تاریخ انتشار
يکشنبه ۱۶ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۱:۰۸
کد مطلب : ۴۲۵۲۳۹
یادداشت؛
اگر مدرسه پادگان است چرا فرمانده در خط اول نیست؟ / فرستادن دانش آموزان به قربانگاه کرونایی!
سید عبدالمناف محسنی
۷
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛به نام خدا. محضر مبارک رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای مد ظله العالی ریاست محترم قوه قضائیه حضرت حجت الاسلام والمسلمین سید ابراهیم رئیسی ریاست محترم مجلس شورای اسلامی جناب آقای دکتر قالیباف و ریاست محترم جمهوری جناب آقای شیخ حسن روحانی با سلام. متاسفانه بیش از ۶ ماه هست که نه تنها کشور عزیزمان ایران اسلامی، بلکه سراسر دنیا، میزبان " مهمان ناخوانده ای " است که به هیچ اصل قانونی و یا اصول انسانی پایبند نیست. در حالیکه طبق آمار رسمی دولت تدبیر، هر" ده دقیقه " یک ایرانی جان خود را بخاطر ویروس " کرونا " از دست می دهد و هر روز شاهد تاخت و تاز این ویروس منحوس در سطح کشور هستیم، تصمیم عجیب و غریب دولت تدبیر و امید و تاکید وزیر محترم آموزش و پرورش و مدیران رده پایین آموزش و پرورش؛ مبنی بر " بازگشایی مدارس و حضور دانش آموزان در کلاس های درس" از پانزدهم شهریور ۹۹، باعث سردرگمی، بهت و حیرت و ایجاد سوالات فراوان در ذهن نخبگان و تحصیل کرده ها، خانواده ها و عموم مردم شده است. تلخ ترین خاطره شهریور امسال حضور ویدئو کنفرانسی ریاست محترم جمهور جهت بازگشایی مدارس بود و تعبیر پادگان نظامی از طرف ایشان. اگر شرایط جنگی و پادگانی هست، می‌بایستی " فرمانده " در صف مقدم نبرد باشد که باعث امید و دلگرمی، شور و شوق سربازان شود نه اینکه فرمانده از ترس ویروس کرونا و جان خود، در هیچ کدام از پادگان ها حضور نیابد و از آن طرف بچه های معصوم و معلمان دلسوز در مدارس حاضر شوند و شاهد نواختن چکش مجازی جناب رئیس جمهور محترم باشند. مگر جان رئیس جمهور از جان ما معلمان و دانش آموزان عزیزتر است؟
اگر شرایط، کرونایی و خطرناک هست- آن هم در کشور علوی و اسلامی- بایستی برای همه یکسان باشد. بازگشایی زودهنگام مدارس بصورت حضوری، با تاکید مسئولین بر الزام و تکرار لفظ " باید" ، خطایی نابخشودنی است. کاش دولت با در نظر گرفتن راهبرد اولویت سلامت معلمان، دانش آموزان و خانواده ها تصمیم صحیح و مبتنی بر تجربیات علمی مد نظر و عمل قرار می داد. اقدامات دولت و وزارت آموزش و پرورش در بحث بازگشایی مدارس در این شرایط حساس کرونایی و ناامیدی از دولت امید، مجبورم نمود که به عنوان یک فرهنگی و اولیای دانش آموز مواردی را خدمت سران قوا و رهبر معظم انقلاب نوشته و عاجزانه درخواست نمایم که جلوی این اقدام دولت را گرفته تا بیش از این، برنامه ها و اقدامات غیر کارشناسی دولت باعث تشویش و دل نگرانی جامعه ی ایرانی نشود. امروز اکثر خانواده ها درگیر این موضوع هستند که چرا مسئولین به فکر سلامتی دانش آموزان و پزشکان عزیز و بزرگواری که ماه هاست در صف مقدم این مبارزه هستند، نیستند و بحث " رفتن یا نرفتن" بچه ها به مدرسه، چگونه رفتن، اینکه در مدرسه کرونایی می شود یا نمی شود به بزرگترین چالش خانواده های ایرانی تبدیل شده است و بزرگترین آسیب های روحی و روانی را متوجه جامعه کرده است.
