نبود مدل توسعه‌ای که در آن رابطه‌ای هم‌افزا بین رشد اقتصادی و عدالت اجتماعی تعریف شده باشد، باعث شده حتی پیش از شیوع کرونا، با وجود هزینه‌های کلان بودجه‌ای برای یارانه (۲۴۰ هزار میلیارد تومان در سال 1398) شاخص فلاکت ایران (مجموع تورم و بی‌کاری) به بالاتر از 50 واحد برسد که بالاترین حدهای آن در جهان بوده است.
