جناب آقای روحانی نگذارید تنها ارثیه دولت‫تان یعنی بورس گرفتار سرنوشت برجام شود

کبنا ؛مشهور است که «بورس» دماسنجِ اقتصاد است. حالِ درونیِ اقتصاد را بروز می‌دهد و حکایت می‌دهد. بورس پویا و فعال، نشان از حیات اقتصاد می‌دهد. البته مراد، پویایی واقعی بورس است؛ حباب بورس، سراب اقتصاد را نشان می‌دهد. ما سخن از بورس واقعی می‌گوییم. از آنجا که منابع بورس جزو منابع سرمایه‌ای است، رونق بازار بورس می‌تواند به رونق تولید بینجامد. هم سطح نقدینگی و تورم را کنترل کند و هم منابع سرمایه‌ای برای اقتصاد دست‌وپا کند.
در ایران رونق بورس در این مدت مزیت دیگری علاوه بر موارد بالا نیز دارد. اینکه با وجود سقوط ارزش دارایی‌های مردم طی این سالیان، رونق کنونی تا حدودی از بخشی از دارایی مردم محافظت کرد. رونق این بازار، هم می‌تواند از کاهش افسارگسیخته دارایی‌ها جلوگیری کند و هم با تزریق منابع به تولید، از زمین ‌خوردن تولید (در بحران‌های تحریم و کرونا) تاحدی جلوگیری کند. می‌دانیم که راه‌های دیگری (مانند بازارهای ارز و طلا) برای حفظ ارزش دارایی وجود دارد اما همه این راه‌ها به اقتصاد ملّی آسیب جدی می‌زند. لذا درصورت سلامت بازار بورس، می‌توان سرمایه‌گذاری در بورس را ملّی‌ترین کنش مردم در حفظ دارایی‌هایشان تلقی کرد.
بورس ایران ظرف سه سال گذشته بنا به هزار و یک دلیل تبدیل به سوپاپ تخلیه فشار اقتصادی بر بخش مهمی از جامعه به‌ خصوص طبقه متوسط شده بود. به عبارتی هر قدر دست دولت در دیگر بخش‌های اقتصادی خالی بود، در بورس اما دستش پر بود و کارنامه خوبی داشت. بورس میدان مانور دست‫آورد دولت شده بود. درواقع بورس به نقطه سرسبز کویر اقتصادی ایران تبدیل شده بود. اما همواره سایه ناامنی روانی این بازار را تهدید می‌کرد و بعضاً از این منظر با هشدار برخی کارشناسان روبه‫رو بود. به صورت اجمالی اگر بنا بود دست‌آورد دولت روحانی را خلاصه کنیم، یکی برجام بود و دیگری بازار پر رونق بورس. اولی با ظهور ترامپ گرفتار چنین فرجام غمگینی شده و دیگری امروز فرجامی چونان برجام پیدا کرده است. صدالبته به دلیل چتر گسترده بورس فروپاشی آن می‌تواند آثار جبران ناپذیری به ‌همراه داشته باشد. بر این اساس دود شکست سیاست‌های بورسی فقط به چشم دولت روحانی نمی‌رود و این مردم هستند که زیر آوار بورس دفن خواهند شد. پس تا دیر نشده همگان باید برای نجات بورس بسیج شوند.