در مورد فضای مجازی و سامانه " شاد " که این همه تبلیغ می شود و روی آن مانور می دهند، باید بگویم که؛ انصافا آموزش مجازی کارایی ندارد و بعضی از مناطق واقعاً محروم هستند و دسترسی به اینترنت ندارند_ نمونه بارز آن روستای چهاربیشه در فاصله میلیمتری شهرستان گچساران با جمعیت " چهارصد نفر دانش آموز " می باشد، همچنین روستاهای اطراف باشت، لیکک، دیشموک و قلعه رئیسی از نعمت داشتن اینترنت محروم هستند و بماند بقیه ی روستاهای استان کهگیلویه و بویراحمد، اگر فردا مسئولین محترم بخاطر حفظ صندلی ریاست و دور نشدن از فضای خدمت صادقانه مصاحبه نکنند و منکر این معضل نشوند! مشکل دیگری که اکثر خانواده ها با آن دست به گریبانند؛ بیکاری، فقر و نداشتن" گوشی و تبلت " است. بسیاری از همکاران فرهنگی دارای یک گوشی هستند که از قضا قسطی خریداری شده و دارای سه الی چهار فرزند دانش آموز هستند، حالا این معلم چطوری این گوشی را برای انجام کارهای شخصی خودش و برنامه کلاس " شاد " خودش و بچه هایش تقسیم کند، الله اعلم! همان طوری که اطلاع دارید؛ طبق اصل " ۳۰ " قانون اساسي، دولت موظف است كه براي همه ايرانيان از آغاز دوره دبستان تا پايان دوره دبيرستان امكان تحصيل " رايگان " را فراهم كند، اما متاسفانه بخاطر نداشتن طرح و برنامه ای از سوی دولت، همچنان دست مدارس دولتی به‌سوی اوليای دانش‌آموزان دراز است و توقع كمك‌های مردمی به مدارس به حدی رسيده كه والدين را از جلسات اوليا و مربيان فراری می دهد. حال سوال اینجاست که دوستان در دولت و وزارت آموزش و پرورش تا کنون چه اقدامات و برنامه هایی جهت اجرای تمام و کمال اصل " ۳۰ " قانون اساسی برداشتند؟ آیا دولت تدبیر و زیرمجموعه اش به این موارد مهم فکر کرده اند که؛ ایاب و ذهاب دانش آموزان در این شرایط کرونایی چگونه انجام بگیرد؟ آیا دوستان می دانند که بیشتر خانواده ها ماشین شخصی ندارند و همین رفت و آمد ها در سطح شهر جهت رساندن دانش آموزان به مدرسه باعث اوج گرفتن مجدد کرونا می شود؟ آیا سرویس مدارس تا حالا ساماندهی شده و از راننده ها تست کرونا گرفته شده و اینکه چند نفر از دانش آموزان روزانه از یک سرویس استفاده کنند؟
اگر دانش آموز ابتدایی ماسک یا وسایل شخصی اش را با دوستش معاوضه کرد یا اینکه وسائل شخصی اش چندین و چند بار افتاد زیر میز، چه کسی برایش ضد عفونی می کند و در صورت کرونایی شدن دانش آموزان چه کسی جوابگو خواهد بود؟ چرا مدیران و مسئولین آموزش و پرورش با ارائه نظرات کارشناسی " واقعیت ها " را به وزارت و مسئولین رده بالای نظام ارائه نمی دهند و فقط بله قربان گوی تصمیمات وزارت هستند؟ وزارتی که وزیر آن با خونسردی تمام در برنامه چهل و پنج دقیقه ای و در جواب مجری برنامه که از وی سوال می کند؛ آیا با معلمان و پزشکان که در خط مقدم مبارزه و احتمال کرونایی شدن قرار می گیرند، مشورت نمودید؟ با خونسردی بیان می کند؛ نیازی به مشورت با معلمان نبود. اگه نیازی به مشورت با معلمان نیست پس خود وزیر و روسای محترم ادارات که اکثرا بر اساس خط و جناح بندی های سیاسی انتخاب شدند در کلاس های درس حاضر شوند. وقتی جناب رئیس جمهور حاضر به حضور در مدارس نمی شود، قطعا مدیران وی حاضر نخواهند شد. راستی جناب آقای رئیس جمهور محترم؛ اگر دانش آموز یا معلمی کرونایی شود و خانواده ها جلوی ادارات آموزش و پرورش تحصن کنند، درست مثل تصمیم گرانی بنزین و حوادث تلخ آبان ماه، چه کسی جوابگو خواهد شد؟ چرا مسئولین آموزش و پرورش پیگیر گرفتن شهریه های نجومی در آغاز سال تحصیلی نیستند، متاسفانه مدارس خاص و هیئت امنایی در همین روزها با اجبار حداقل نصف " شهریه " را از اولیای دانش آموز اخذ نموند و هیچ مسئولی هم پاسخگو نیست. اگر دولت تدبیر و امید و مسئولین آموزش و پرورش با مردم صادق هستند، روزانه از حضور فرزندان و نوه هایشان در مدارس عکس بگذارند از طریق پیج اینستاگرام- الحمدالله که همه ی عزیزان در عکس گذاشتن تبحر دارند و هر کاری را که انجام بدهند، سریع اطلاع رسانی می کنند. امیدوارم این خواسته ی کوچک را که باعث اطمینان خاطر مردم می شود" اجرایی" کنند. لطفا تا مساعدشدن شرایط مدارس را تعطیل کنید و به شبکه ی شاد که نتیجه ای جز " دردسر و درگیری و آسیب های مختلف " برای خانواده ها در پی ندارد، دلخوش نباشید. مطمئن باشید تعطیلی مدارس هیچ آسیبی به دانش آموزان وارد نمی کند و خانواده ها " داشتن فرزند بی سواد " را بر داشتن " فرزند باسواد و مریض احوال " ترجیح می دهند.
و اگر دولت تدبیر نگران " حقوق فرهنگیان " هست که در صورت تعطیلی مدارس، حقوق معلمان اشکال شرعی دارد و یا نمی تواند حقوق معلمان را بپردازد، پیشنهاد می دهم مدارس را تا بهبود کامل شرایط تعطیل کنید و وزارت آموزش و پرورش، معلمان را به اداره ی کار معرفی کند تا در این مدت تعطیلی حقوق اداره کار بگیرند و بیش از این با جان دانش آموزان و فرزندان این کشور بازی نشود. اینجانب هرچند بخاطر غیبت نخوردن و گرفتن حقوق مجبورم در مدرسه حاضر شوم، ولی تا مساعد نشدن شرایط، هرگز فرزندانم را به مدرسه این قربانگاه کرونایی نمی فرستم.
در پایان از مقام معظم رهبری و ریاست محترم قوه قضائیه و ریاست محترم مجلس شورای اسلامی "عاجزانه " درخواست دارم که با ورود به موضوع بازگشایی مدارس اجاره ندهید بیش از این دولت با اعصاب و روان " مردم، ولی نعمتان واقعی انقلاب " بازی کند.
...................................................
سید عبدالمناف محسنی.
فرهنگی گچساران.
دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه شیراز.
اگر شرایط، کرونایی و خطرناک هست- آن هم در کشور علوی و اسلامی- بایستی برای همه یکسان باشد. بازگشایی زودهنگام مدارس بصورت حضوری، با تاکید مسئولین بر الزام و تکرار لفظ " باید" ، خطایی نابخشودنی است. کاش دولت با در نظر گرفتن راهبرد اولویت سلامت معلمان، دانش آموزان و خانواده ها تصمیم صحیح و مبتنی بر تجربیات علمی مد نظر و عمل قرار می داد. اقدامات دولت و وزارت آموزش و پرورش در بحث بازگشایی مدارس در این شرایط حساس کرونایی و ناامیدی از دولت امید، مجبورم نمود که به عنوان یک فرهنگی و اولیای دانش آموز مواردی را خدمت سران قوا و رهبر معظم انقلاب نوشته و عاجزانه درخواست نمایم که جلوی این اقدام دولت را گرفته تا بیش از این، برنامه ها و اقدامات غیر کارشناسی دولت باعث تشویش و دل نگرانی جامعه ی ایرانی نشود. امروز اکثر خانواده ها درگیر این موضوع هستند که چرا مسئولین به فکر سلامتی دانش آموزان و پزشکان عزیز و بزرگواری که ماه هاست در صف مقدم این مبارزه هستند، نیستند و بحث " رفتن یا نرفتن" بچه ها به مدرسه، چگونه رفتن، اینکه در مدرسه کرونایی می شود یا نمی شود به بزرگترین چالش خانواده های ایرانی تبدیل شده است و بزرگترین آسیب های روحی و روانی را متوجه جامعه کرده است.
