تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۶ ارديبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۲۳:۳۱
کد مطلب : ۴۹۹۱۶۸
وقتی ساعت می‌گذرد، اما کار پیش نمی‌رود؛
من کار نمی‌کنم، پس هستم؛ نگاهی به پدیده‌ی «وقت‌کشی» در ادارات کهگیلویه و بویراحمد / تصویری تکرارشونده و نگران‌کننده در مسیر توسعه‌ی استان
۰
کبنا ؛در برخی از ادارات کهگیلویه و بویراحمد، آنچه بیش از تلاش، خلاقیت یا برنامه‌ریزی دیده می‌شود، اتلاف وقت، بی‌برنامگی و نبود انگیزه کاری است؛ کارمندانی که زمان زیادی را در روز صرف مکث، انتظار، جلسات کم‌نتیجه یا فعالیت‌های فرعی می‌کنند، مدیری که برنامه مشخصی ندارد و به جای هدف‌گذاری، درگیر کارهای روزمره و سلیقه‌ای است. این تصویرِ تکرارشونده، نه‌تنها نگران‌کننده، بلکه برای استانی محروم خطرآفرین است.
به گزارش کبنا، استان کهگیلویه و بویراحمد سال‌هاست در فهرست استان‌های کم‌برخوردار کشور قرار دارد. بر پایه‌ی گزارش‌های مرکز آمار ایران و نهادهای پژوهشی، این استان از نظر شاخص‌هایی چون نرخ بیکاری، نرخ مشارکت اقتصادی، سطح درآمد سرانه، دسترسی به زیرساخت‌های صنعتی و خدماتی، و حتی آموزش، جزو ۵ استان آخر کشور است. طبق آخرین آمار رسمی، نرخ بیکاری در این استان حدود 9.8 درصد و بالاتر از میانگین کشوری است. میزان جذب سرمایه‌گذاری صنعتی و تولیدی نیز کمتر از نیم درصد کل کشور است. همچنین نرخ تورم در مناطق جنوب غرب کشور، از جمله این استان، طی سال‌های اخیر همواره بالاتر از میانگین ملی گزارش شده است.
در چنین شرایطی، «زمان» باید کلیدی‌ترین سرمایه برای مدیران باشد؛ اما متأسفانه، گویا زمان در ادارات این استان ارزان‌ترین کالاست. در حالی که در کشورهای پیشرفته، ساعات مفید کاری سالانه بالای دو هزار ساعت است، در ایران طبق برخی بررسی‌ها این عدد به کمتر از 400 ساعت در سال می‌رسد؛ یعنی کارمندان به‌طور میانگین حدود یک ساعت مفید در روز کار می‌کنند. برآوردها نشان می‌دهد که از ۴۴ ساعت کار هفتگی قانونی در کشورهای توسعه یافته ۲۸ ساعت به صورت مفید انجام می‌شود و در ایران با وجود انجام ۴۴ تا ۴۹ ساعت و بیشتر کار در هفته؛ ساعات کار مفید فقط ۱۱ ساعت است. مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرد که در خوشبینانه‌ترین حالت ساعات کار مفید در ایران در هر روز تا دو ساعت است که میزان هفتگی آن به بیشتر از ۱۱ ساعت نمی‌رسد. البته برخی آمارهای دیگر نیز این میزان را ۶ تا ۷ ساعت در هفته برآورد کرده است. حتی برخی، ساعات کار مفید در بخش دولتی در طول روز را 22 دقیقه اعلام کرده‌اند. در مقابل، میزان ساعات کار مفید هفتگی در ژاپن ۴۰ تا ۶۰ ساعت و در کره جنوبی نیز ۵۴ تا ۷۲ ساعت برآورد می‌شود.
از سوی دیگر، تازه‌ترین آمارها نشان می‌دهد عدم بهره‌وری مناسب نیروی کار در ایران ۱۰۰ هزار میلیارد تومان به اقتصاد ملی آسیب زده است؛ رشد متوسط شاخص بهره‌وری نیروی کار در کشور در حالی ۱.۹ درصد برآورد شده که بر اساس سند چشم انداز، این رقم باید ۳.۵ درصد باشد.
