنین مراسم‌های یادبود دیگری در سطح ملی و محلی برگزار می‌شود. در فرانسه، روز آتش‌بس در 11 نوامبر گرامی داشته می‌شود. در این روز، مردم در کنار آرامگاه سرباز گمنام در پاریس جمع می‌شوند و به یاد کسانی که در جنگ جان خود را از دست داده اند، ادای احترام می کنند. در ژاپن، معابد گوناگونی به یاد سربازان کشته شده در جنگ جهانی دوم اختصاص داده شده است. مشهورترین آنها، معبد یاسوکونی است که البته به دلیل یادآوری جنایت‌های جنگی نیز محل بحث است. در مکزیک، روز استقلال در 16 سپتامبر جشن گرفته می‌شود. این روز، یادآور مبارزاتی است که برای کسب استقلال از اسپانیا انجام شد و در آن بسیاری جان خود را از دست دادند. در آفریقای جنوبی، روز آزادی در 27 آوریل گرامی داشته می‌شود. این روز، به یاد مبارزات طولانی علیه آپارتاید و کسانی که برای برابری جان خود را فدا کردند، اختصاص داده شده است.
اینها تنها چند نمونه از چگونگی گرامیداشت یاد و خاطره کشته‌شدگان میهنی در کشورهای مختلف است. هر کشوری سنت‌های خاص خود را دارد، اما هدف نهایی همیشه یکسان است: به‌یادآوردن فداکاری‌ها و آرمان‌هایی که برای آنها مبارزه شده است. در ایران نیز مانند سایر کشورهای جهان، یاد و خاطره شهدای جنگ‌های میهنی و آرمان‌های جمعی مانند دفاع از اسلام یا جمهوری اسلامی به‌ویژه شهدای جنگ تحمیلی، باشکوه و عظمت خاصی گرامی داشته می‌شود. این مراسم‌‌ها و آیین‌ها که در قالب‌های مختلف برگزار می‌شوند، به‌عنوان "کنگره شهدا" شناخته شده‌اند.
به‌یادآوردن شهدا، نشان‌دهنده احترام عمیق ما به از خودگذشتگی آنان است. این فداکاری‌ها، درس‌هایی ارزشمند برای نسلهای آینده به ارمغان می‌آورد و به آنها کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از چالش‌ها و ارزش‌هایی که برای آنها جنگ شده است، داشته باشند. گرامیداشت شهدا، وحدت و هویت ملی را تقویت می‌کند و به همه یادآوری می‌کند که این کشور برای چه ارزش‌هایی ایستادگی می‌کند و چه فداکاری‌هایی برای حفظ آنها انجام شده است.
برخی معتقدند که به‌یادآوردن وحشت جنگ می‌تواند به‌عنوان یک داستان احتیاطی عمل کند و با تلاش برای قدرتمند کردن کشور، از درگیری‌های آینده جلوگیری کند. زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره فداکاری‌های گذشته در ذهن مردم می‌تواند الگویی برای نسلهای آینده باشد و آنها را برای برعهده گرفتن نقش‌های بزرگ برای کشور تشویق کند. گرامیداشت شهدا، آرامش و تسلی خاطر را به خانواده‌هایی که عزیزان خود را ازدست‌داده‌اند، هدیه می‌دهد. این امر به آنها نشان می‌دهد که فداکاری عزیزانشان فراموش نشده و یاد آنها گرامی داشته می‌شود.
لازم به ذکر است که گرامیداشت شهدا به معنای ترویج جنگ نیست. این امر در راستای یادآوری هزینه‌های انسانی و آرمان‌های مورد مبارزه است. ما مردم ایران در طول نیم‌قرن گذشته انسان‌های بزرگی را در یکی از سخت‌ترین دوره‌های تاریخی ایران‌زمین از دست دادیم، نسلی که در تاریخ کم تکرار است. آنها کاری کردند که جلوی 300 سال عقب‌نشینی ایران را گرفتند و یکی از قدرتمندترین حکومت‌های چند صدسال اخیر این سرزمین را به وجود آوردند. هر کاری برای یادآوری نام آنان کنیم باز به آنها بدهکاریم.