در مورد فضای مجازی و سامانه " شاد " که این همه تبلیغ می شود و روی آن مانور می دهند، باید بگویم که؛ انصافا آموزش مجازی کارایی ندارد و بعضی از مناطق واقعاً محروم هستند و دسترسی به اینترنت ندارند_ نمونه بارز آن روستای چهاربیشه در فاصله میلیمتری شهرستان گچساران با جمعیت " چهارصد نفر دانش آموز " می باشد، همچنین روستاهای اطراف باشت، لیکک، دیشموک و قلعه رئیسی از نعمت داشتن اینترنت محروم هستند و بماند بقیه ی روستاهای استان کهگیلویه و بویراحمد، اگر فردا مسئولین محترم بخاطر حفظ صندلی ریاست و دور نشدن از فضای خدمت صادقانه مصاحبه نکنند و منکر این معضل نشوند! مشکل دیگری که اکثر خانواده ها با آن دست به گریبانند؛ بیکاری، فقر و نداشتن" گوشی و تبلت " است. بسیاری از همکاران فرهنگی دارای یک گوشی هستند که از قضا قسطی خریداری شده و دارای سه الی چهار فرزند دانش آموز هستند، حالا این معلم چطوری این گوشی را برای انجام کارهای شخصی خودش و برنامه کلاس " شاد " خودش و بچه هایش تقسیم کند، الله اعلم! همان طوری که اطلاع دارید؛ طبق اصل " ۳۰ " قانون اساسي، دولت موظف است كه براي همه ايرانيان از آغاز دوره دبستان تا پايان دوره دبيرستان امكان تحصيل " رايگان " را فراهم كند، اما متاسفانه بخاطر نداشتن طرح و برنامه ای از سوی دولت، همچنان دست مدارس دولتی به‌سوی اوليای دانش‌آموزان دراز است و توقع كمك‌های مردمی به مدارس به حدی رسيده كه والدين را از جلسات اوليا و مربيان فراری می دهد. حال سوال اینجاست که دوستان در دولت و وزارت آموزش و پرورش تا کنون چه اقدامات و برنامه هایی جهت اجرای تمام و کمال اصل " ۳۰ " قانون اساسی برداشتند؟ آیا دولت تدبیر و زیرمجموعه اش به این موارد مهم فکر کرده اند که؛ ایاب و ذهاب دانش آموزان در این شرایط کرونایی چگونه انجام بگیرد؟ آیا دوستان می دانند که بیشتر خانواده ها ماشین شخصی ندارند و همین رفت و آمد ها در سطح شهر جهت رساندن دانش آموزان به مدرسه باعث اوج گرفتن مجدد کرونا می شود؟ آیا سرویس مدارس تا حالا ساماندهی شده و از راننده ها تست کرونا گرفته شده و اینکه چند نفر از دانش آموزان روزانه از یک سرویس استفاده کنند؟
اگر دانش آموز ابتدایی ماسک یا وسایل شخصی اش را با دوستش معاوضه کرد یا اینکه وسائل شخصی اش چندین و چند بار افتاد زیر میز، چه کسی برایش ضد عفونی می کند و در صورت کرونایی شدن دانش آموزان چه کسی جوابگو خواهد بود؟ چرا مدیران و مسئولین آموزش و پرورش با ارائه نظرات کارشناسی " واقعیت ها " را به وزارت و مسئولین رده بالای نظام ارائه نمی دهند و فقط بله قربان گوی تصمیمات وزارت هستند؟ وزارتی که وزیر آن با خونسردی تمام در برنامه چهل و پنج دقیقه ای و در جواب مجری برنامه که از وی سوال می کند؛ آیا با معلمان و پزشکان که در خط مقدم مبارزه و احتمال کرونایی شدن قرار می گیرند، مشورت نمودید؟ با خونسردی بیان می کند؛ نیازی به مشورت با معلمان نبود. اگه نیازی به مشورت با معلمان نیست پس خود وزیر و روسای محترم ادارات که اکثرا بر اساس خط و جناح بندی های سیاسی انتخاب شدند در کلاس های درس حاضر شوند. وقتی جناب رئیس جمهور حاضر به حضور در مدارس نمی شود، قطعا مدیران وی حاضر نخواهند شد. راستی جناب آقای رئیس جمهور محترم؛ اگر دانش آموز یا معلمی کرونایی شود و خانواده ها جلوی ادارات آموزش و پرورش تحصن کنند، درست مثل تصمیم گرانی بنزین و حوادث تلخ آبان ماه، چه کسی جوابگو خواهد شد؟ چرا مسئولین آموزش و پرورش پیگیر گرفتن شهریه های نجومی در آغاز سال تحصیلی نیستند، متاسفانه مدارس خاص و هیئت امنایی در همین روزها با اجبار حداقل نصف " شهریه " را از اولیای دانش آموز اخذ نموند و هیچ مسئولی هم پاسخگو نیست. اگر دولت تدبیر و امید و مسئولین آموزش و پرورش با مردم صادق هستند، روزانه از حضور فرزندان و نوه هایشان در مدارس عکس بگذارند از طریق پیج اینستاگرام- الحمدالله که همه ی عزیزان در عکس گذاشتن تبحر دارند و هر کاری را که انجام بدهند، سریع اطلاع رسانی می کنند. امیدوارم این خواسته ی کوچک را که باعث اطمینان خاطر مردم می شود" اجرایی" کنند. لطفا تا مساعدشدن شرایط مدارس را تعطیل کنید و به شبکه ی شاد که نتیجه ای جز " دردسر و درگیری و آسیب های مختلف " برای خانواده ها در پی ندارد، دلخوش نباشید. مطمئن باشید تعطیلی مدارس هیچ آسیبی به دانش آموزان وارد نمی کند و خانواده ها " داشتن فرزند بی سواد " را بر داشتن " فرزند باسواد و مریض احوال " ترجیح می دهند.
و اگر دولت تدبیر نگران " حقوق فرهنگیان " هست که در صورت تعطیلی مدارس، حقوق معلمان اشکال شرعی دارد و یا نمی تواند حقوق معلمان را بپردازد، پیشنهاد می دهم مدارس را تا بهبود کامل شرایط تعطیل کنید و وزارت آموزش و پرورش، معلمان را به اداره ی کار معرفی کند تا در این مدت تعطیلی حقوق اداره کار بگیرند و بیش از این با جان دانش آموزان و فرزندان این کشور بازی نشود. اینجانب هرچند بخاطر غیبت نخوردن و گرفتن حقوق مجبورم در مدرسه حاضر شوم، ولی تا مساعد نشدن شرایط، هرگز فرزندانم را به مدرسه این قربانگاه کرونایی نمی فرستم.
در پایان از مقام معظم رهبری و ریاست محترم قوه قضائیه و ریاست محترم مجلس شورای اسلامی "عاجزانه " درخواست دارم که با ورود به موضوع بازگشایی مدارس اجاره ندهید بیش از این دولت با اعصاب و روان " مردم، ولی نعمتان واقعی انقلاب " بازی کند.
...................................................
سید عبدالمناف محسنی.
فرهنگی گچساران.
دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه شیراز.
منم با شما هم عقیده هستم. وقتی رئیس جمهور از ترس کرونایی شدن، جرات حضور در مدارس را ندارد
و
مدیران مدارس از پشت پنجره با پا صحبت می کنند
پس من و بقیه مردم با چه امیدی و به چه دلخوشی جگر گوشه هایمان را به مدرسه بفرستیم. ؟؟؟