در شرایطی که کشور با بحران بهره‌وری مواجه است، وضعیت برای استان‌های محرومی چون کهگیلویه و بویراحمد دوچندان اهمیت دارد. حالا این آمارها کشوری است و به نظر می‌رسد میانگین کهگیلویه و بویراحمد حتی از سطح کشوری نیز پایین‌تر است. در واقع اگر این رقم را در استان‌های محروم همچون کهگیلویه و بویراحمد که ضعف در نظارت، عدم برنامه‌ریزی و نگاه سنتی به کار اداری رایج‌تر است بررسی کنیم، عدد کمتری به دست می‌آید.
اتلاف وقت، در استان‌هایی چون کهگیلویه و بویراحمد، مستقیماً برابر با عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی بیشتر است. استانی که زیرساخت صنعتی قوی ندارد، بستر گردشگری‌اش توسعه نیافته و فضای سرمایه‌گذاری‌اش مردد و کند است، نیازمند جهشی همه‌جانبه در کار و بهره‌وری اداری است. اگر هر روز در ادارات این استان فقط یک ساعت مفید کاری تلف شود، در مقیاس سالانه هزاران ساعت از عمر توسعه عقب می‌مانیم.
از طرف دیگر، نبود هماهنگی سیاسی و مدیریتی، و چالش‌هایی مثل تبعیض در برخورد با نیروها بر اساس وابستگی‌های سیاسی نیز مزید بر علت شده است. برخی مدیران به دلیل ناهماهنگی جناحی یا بی‌اعتمادی به کارکنان، از ظرفیت نیروی انسانی خود بهره نمی‌گیرند؛ گویی یک سازمان چندپاره اداره می‌شود، نه به‌عنوان یک پیکره واحد با هدف مشخص. نتیجه‌ی این رویکرد، نه‌تنها هدررفت منابع انسانی است، بلکه باعث بی‌انگیزگی، فرسودگی و دلسردی نیروهای شایسته هم می‌شود.
کهگیلویه و بویراحمد برای خروج از چرخه فقر و توسعه‌نیافتگی، به یک انقلاب اداری نیاز دارد. انقلابی که از درون سازمان‌ها آغاز شود و به بازتعریف ماموریت‌ها، شفاف‌سازی عملکردها، تدوین برنامه عملیاتی، و استفاده حداکثری از نیروی انسانی موجود بیانجامد. تنها پیامد وقت‌کشی در نظام اداری استان، بازتولید محرومیت و عدم چشم‌انداز برای توسعه استان است.
گفتنی است این یادداشت با هدف اصلاح برخی رویه‌ها و فرایندهای نادرست منتشر شده و قصد تعمیم اتلاف وقت به تمام دستگاه‌های اداری کهگیلویه و بویراحمد را ندارد.
به گزارش کبنا، استان کهگیلویه و بویراحمد سال‌هاست در فهرست استان‌های کم‌برخوردار کشور قرار دارد. بر پایه‌ی گزارش‌های مرکز آمار ایران و نهادهای پژوهشی، این استان از نظر شاخص‌هایی چون نرخ بیکاری، نرخ مشارکت اقتصادی، سطح درآمد سرانه، دسترسی به زیرساخت‌های صنعتی و خدماتی، و حتی آموزش، جزو ۵ استان آخر کشور است. طبق آخرین آمار رسمی، نرخ بیکاری در این استان حدود 9.8 درصد و بالاتر از میانگین کشوری است. میزان جذب سرمایه‌گذاری صنعتی و تولیدی نیز کمتر از نیم درصد کل کشور است. همچنین نرخ تورم در مناطق جنوب غرب کشور، از جمله این استان، طی سال‌های اخیر همواره بالاتر از میانگین ملی گزارش شده است.
