تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۰ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۱۷:۵۹
کد مطلب : ۴۴۱۸۵۵
یادداشت ارسالی؛
ماجرای جنجال عکس سید ناصر حسینی‌پور
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛کتاب «پایی که جا ماند» داستانی مستند از یادداشت‌های روزانه سید ناصر حسینی‌پور نماینده مردم شریف شهرستان و باشت در مجلس شورای اسلامی، از زندان‌های مخفی عراق در دوران اسارت وی است که با دستور هیات رئیسه مجلس و به مناسبت هفته بسیج مقرر شد این نماینده در جلسه علنی ۷ آذرماه یک نسخه از کتاب پایی که جا ماند را به نمایندگان اهدا کند اما برخی رسانه‌ها مغرضانه با انتشار عکسی از سید ناصر حسینی پور در حین امضای کتاب جنجال دروغینی را به راه انداختند.
خانه ملت نوشت: کتاب «پایی که جا ماند» داستانی مستند از یادداشت‌های روزانه سید ناصر حسینی‌پور نماینده مردم شریف شهرستان و باشت در مجلس شورای اسلامی، از زندان‌های مخفی عراق در دوران اسارت وی است که به صورت خاطره نوشته شده است.
این کتاب از جمله آثار برتر در حوزه ادبیات پایداری دفاع مقدس است که پس از تقریظ مقام معظم رهبری بر حاشیه این کتاب، در کمتر از 3 ماه به چاپ نوزدهم رسید و رکوردی ماندگار بر جای گذاشت و اثری ارزشمند و حماسی است که تا به امروز بیش از ۷۳ بار تجدید چاپ شده است در همین راستا با دستور هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی و به مناسبت هفته بسیج در جلسه علنی روز یکشنبه 7 آذرماه 1400 به هرکدام از نمایندگان این اثر ماندگار تقدیم شد. اما برخی رسانه‌ها، مغرضانه با انتشار عکسی از سید ناصر حسینی پور در حین امضای کتاب جنجال دروغینی را به راه انداختند.
سید ناصر حسینی‌پور در 16 سالگی و آخرین روزهای جنگ، در جزیره مجنون به اسارت عراقی‌ها درآمد و در طول دوران اسارت شاهد وقایع تکان‌دهنده و دردآوری بود و سعی کرده است دیده‌بان اتفاقات، حوادث ماندگار و درس‌آموز اسارت باشد و رفتارهای خوب و بد عراقی‌ها را به صورت گزارش روزانه بنگارد در عین حال که تلاش کرده است به امور روزمره نپردازد.
کتاب "پایی که جا ماند" در ابتدا در 23 صفحه به صورت خلاصه و رمزگونه و با چند کد و کلمه کوتاه در دوران اسارت این نویسنده، به صورت مخفیانه نوشته و بعد از آزادی وی، بر اساس تاریخ، کدها و جمله‌های کوتاه که هرکدام گرای خاطره و اتفاق خاصی بوده، بازنویسی شده است به طوری که توانسته است خاطرات 187 روز از 808 روز اسارت را به تحریر درآورد.
در قسمت پایانی کتاب تصاویری از 23 صفحه دفترچه جیبی که نویسنده از عراق آورده، ضمیمه شده است و حسینی‌پور، کتاب خود را که بیش از 700 صفحه دارد براساس همین 23 صفحه نوشته است.
وی نام این دفترچه را "تقلب‌های زندان" گذاشته بود و در پایین صفحه اول به طعنه جمله‌ای از صدام درباره اسرای ایرانی نوشته شده است: الاسرای ایرانی ضیوف من‌الاعراق! یعنی اسیران ایرانی در عراق مهمان‌اند! و نویسنده، این جمله را به این دلیل نوشته بود که اگر روزی دفترچه‌اش به دست نگهبانان عراقی افتاد با دیدن این جمله صدام کاری با او و دفترچه‌اش نداشته باشند و در این متن دستنویس نام صدام از آخر به اول نوشته شده است یعنی مادص.
این کتاب 15 فصل دارد که دو فصل اول درباره اتفاقات جزیره، جاده و پد خندق است و به شرایط زمانی و مکانی و اوضاع جنگ در قبل از اسارت نویسنده و چگونگی به اسارت درآمدن وی پرداخته است.