هر کشور سنت‌ها و مراسم خاص خود را برای گرامیداشت یاد رزمندگان خود دارد. در ایالات متحده، روز یادبود در آخرین دوشنبه ماه می برگزار می‌شود. در این روز، مردم به آرامگاه سربازان رفته و با گل آنها را ارج می‌نهند. همچنین مراسم‌های یادبود دیگری در سطح ملی و محلی برگزار می‌شود. در فرانسه، روز آتش‌بس در 11 نوامبر گرامی داشته می‌شود. در این روز، مردم در کنار آرامگاه سرباز گمنام در پاریس جمع می‌شوند و به یاد کسانی که در جنگ جان خود را از دست داده اند، ادای احترام می کنند. در ژاپن، معابد گوناگونی به یاد سربازان کشته شده در جنگ جهانی دوم اختصاص داده شده است. مشهورترین آنها، معبد یاسوکونی است که البته به دلیل یادآوری جنایت‌های جنگی نیز محل بحث است. در مکزیک، روز استقلال در 16 سپتامبر جشن گرفته می‌شود. این روز، یادآور مبارزاتی است که برای کسب استقلال از اسپانیا انجام شد و در آن بسیاری جان خود را از دست دادند. در آفریقای جنوبی، روز آزادی در 27 آوریل گرامی داشته می‌شود. این روز، به یاد مبارزات طولانی علیه آپارتاید و کسانی که برای برابری جان خود را فدا کردند، اختصاص داده شده است.اینها تنها چند نمونه از چگونگی گرامیداشت یاد و خاطره کشته‌شدگان میهنی در کشورهای مختلف است. هر کشوری سنت‌های خاص خود را دارد، اما هدف نهایی همیشه یکسان است: به‌یادآوردن فداکاری‌ها و آرمان‌هایی که برای آنها مبارزه شده است. در ایران نیز مانند سایر کشورهای جهان، یاد و خاطره شهدای جنگ‌های میهنی و آرمان‌های جمعی مانند دفاع از اسلام یا جمهوری اسلامی به‌ویژه شهدای جنگ تحمیلی، باشکوه و عظمت خاصی گرامی داشته می‌شود. این مراسم‌‌ها و آیین‌ها که در قالب‌های مختلف برگزار می‌شوند، به‌عنوان "کنگره شهدا" شناخته شده‌اند.
به‌یادآوردن شهدا، نشان‌دهنده احترام عمیق ما به از خودگذشتگی آنان است. این فداکاری‌ها، درس‌هایی ارزشمند برای نسلهای آینده به ارمغان می‌آورد و به آنها کمک می‌کند تا درک عمیق‌تری از چالش‌ها و ارزش‌هایی که برای آنها جنگ شده است، داشته باشند. گرامیداشت شهدا، وحدت و هویت ملی را تقویت می‌کند و به همه یادآوری می‌کند که این کشور برای چه ارزش‌هایی ایستادگی می‌کند و چه فداکاری‌هایی برای حفظ آنها انجام شده است.
برخی معتقدند که به‌یادآوردن وحشت جنگ می‌تواند به‌عنوان یک داستان احتیاطی عمل کند و با تلاش برای قدرتمند کردن کشور، از درگیری‌های آینده جلوگیری کند. زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره فداکاری‌های گذشته در ذهن مردم می‌تواند الگویی برای نسلهای آینده باشد و آنها را برای برعهده گرفتن نقش‌های بزرگ برای کشور تشویق کند. گرامیداشت شهدا، آرامش و تسلی خاطر را به خانواده‌هایی که عزیزان خود را ازدست‌داده‌اند، هدیه می‌دهد. این امر به آنها نشان می‌دهد که فداکاری عزیزانشان فراموش نشده و یاد آنها گرامی داشته می‌شود.
لازم به ذکر است که گرامیداشت شهدا به معنای ترویج جنگ نیست. این امر در راستای یادآوری هزینه‌های انسانی و آرمان‌های مورد مبارزه است. ما مردم ایران در طول نیم‌قرن گذشته انسان‌های بزرگی را در یکی از سخت‌ترین دوره‌های تاریخی ایران‌زمین از دست دادیم، نسلی که در تاریخ کم تکرار است. آنها کاری کردند که جلوی 300 سال عقب‌نشینی ایران را گرفتند و یکی از قدرتمندترین حکومت‌های چند صدسال اخیر این سرزمین را به وجود آوردند. هر کاری برای یادآوری نام آنان کنیم باز به آنها بدهکاریم.