در چنین شرایطی، «زمان» باید کلیدی‌ترین سرمایه برای مدیران باشد؛ اما متأسفانه، گویا زمان در ادارات این استان ارزان‌ترین کالاست. در حالی که در کشورهای پیشرفته، ساعات مفید کاری سالانه بالای دو هزار ساعت است، در ایران طبق برخی بررسی‌ها این عدد به کمتر از 400 ساعت در سال می‌رسد؛ یعنی کارمندان به‌طور میانگین حدود یک ساعت مفید در روز کار می‌کنند. برآوردها نشان می‌دهد که از ۴۴ ساعت کار هفتگی قانونی در کشورهای توسعه یافته ۲۸ ساعت به صورت مفید انجام می‌شود و در ایران با وجود انجام ۴۴ تا ۴۹ ساعت و بیشتر کار در هفته؛ ساعات کار مفید فقط ۱۱ ساعت است. مرکز پژوهش‌های مجلس اعلام کرد که در خوشبینانه‌ترین حالت ساعات کار مفید در ایران در هر روز تا دو ساعت است که میزان هفتگی آن به بیشتر از ۱۱ ساعت نمی‌رسد. البته برخی آمارهای دیگر نیز این میزان را ۶ تا ۷ ساعت در هفته برآورد کرده است. حتی برخی، ساعات کار مفید در بخش دولتی در طول روز را 22 دقیقه اعلام کرده‌اند. در مقابل، میزان ساعات کار مفید هفتگی در ژاپن ۴۰ تا ۶۰ ساعت و در کره جنوبی نیز ۵۴ تا ۷۲ ساعت برآورد می‌شود.
از سوی دیگر، تازه‌ترین آمارها نشان می‌دهد عدم بهره‌وری مناسب نیروی کار در ایران ۱۰۰ هزار میلیارد تومان به اقتصاد ملی آسیب زده است؛ رشد متوسط شاخص بهره‌وری نیروی کار در کشور در حالی ۱.۹ درصد برآورد شده که بر اساس سند چشم انداز، این رقم باید ۳.۵ درصد باشد.
در شرایطی که کشور با بحران بهره‌وری مواجه است، وضعیت برای استان‌های محرومی چون کهگیلویه و بویراحمد دوچندان اهمیت دارد. حالا این آمارها کشوری است و به نظر می‌رسد میانگین کهگیلویه و بویراحمد حتی از سطح کشوری نیز پایین‌تر است. در واقع اگر این رقم را در استان‌های محروم همچون کهگیلویه و بویراحمد که ضعف در نظارت، عدم برنامه‌ریزی و نگاه سنتی به کار اداری رایج‌تر است بررسی کنیم، عدد کمتری به دست می‌آید.
اتلاف وقت، در استان‌هایی چون کهگیلویه و بویراحمد، مستقیماً برابر با عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی بیشتر است. استانی که زیرساخت صنعتی قوی ندارد، بستر گردشگری‌اش توسعه نیافته و فضای سرمایه‌گذاری‌اش مردد و کند است، نیازمند جهشی همه‌جانبه در کار و بهره‌وری اداری است. اگر هر روز در ادارات این استان فقط یک ساعت مفید کاری تلف شود، در مقیاس سالانه هزاران ساعت از عمر توسعه عقب می‌مانیم.
از طرف دیگر، نبود هماهنگی سیاسی و مدیریتی، و چالش‌هایی مثل تبعیض در برخورد با نیروها بر اساس وابستگی‌های سیاسی نیز مزید بر علت شده است. برخی مدیران به دلیل ناهماهنگی جناحی یا بی‌اعتمادی به کارکنان، از ظرفیت نیروی انسانی خود بهره نمی‌گیرند؛ گویی یک سازمان چندپاره اداره می‌شود، نه به‌عنوان یک پیکره واحد با هدف مشخص. نتیجه‌ی این رویکرد، نه‌تنها هدررفت منابع انسانی است، بلکه باعث بی‌انگیزگی، فرسودگی و دلسردی نیروهای شایسته هم می‌شود.
کهگیلویه و بویراحمد برای خروج از چرخه فقر و توسعه‌نیافتگی، به یک انقلاب اداری نیاز دارد. انقلابی که از درون سازمان‌ها آغاز شود و به بازتعریف ماموریت‌ها، شفاف‌سازی عملکردها، تدوین برنامه عملیاتی، و استفاده حداکثری از نیروی انسانی موجود بیانجامد. تنها پیامد وقت‌کشی در نظام اداری استان، بازتولید محرومیت و عدم چشم‌انداز برای توسعه استان است.
گفتنی است این یادداشت با هدف اصلاح برخی رویه‌ها و فرایندهای نادرست منتشر شده و قصد تعمیم اتلاف وقت به تمام دستگاه‌های اداری کهگیلویه و بویراحمد را ندارد.