بیشتر بخوانید:
یک صحنه عجیب در جلسه رای گیری وزیر آموزش و پرورش
در فصول کتاب، آشنایی کاملی با پد خندق و پایمردی رزمندگان اسلام پیدا می‌کنیم و آمده است که تعداد ۱۱۹ نفر از رزمندگان اسلام، که ۸۸ نفر از آنها، فرزندان رشید کهگیلویه و بویراحمد بودند، چگونه تنها و با دست خالی در برابر دشمن تا بن‌دندان مسلح ایستادگی می‌کنند.
فصل‌های سوم تا چهاردهم کتاب شامل خاطرات این آزاده در دوران اسارت است و در این فصل‌ها شرایط سخت زندگی آزادگان، نوع رفتار نگهبانان و شکنجه‌های غیرانسانی آنان و صبر و استقامت آزادگان، تلاش و کوشش آنان بیان شده و نویسنده در فصول کتاب چگونگی بازجویی‌ها و رفت‌وآمدهای خود و برخی از اسرا به کمپ‌های دیگر و فعالیت‌های اسرا و همچنین فعالیت‌های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در اردوگاه‌ها را تشریح می‌کند.
پایی که جا ماند
پایی که جا ماند تا به امروز بیش از 22 بار تجدید چاپ شده و مقام معظم رهبری در تقریظ خود، بر ترجمه عربی، انگلیسی و اردوی این کتاب تأکید کردند و در پی آن، رایزنی فرهنگی کشورمان در عراق، این کتاب منحصر به فرد را به زبان عربی ترجمه کرد.
کتاب پایی که جا ماند را انتشارات «سوره مهر» منتشر کرده و متن تقریظ رهبر معظم انقلاب بر کتاب پایی که جا ماند در 2 شهریورماه 1391 بدین شرح است: بسمه تعالی، تاکنون هیچ کتابی نخوانده و هیچ سخنی نشنیده‌ام که صحنه‌های اسارت مردان ما در چنگال نامردمان بعثی عراق را، آن چنان که در این کتاب است به تصویر کشیده باشد؛ این یک روایت استثنایی از حوادث تکان دهنده‌ای است که از سویی صبر، پایداری و عظمت روحی جوانمردان ما را، و از سویی دیگر پستی و خباثت و قساوت نظامیان و گماشتگان صدام را، جزء به جزء و کلمه به کلمه در برابر چشم و دل خواننده می‌گذارد و او را مبهوت می‌کند؛ احساس خواننده از یک سو، شگفتی، تحسین و احساس عزت است و از سویی دیگر غم، خشم و نفرت
خانه ملت نوشت: کتاب «پایی که جا ماند» داستانی مستند از یادداشت‌های روزانه سید ناصر حسینی‌پور نماینده مردم شریف شهرستان و باشت در مجلس شورای اسلامی، از زندان‌های مخفی عراق در دوران اسارت وی است که به صورت خاطره نوشته شده است.
این کتاب از جمله آثار برتر در حوزه ادبیات پایداری دفاع مقدس است که پس از تقریظ مقام معظم رهبری بر حاشیه این کتاب، در کمتر از 3 ماه به چاپ نوزدهم رسید و رکوردی ماندگار بر جای گذاشت و اثری ارزشمند و حماسی است که تا به امروز بیش از ۷۳ بار تجدید چاپ شده است در همین راستا با دستور هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی و به مناسبت هفته بسیج در جلسه علنی روز یکشنبه 7 آذرماه 1400 به هرکدام از نمایندگان این اثر ماندگار تقدیم شد. اما برخی رسانه‌ها، مغرضانه با انتشار عکسی از سید ناصر حسینی پور در حین امضای کتاب جنجال دروغینی را به راه انداختند.
سید ناصر حسینی‌پور در 16 سالگی و آخرین روزهای جنگ، در جزیره مجنون به اسارت عراقی‌ها درآمد و در طول دوران اسارت شاهد وقایع تکان‌دهنده و دردآوری بود و سعی کرده است دیده‌بان اتفاقات، حوادث ماندگار و درس‌آموز اسارت باشد و رفتارهای خوب و بد عراقی‌ها را به صورت گزارش روزانه بنگارد در عین حال که تلاش کرده است به امور روزمره نپردازد.
