تاریخ انتشار
پنجشنبه ۶ شهريور ۱۳۹۹ ساعت ۱۴:۵۶
کد مطلب : ۴۲۴۸۸۴
اصلاح‌طلبان همچنان چشم انتظار انتخابات امریکا!
۰
کبنا ؛روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم احمد نجیب‌زاده عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران همچنان از انتظار اصلاح‌طلبان برای پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات ریاست جمهوری امریکا نوشته تا اوضاع ایران خوب شود!
تغییر رویکرد در امریکا (به واسطه انتخابات ریاست جمهوری پیش رو) ممکن است باعث برداشته‌شدن تحریم‌های ثانویه امریکا و احتمال بازگشت امریکا به برجام شود. در چنین حالتی با جان گرفتن اقتصاد ایران و بهبود شرایط داخلی، امید برخی کشور‌های منطقه به آسیب رساندن به ایران و توطئه علیه ایران هم کمرنگ‌تر می‌شود.
در ادامه این یادداشت آمده: «متأسفانه به‌رغم امضای برجام، تلاش‌های دیپلماتیک و همکاری‌های بی‌سابقه با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، همچنان ایران به لحاظ سیاسی از قانع کردن بخشی از جامعه جهانی در مورد ماهیت برنامه هسته‌ای‌اش ناتوان مانده است... به هر حال مأموریت دیپلماتیک اقناع جامعه جهانی در مورد اهداف و ماهیت برنامه هسته‌ای ایران، یک مسئولیت دشوار و زمان‌بر است که نباید با غفلت از گفتگو و دیپلماسی این جنبه ضروری از سیاست خارجی ایران، یعنی اقناع جامعه بین‌المللی در مورد ماهیت صلح‌آمیز و مسالمت‌جویانه برنامه‌های فناوری و توسعه‌ای ایران را فراموش کرد».
روشن نیست چرا اصلاح‌طلبان به رغم تجربه برجام که چگونه با امیدوار بودن به پیروزی هیلاری کلینتون، نامزد دمکرات‌ها در انتخابات به شکست رسید، همچنان حل مشکلات کشور را منوط به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری امریکا می‌کنند. اولاً رویکرد دمکرات و جمهوری‌خواه در قبال ایران فرقی ندارد و سنگین‌ترین تحریم‌ها و قطعنامه‌ها علیه ایران در دوران اوباما رقم خورد. امریکا از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون ۳۵ بار قوانین جامع تحریمی علیه ایران وضع کرده که ۲۴ مورد در زمان دموکرات‌ها و ۱۱ بار در زمان جمهوری‌خواهان بوده است. اوباما با ۱۱ تحریم، رکورددار تحریم علیه ایران است که در واقع شدیدترین تحریم‌های تاریخ علیه یک کشور بوده است. ثانیاً بر فرض که این تحلیل که میان دمکرات و جمهوری‌خواه تمایز قائل است، درست باشد؛ از کجا که دمکرات‌ها و جو بایدن بتوانند رأی بیاورند و آیا دل بستن به این نتیجه انتخابات و عدم توجه به ظرفیت‌های درونی کشور، اشتباه محاسباتی نخواهد بود؟
رهبر انقلاب در دیدار اخیر با هیئت دولت (۲ شهریور ۹۹) به همین موضوع اشاره کردند و فرمودند: «در مسائل اقتصادی کشور، اقتصاد کشور را مطلقاً به تحوّلات خارجی نباید پیوند زد؛ یعنی شما برنامه‌ریزی اقتصادی را مطلقاً موکول و منوط نکنید به اینکه تحریم‌ها برطرف بشود، یا کاهش پیدا کند؛ نه، فرض را بر این بگذارید که تحریم‌ها بنا است دَه سال بماند. برنامه‌ریزی اقتصادی بایستی بر اساس امکانات درونی و -همان‌طور که بار‌ها گفتیم- درون‌زایی و به ظرفیت‌های داخلی تکیه کردن، انجام بگیرد. این درست نیست که مثلاً فرض کنید ما بگوییم اگر چنانچه انتخابات فلان کشور، فلان جور شد، مثلاً این‌جور می‌شود؛ نه نخیر، انتخابات آنجا هر جور می‌خواهد بشود. ما بایستی برنامه‌ی اقتصادی کشور را با توجّه به مسائل درونی کشور، با توجّه به امکاناتِ خودمان برنامه‌ریزی کنیم؛ واقعاً یک خطای راهبردی است که ما مسائل اقتصادی را منوط کنیم به تحوّلات خارجی؛ و نباید تکیه کرد به مسائل خارجی؛ [که]آن‌ها هر جور بخواهند، تصمیم بگیرند. ممکن است یک روز تصمیم خوبی بگیرند، ممکن [هم]هست تصمیم بدی بگیرند؛ اگر تصمیم خوبی بود از آن استفاده خواهیم کرد، لکن این جور نیست که برنامه‌ی اقتصادی‌مان را موکول کنیم به اینکه آن‌ها چه جوری تصمیم بگیرند.»
