مشت نمونه خروار است (اشاره‌ای به مشکلات مردم روستای بردپهن جلیل)

کبنا ؛  در تاریخ بیست دوم اسفند ۹۹ یه اکیپ فیلم بردار و مستندساز به همراه بخشدار محترم سپیدار به منظور رسیدگی و اوضاع و احوال ناخوش مردم روستای بردپهن جلیل که بعد از گذشت حدود ۴۳ سال از عمر نظام جمهوری اسلامی از حداقل امکانات رفاهی از جمله احداث یه پل برای عبور و ایاب وذهاب و جاده مناسب و گاز  که به فاصله کمتر از ۸۰۰ متر از لوله اصلی محروم هستند، عزیمت نموده و به تهیه گزارش اقدام نمودند گر چه اینجانب به عنوان عضوی از آن روستا که زادگاهم می‌باشد تاکید داشتم که فیلم در فضای مجازی پخش نشود ولی اکنون که توجه نشد و پخش گردید، مجبورم به این واقعیت تلخ اعتراف نمایم که هر آنچه در رسانه‌ها وفضای مجازی پخش گردید چهره واقعی و حقیقی مردم روستا که در اوج محرومیت و فلاکت و فقر مادی و خانه های با سقف چوبی که با زلزله‌های اخیر غیر قابل سکونت گردیده است  و تفاوت چندانی با مناطق زلزله زده اخیر ندارند، و در عین شرافت و نجابت و بزرگواری استقامت نموده و روزگار می‌گذرانند.

قابل توجه مسئولین محترم جمهوری اسلامی و به طور خاص مسئولین استانی، روستای ذکر شده  افتخار این را دارد که زادگاه و یا محل سکونت یا محل مراسم تشییع و تدفین و مراسم ختم شهیدان بزرگواری چون رحمت اله باقرپور، عزیز باقرپور، اکبر باقرپور، فتح اله باقرپور و جانبازان عزیزی چون مرحوم پاسدار خنجر باقرپور و مرحوم پاسدار نجاتعلی حسن زاده و جانباز عظیم باقرپور و حسنعلی حسن‌زاده و رزمندگانی چون کربلایی نورعلی حسن‌زاده، مشهدی حیدر باقرپور، خیبر باقرپور، جهرم باقرپور  و حقیر هم که نگارنده متن هستم افتخار جانبازی و چند صباحی در اسارت بعثیون عراقی را دارم باشد و همه جمعیتان اعم از مرد و زن صد در صد رزمنده یا خانواده شهید یا جانباز و ازاده ویا وابسته نزدیک هستند و همه و مراسمات شهدای خانواده باقرپور در اوایل جنگ تحمیلی تدفین و فاتحه خوانی در همانجا برگزار شده  و شکوه و عظمت انوقت مراسمات موجب حیرت مسئولین وقت از جمله مرحوم شهید بزرگوارحاج اقا میثمی و استاندار وقت مهندس قنبری گردید، وجز اولین روستاهای جلیل با قدمت بیش از پنجاه سال می‌باشد و ۴۰ کیلومتری مرکز استان می‌باشد و دو کیلومتر با جایگاهی که رهبر معظم انقلاب به منطقه جلیل تشریف اوردند فاصله داره و از اول انقلاب تا اکنون مسئولین مختلف اهم از استاندار، فرماندار و نمایندگان مجلس تا لب رودخانه تشریف آوردن ولی چون اکثراً در پاییز و زمستان حضور پیدا کردند و به دلیل حجم آب زیاد رودخانه نتوانستند و یا نخواستند به داخل روستا بروند و عملا این روستا با اولین بارش راه آن مسدود و تا اردیبهشت ادامه دارد و هیچ ترددی مگر به اجبار انجام نمی‌شود. و به گفته مادرمان که در همین فیلم اظهار نموده حقیقتاً در زندان به سر می‌برند و مسیولین با یه وعده سر خرمن برمی گشتند و ما اطفال آن زمان به سن میان سالی رسیده‌ایم و پدرانمان یا فوت کرده‌اند و یا در بستر بیماری بسر می‌برند و این مایه شرمساری  و خجالت آور است والی آخر!!!!!!؟؟؟؟؟ هرگز منکر خدمات ارزنده در سالهای گذشته و حال در نظام جمهوری اسلامی نیستم و از خدمات انجام گرفته سپاس گذاریم منتهی اولویت بندی خدمات باید سرلوحه کار مسولئن باشد نه سیاسی کاری و باندبازی و پارتی بازی و قوم خویش گرایی و با تبیعض‌های ناروا و کارها و عملکردهای غیر قابل دفاع در اولویت کار باشد تا این چنین مردمی نجیب و شریف تحقیر و لگدمال شوند و بعد از ۴۳ سال به این شیوه با گریه و التماس حق قانونی و حقیقی خود را مطالبه نمایند.. و منظور از اینکه مشت نمونه خروار است این است که در جاهای دیگر منطقه جلیل از جمله پشت کوه جلیل وضع بهتر از این نیست و مسیولین می‌توانند تشریف ببرند و ملاحظه نمایند اوج فلاکت و فقر و بیداد را ببینند نه اینکه با تلنگر خداوند و سوانح طبیعی بسیج شوند و اون وقت مایه خجالت و شرمساری مردم و نظام شوند.