دل روستائیان گریوه پُر است/ روستای گریوه گریه کن می‌خواهد/ بودجه و اعتبارات این روستا منحرف شده است/ آقای استاندار صدای ما را بشنوید / قبر شهیدمان وضعیت مطلوبی ندارد

کبنا ؛اینجا به روستای شهید ابوذر «اولین شهید روستا» یا گریوه معروف است. روستایی بسیار زیبا و با آب‌وهوای دل‌انگیز و مردمانی خون‌گرم. مظلومیت این روستا در ورودی آن کاملاً مشخص بود اما گویی هر چه فریاد می‌کشد کسی صدایش را نمی‌شنود.
   
فیلم| صحبت‌های پُر از درد اهالی روستای گریوه

 به گزارش کبنا، جاده خاکی و صعب‌العبور این روستا تردد را برای اهالی آن بسیار سخت کرده است و حتی دانش‌آموزان این روستا به دلیل صعب‌العبوری مسیر قید درس و مدرسه را از کلاس ششم می‌زنند؛ چون در فصل زمستان دیگر نمی‌توانند در سر کلاس‌های درسشان حضور یابند.
 از سوی دیگر روستای گریوه در کنار چشمه‌سارها و رودخانه‌های خروشان قرار گرفته است؛ اما تانکرهای آب بر پشت‌بام خانه‌ها نشان از نبود و کمبود آب در این روستا بود.
امان زنان و دختران این روستا از نبود آب در روستا برای شست‌وشو، پخت‌وپز و حتی نبود آب آشامیدنی بریده است و مجبورند راه زیادی را تا چشمه نزدیک روستا برای آوردن آب بروند. آن‌ها خسته‌اند از برداشتن دبه‌های سنگین که هر روز مجبورند به دوش بکشند تا بتوانند کارهای روزمره‌شان را انجام دهند. 
سیاست دولت‌ها همیشه مهاجرت معکوس و تشویق مردم برای زندگی از شهرها به روستاها بوده است و حتی تلاش کرده‌اند گام‌های مطلوبی برای بهبود معیشت مردم بردارند تا در روستا بمانند اما گویی گریوه از یادها رفته است و هیچ چشمی او را نمی‌بیند.
 بزرگان این منطقه آن‌قدر برای آبادانی این روستا از مسئولان التماس کرده‌اند که دیگر امیدی ندارند؛ زیرا کسی صدایشان را در این سی و چند سال نشنیده است.

 ابوذر یکی از اهالی روستا گفت: نزدیک دو الی سه دهه است که سهمیه بودجه آب، برق، گاز، جاده این روستا می‌آمد؛ اما به دست این روستا نمی‌رسید و منحرف می‌شود.
 وی ادامه داد: به ما اجازه نداده‌اند استاندار را ببینیم، یکبار با چند تن از اهالی روستا رفتیم پشت در اتاق آقای احمدزاده اما گفتند بروید حداقل ۲ ماه پیش باید نوبت می‌گرفتید تا می‌توانستید او را ببینید.
این روستایی تأکید کرد: این روستا شهید، آزاده و نیروهای مخلص نظام دارد؛ اما هیچ‌کسی در این سی‌سال کمترین توجه‌‌ای به آن نداشته است.
 وی بیان کرد: بهترین روستا با کمبود منابع روبرو است، دو سه دهه است که برای آب این روستا بودجه می‌آید اما می‌گویند معارض دارند و به بهانه معارض این اعتبار را می‌خورند و مشکل کم‌آبی و بی‌آبی روستا لاینحل باقی‌مانده است.
 این روستایی بیان کرد: اگر قرار است منابع زیرزمینی معارض داشته باشند این درختان هم مال ما هستند.
 وی گفت: چندین بار سی‌سخت رفتیم و با فرماندار در خصوص مشکلات این روستا صحبت کردیم؛ اما هیچ‌گونه پیگیری انجام نشد.
 این روستایی افزود: همچنین به استانداری استان رفتیم و مدیرکل حوزه بازرسی استانداری و دیگر مسئولان را دیدیم؛ اما ما را نگذاشتند که استاندار را ببینیم. 
وی ادامه داد: تانکرهای آب بر سقف منازل و در حیاط خانه‌های ما گذاشته شده است و آب روستا بسیار کم است و مجبوریم آب را سهمیه‌بندی کنیم و هر دو روزی یک‌بار نوبت یک‌خانه است.
 این روستایی در پایان گفت: ما از مسئولان خواهش داریم پیگیری کنند البته مطمئنیم که پیگیری نمی‌کنند؛ ولی خواهش می‌کنیم ما را هم آدم حساب کنند. اگر واقعاً نمی‌توانند بگویند ما نمی‌توانیم تا خودمان فکری به حال خود بکنیم.
 یکی دیگر از اهالی روستا ابراز کرد: یک هفته است که دکل مخابراتی روستا مشکل پیدا کرده است و هیچ مسئولی پیگیری نکرده است و آنتن نداریم. 
وی تأکید کرد: چندین بار تماس گرفته‌ایم؛ اما هیچ‌کس حتی از ما سوالی نپرسیده است.
این روستایی ابراز کرد: به دلیل وضعیت بد جاده و صعب‌العبوری آن مجبوریم با چهارپایان مصالح ساختمانی و بارمان را جابه‌جا کنیم. همه اهالی این روستا دلشان پر از درد است، درد ندیده شدن و فراموشی.
 همسر شهید ابوذر که هنوز ساکن روستای گریوه است، می‌گوید: این روستا سراسر مشکل است. وضعیت جاده و آب و قبر شهیدم گویای همه چیز است.

 وی افزود: تاکنون بنیاد شهید از ما سراغی برای رفع مشکلمان نگرفته است و به دردمان نخورده است و حتی دولت هم به فکر ما نبوده است گویی انگار ما مسلمان نیستیم.
 این همسر شهید تأکید کرد: دولت به درد شهید ابوذر نخورد، حتی یک ویلچری بنیاد شهید به من نداد.
 وی با دلی پر درد از مسائل روستا و خودش، ادامه داد: فردا هم دعوا و جنگ می‌شود و به من و امثال ما احتیاج پیدا می‌کنند.
 پسر این شهید گفت: شهید غلام ابوذر به‌عنوان اولین شهید بخش پاتاوه، در سال 1364 شهید شد؛ اما از آن زمان تاکنون حتی یک نفر سراغی از ما نگرفت و مشکلات روستا حل نشده است.
 این فرزند شهید تأکید کرد: روستای محروم و مردم مظلومی داریم که نیاز به حمایت دارند و انتظار حمایت مسئولان را داریم.
 وی ادامه داد: بحث آنتن‌دهی روستا به معضلی اساسی تبدیل شده است و بیشتر اوقات باید به روستاهای پایین برویم تا بتوانیم زنگ بزنیم.  با هر بارندگی تردد برای مردم سخت می‌شود. وضعیت آب آشامیدنی هم اسف‌بار است.