کتاب "پایی که جا ماند" در ابتدا در 23 صفحه به صورت خلاصه و رمزگونه و با چند کد و کلمه کوتاه در دوران اسارت این نویسنده، به صورت مخفیانه نوشته و بعد از آزادی وی، بر اساس تاریخ، کدها و جمله‌های کوتاه که هرکدام گرای خاطره و اتفاق خاصی بوده، بازنویسی شده است به طوری که توانسته است خاطرات 187 روز از 808 روز اسارت را به تحریر درآورد.
در قسمت پایانی کتاب تصاویری از 23 صفحه دفترچه جیبی که نویسنده از عراق آورده، ضمیمه شده است و حسینی‌پور، کتاب خود را که بیش از 700 صفحه دارد براساس همین 23 صفحه نوشته است.
وی نام این دفترچه را "تقلب‌های زندان" گذاشته بود و در پایین صفحه اول به طعنه جمله‌ای از صدام درباره اسرای ایرانی نوشته شده است: الاسرای ایرانی ضیوف من‌الاعراق! یعنی اسیران ایرانی در عراق مهمان‌اند! و نویسنده، این جمله را به این دلیل نوشته بود که اگر روزی دفترچه‌اش به دست نگهبانان عراقی افتاد با دیدن این جمله صدام کاری با او و دفترچه‌اش نداشته باشند و در این متن دستنویس نام صدام از آخر به اول نوشته شده است یعنی مادص.
این کتاب 15 فصل دارد که دو فصل اول درباره اتفاقات جزیره، جاده و پد خندق است و به شرایط زمانی و مکانی و اوضاع جنگ در قبل از اسارت نویسنده و چگونگی به اسارت درآمدن وی پرداخته است.
بیشتر بخوانید:
یک صحنه عجیب در جلسه رای گیری وزیر آموزش و پرورش
در فصول کتاب، آشنایی کاملی با پد خندق و پایمردی رزمندگان اسلام پیدا می‌کنیم و آمده است که تعداد ۱۱۹ نفر از رزمندگان اسلام، که ۸۸ نفر از آنها، فرزندان رشید کهگیلویه و بویراحمد بودند، چگونه تنها و با دست خالی در برابر دشمن تا بن‌دندان مسلح ایستادگی می‌کنند.
فصل‌های سوم تا چهاردهم کتاب شامل خاطرات این آزاده در دوران اسارت است و در این فصل‌ها شرایط سخت زندگی آزادگان، نوع رفتار نگهبانان و شکنجه‌های غیرانسانی آنان و صبر و استقامت آزادگان، تلاش و کوشش آنان بیان شده و نویسنده در فصول کتاب چگونگی بازجویی‌ها و رفت‌وآمدهای خود و برخی از اسرا به کمپ‌های دیگر و فعالیت‌های اسرا و همچنین فعالیت‌های سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در اردوگاه‌ها را تشریح می‌کند.
پایی که جا ماند
پایی که جا ماند تا به امروز بیش از 22 بار تجدید چاپ شده و مقام معظم رهبری در تقریظ خود، بر ترجمه عربی، انگلیسی و اردوی این کتاب تأکید کردند و در پی آن، رایزنی فرهنگی کشورمان در عراق، این کتاب منحصر به فرد را به زبان عربی ترجمه کرد.
کتاب پایی که جا ماند را انتشارات «سوره مهر» منتشر کرده و متن تقریظ رهبر معظم انقلاب بر کتاب پایی که جا ماند در 2 شهریورماه 1391 بدین شرح است: بسمه تعالی، تاکنون هیچ کتابی نخوانده و هیچ سخنی نشنیده‌ام که صحنه‌های اسارت مردان ما در چنگال نامردمان بعثی عراق را، آن چنان که در این کتاب است به تصویر کشیده باشد؛ این یک روایت استثنایی از حوادث تکان دهنده‌ای است که از سویی صبر، پایداری و عظمت روحی جوانمردان ما را، و از سویی دیگر پستی و خباثت و قساوت نظامیان و گماشتگان صدام را، جزء به جزء و کلمه به کلمه در برابر چشم و دل خواننده می‌گذارد و او را مبهوت می‌کند؛ احساس خواننده از یک سو، شگفتی، تحسین و احساس عزت است و از سویی دیگر غم، خشم و نفرت
