روستای بی منجگان؛ روایت جاده‌ای متروکه و خطرآفرین

کبنا ؛روستا روزی برای همه ما نماد سرسبزی، صفا و صمیمیت  بود. این روزها در حومه غربی شهر دهدشت روستاها به سبب مسائلی چون کمبود آب، مناسب نبودن اشتغال، بالا رفتن هزینه‌ها، فقدان برنامه‌ریزی‌های متناسب و... زیستگاه بی‌رمقی از اجتماعات انسانی را تشکیل داده‌اند.
روستاهای حومه غربی شهر دهدشت  به دلیل نزدیکی و  دسترسی به شهر چندان به‌عنوان  روستایی که نماد محرومیت باشند مطرح نیستند. نمادهای محرومیت روستاها در طی سال‌های اخیر معطوف به روستاهای مناطقی مانند زیلایی، دیشموک و یا توگبری چرام بوده است و از این میان روستاهای چسبیده به مناطق شهری باوجود خدمات‌رسانی آسان‌تر و سهل‌تر، چندان موردتوجه نیستند.
روستای بی منجگان با جمعیتی نزدیک به 600 نفر از توابع بخش مرکزی شهرستان کهگیلویه است.
این روستا که در فاصله 10 کیلومتری دهدشت، مرکز شهرستان کهگیلویه قرار دارد، دارای مشکلات زیادی است؛ ازجمله کم‌عرض بودن جاده منتهی به روستا در سال‌های اخیر همواره برای اهالی، حادثه‌آفرین بوده است.
غلام پاسبان پور از اهالی روستای بی منجگان می‌گوید: «جاده قدیمی و مال‌رو بعد از افتتاح دهدشت_ بهبهان راه‌اندازی شد.»
فاصله روستا تا جاده اصلی ۱ یک کیلومتر است.
این جاده دارای عرض کمی است که برای اهالی بسیار خطرآفرین بوده است.
وی در ادامه عنوان می‌کند: یک کیلومتر از جاده در دوره‌ی اصلاحات جاده، اصلاح شد و عبور و مرور انجام می‌پذیرفت؛ اما در سال‌های اخیر به دلیل تعدد عبور و مرور وسایل نقلیه بیشتر خطرآفرین شده است.
وی در ادامه عنوان می‌کند: در این سال‌ها پیگیری‌های متعددی انجام‌شده؛ ولی هر بار متأسفانه توسط مسئولین ذی‌ربط، سهل‌انگاری و بی‌مهری صورت گرفته است.
سال ۹۱ با پیگیری نماینده وقت و خیرین جاده به‌صورت زیرسازی عریض شد؛ اما متأسفانه علیرغم پیگیری‌ها، هیچ‌گونه ترتیب اثری در  این سال‌ها داده نشده است.
حال باید از بخشدار منطقه، اداره راه و فرمانداری شهرستان پرسید جاده پرترددی که طول آن بیش از یک کیلومتر نیست و بارها حادثه آفریده است، چرا برای مرمت و عریض کردن آن اقدامی صورت نمی‌گیرد و قریب ۱۵ تا ۲۰ سال است نیمه‌کاره و غیراستاندارد باقی‌مانده است؟!
یکی دیگر از اهالی ضمن گلایه از مسئولین و نمایندگان گذشته و کنونی می‌گوید: «متأسفانه از همه مسئولین فقط وعده وعید می‌شنویم. در مناطق صعب‌العبور همه خدمات‌رسانی‌ها صورت می‌گیرد؛ اما به روستای ما که نزدیکی شهر قرار دارد هیچ‌گونه توجهی نمی‌شود. از طرفی ما جزء محدوده شهری محسوب نمی‌شویم که از خدمات آن‌ها بهره‌مند شویم و از سویی به سبب نزدیکی به شهر، هیچ‌گاه جزء اولویت‌های مسئولین در امور روستاها نیستیم.»
 
سرعت ‌پایین اینترنت
اهالی روستا از پایین بودن سرعت اینترنت، معترض و ناراضی‌اند.
یکی از اهالی می‌گوید: «شرایط جامعه عوض‌شده  و بسیار از اهالی تحصیل‌کرده و دانشجو هستند و اینترنت جزء الزامات روزمره آن‌ها محسوب می‌شود؛ به دلیل نبود اینترنت مناسب، امور  روزمره آن‌ها مختل شده است.»
وی در ادامه می‌گوید: حتی با نصف مودم و اینترنت خانگی باز کیفیت اینترنت مطلوب نیست و مسئولین مخابرات رسیدگی چندانی نمی‌کنند.
دکل اینترنت در سال ۹۴ در روستا احداث‌شده است؛ ولی تاکنون بهره‌برداری از آن صورت نگرفته است.
 
=================
گزارشگر: صیاد خردمند