کبنانیوز - روایت کبنانیوز از حضور رهبر انقلاب در شب عاشورا؛ من در این لحظه تاریخی در کنار مردمم ایستاده‌ام / حب‌الحسین و حب‌الوطن، در یک نقطه تلاقی پیدا کردند

روایت کبنانیوز از حضور رهبر انقلاب در شب عاشورا؛ من در این لحظه تاریخی در کنار مردمم ایستاده‌ام / حب‌الحسین و حب‌الوطن، در یک نقطه تلاقی پیدا کردند

در حالی که رسانه‌های وابسته به رژیم صهیونیستی و بازوهای جنگ روانی غرب، روی سناریوی اختفا و بحران در ساختار تصمیم‌گیری ایران تمرکز کرده بودند، حضور ناگهانی و مقتدرانه رهبر انقلاب در شب عاشورای حسینیه امام خمینی، تمامی آن روایت‌ها را در هم شکست.
به گزارش کبنا، در شب عاشورای حسینی، صحنه‌ای رقم خورد که می‌توان از آن به‌عنوان یک نقطه عطف نمادین در نبرد روایت‌ها یاد کرد. این روزها که رسانه‌های دشمن، با تمام توان خود بر طبل اختفا و اختلال در فرماندهی و تضعیف روانی جامعه ایران می‌کوبیدند، رهبر انقلاب، به یکباره در صحن حسینیه امام خمینی ظاهر شد.
جنگ ۱۲ روزه‌ای که با حمله غافلگیرانه رژیم صهیونیستی آغاز شد و با پاسخ‌های کوبنده ایران ادامه یافت، همراه با جنگی رسانه‌ای در جبهه‌ای موازی بود. تمرکز آن‌ جبهه بر ایجاد تردید نسبت به سلامت و حضور رهبر ایران بود. اما این عملیات رسانه‌ای تنها یک شخص را هدف قرار نداده بود، بلکه هدف آنها شالوده تصمیم‌گیری در نظام جمهوری اسلامی بود.
رهبر انقلاب، در صحنه حسینیه امام خمینی ظاهر شد؛ آن‌هم در شب عاشورا، که حافظه جمعی ملت ایران، آن را با مقاومت، وفاداری، ایثار و پایداری گره زده است. این انتخاب، یک تاکتیک دقیق فرهنگی بود. حضور در این مراسم آیینی، بدون اعلام قبلی، نشان‌دهنده آن است که جمهوری اسلامی ایران برای پاسخ به جنگ ترکیبی دشمن، از زبان ایمان و عاطفه جمعی بهره می‌گیرد و این ابزارها، در برابر جنگ رسانه‌ای دشمن، بسیار کارآمدتر و مؤثرتر عمل می‌کنند.
در تحلیل این حضور، نباید از جزئیات غافل شد. وقتی رهبر انقلاب بدون عصا وارد حسینیه شد، شاید بتوان گفت پیام او قتدار جسمی و آمادگی کامل بود. این حرکت کوچک، صحنه‌گردانی دشمن درباره ضعف یا بیماری را بی‌اعتبار کرد.
او در لحظه‌ای خاص، به ساعت خود نگاه کرد. آن لحظه‌ را می‌توان نقطه تثبیت زمان در حافظه جمعی دانست. گویی این نگاه، به‌صراحت می‌گفت: من در همین لحظه تاریخی، در کنار مردمم ایستاده‌ام. این صحنه، ترکیبی از اقتدار و حضور آگاهانه بود.
علاوه بر این، زمانی که رهبر با ادای سلام نظامی به حاضران ادای احترام کرد، نه تنها به‌لحاظ نمادین خود را سرباز ملت خواند، بلکه پیامی برخاسته از تواضع و پیوند عاطفی با مردم ارسال کرد.
اما مهمتر از آن، وقتی از حاج محمود کریمی خواسته شد سرود ای ایران را بخواند، می‌توان گفت حس ملی با عاطفه مذهبی در شب عاشورا گره خورد. خواندن این سرود در شب عاشورا شاید بیش از هر چیز نشان دهنده این باشد که ایران و عاشورا، دو قطب مکمل هویت‌سازی مقاومت در جمهوری اسلامی‌اند. به عبارتی، حب‌الحسین و حب‌الوطن، در یک نقطه تلاقی پیدا کردند. اما متن شعر ای ایران هم بسیار جالب است؛ آن‌جایی که از نااهلان و بدگوهران گفته می‌شود؛ سخن از نااهلان و بدگوهران، آن‌هم در این شرایط بسیار دارای اهمیت است.
این حضور، از سوی دیگر نشانه‌ای از همبستگی جمعی و خنثی‌سازی اضطراب اجتماعی بود؛ در شرایطی که التهاب رسانه‌ای و ترور فرماندهان نظامی می‌توانست فضای روانی جامعه را دچار تزلزل کند، این حضور، در حکم تزریق نوعی آرامش سازمان‌یافته بود. مردمی که در حسینیه امام خمینی شعار می‌دادند: «حسین حسین شعار ماست، شهادت افتخار ماست»، در واقع اعلام وفاداری به آرمان‌هایی می‌کردند که دشمن در پی فرسایش آن بود. از این منظر، حضور رهبری، کارکردی کاملاً روان‌شناختی نیز داشت؛ چرا که به نظر می‌رسد علاوه بر تقویت حس امنیت ذهنی و کاهش اضطراب ملی، به معنای تقویت همبستگی نمادین در برابر دشمن نیز هست.
حضور دیشب رهبر انقلاب برای سیاست خارجی نیز، پیام‌های آشکاری دارد؛ از قبیل این‌که ساختار تصمیم‌گیری ایران، دچار خلل نشده، فرماندهی کل در جای خود حاضر است.
بالاخره، باید به نتیجه عملیات روانی دشمن نیز پرداخت. آن‌همه سرمایه‌گذاری رسانه‌ای برای القای روایت‌های اختفا، بیماری، بحران تصمیم‌گیری و زوال ساختاری، در مقابل حضور دیشب رهبر انقلاب، به‌کلی نابود شد. در نهایت، آنچه باقی ماند، تصویر یک ملت متحد، همراه با رهبری حاضر بود که نشان می‌دهد این ساختار، مقاوم و دارای ثبات است.
اگر از اوایل سال 1403، ما سه وعده صادق در برابر رژیم صهیونیستی داشتیم، حضور دیشب رهبر انقلاب را می‌توان وعده صادق چهار نام نهاد؛ او با حضورش این پیام را فرستاد که ما هستیم، ایستاده‌ایم و هیچ قدرتی نمی‌تواند ما را از صحنه بیرون کند.