تغییر رویکرد در امریکا (به واسطه انتخابات ریاست جمهوری پیش رو) ممکن است باعث برداشته‌شدن تحریم‌های ثانویه امریکا و احتمال بازگشت امریکا به برجام شود. در چنین حالتی با جان گرفتن اقتصاد ایران و بهبود شرایط داخلی، امید برخی کشور‌های منطقه به آسیب رساندن به ایران و توطئه علیه ایران هم کمرنگ‌تر می‌شود.
در ادامه این یادداشت آمده: «متأسفانه به‌رغم امضای برجام، تلاش‌های دیپلماتیک و همکاری‌های بی‌سابقه با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، همچنان ایران به لحاظ سیاسی از قانع کردن بخشی از جامعه جهانی در مورد ماهیت برنامه هسته‌ای‌اش ناتوان مانده است... به هر حال مأموریت دیپلماتیک اقناع جامعه جهانی در مورد اهداف و ماهیت برنامه هسته‌ای ایران، یک مسئولیت دشوار و زمان‌بر است که نباید با غفلت از گفتگو و دیپلماسی این جنبه ضروری از سیاست خارجی ایران، یعنی اقناع جامعه بین‌المللی در مورد ماهیت صلح‌آمیز و مسالمت‌جویانه برنامه‌های فناوری و توسعه‌ای ایران را فراموش کرد».
روشن نیست چرا اصلاح‌طلبان به رغم تجربه برجام که چگونه با امیدوار بودن به پیروزی هیلاری کلینتون، نامزد دمکرات‌ها در انتخابات به شکست رسید، همچنان حل مشکلات کشور را منوط به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری امریکا می‌کنند. اولاً رویکرد دمکرات و جمهوری‌خواه در قبال ایران فرقی ندارد و سنگین‌ترین تحریم‌ها و قطعنامه‌ها علیه ایران در دوران اوباما رقم خورد. امریکا از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون ۳۵ بار قوانین جامع تحریمی علیه ایران وضع کرده که ۲۴ مورد در زمان دموکرات‌ها و ۱۱ بار در زمان جمهوری‌خواهان بوده است. اوباما با ۱۱ تحریم، رکورددار تحریم علیه ایران است که در واقع شدیدترین تحریم‌های تاریخ علیه یک کشور بوده است. ثانیاً بر فرض که این تحلیل که میان دمکرات و جمهوری‌خواه تمایز قائل است، درست باشد؛ از کجا که دمکرات‌ها و جو بایدن بتوانند رأی بیاورند و آیا دل بستن به این نتیجه انتخابات و عدم توجه به ظرفیت‌های درونی کشور، اشتباه محاسباتی نخواهد بود؟
رهبر انقلاب در دیدار اخیر با هیئت دولت (۲ شهریور ۹۹) به همین موضوع اشاره کردند و فرمودند: «در مسائل اقتصادی کشور، اقتصاد کشور را مطلقاً به تحوّلات خارجی نباید پیوند زد؛ یعنی شما برنامه‌ریزی اقتصادی را مطلقاً موکول و منوط نکنید به اینکه تحریم‌ها برطرف بشود، یا کاهش پیدا کند؛ نه، فرض را بر این بگذارید که تحریم‌ها بنا است دَه سال بماند. برنامه‌ریزی اقتصادی بایستی بر اساس امکانات درونی و -همان‌طور که بار‌ها گفتیم- درون‌زایی و به ظرفیت‌های داخلی تکیه کردن، انجام بگیرد. این درست نیست که مثلاً فرض کنید ما بگوییم اگر چنانچه انتخابات فلان کشور، فلان جور شد، مثلاً این‌جور می‌شود؛ نه نخیر، انتخابات آنجا هر جور می‌خواهد بشود. ما بایستی برنامه‌ی اقتصادی کشور را با توجّه به مسائل درونی کشور، با توجّه به امکاناتِ خودمان برنامه‌ریزی کنیم؛ واقعاً یک خطای راهبردی است که ما مسائل اقتصادی را منوط کنیم به تحوّلات خارجی؛ و نباید تکیه کرد به مسائل خارجی؛ [که]آن‌ها هر جور بخواهند، تصمیم بگیرند. ممکن است یک روز تصمیم خوبی بگیرند، ممکن [هم]هست تصمیم بدی بگیرند؛ اگر تصمیم خوبی بود از آن استفاده خواهیم کرد، لکن این جور نیست که برنامه‌ی اقتصادی‌مان را موکول کنیم به اینکه آن‌ها چه جوری تصمیم بگیرند.»
مرجع : جهان نیوز
