امام حسین‌(ع) پس از ورود به سرزمین کربلا، فرزندان، برادران و اهل بیت خود را جمع کرد؛ سپس نظری به آنها انداخت و گریست و فرمود: خدایا! ما عترت پیامبر تو، محمد‌(ص) هستیم. بنی‌امیه ما را از حرم جدمان راندند و در حق ما جفا کردند. خدایا! حق ما را از ستم‌ران بستان و ما را بر آنها پیروز گردان.