در حالی که دانشگاه‌ها از نظر سازمانی تفاوتی اساسی با دیگر دستگاه‌های دولتی دارند، اما از نظر حاشیه‌سازی هم‌رده دیگر سازمان‌ها و حتی گاهی بیشتر از آن‌ها حاشیه‌ساز هستند.
به گزارش کبنا، دانشگاه یاسوج و دانشگاه علوم پزشکی یاسوج به عنوان دو دانشگاه بزرگ استان کهگیلویه و بویراحمد بیش از یک دهه است که درگیر حواشی متعددی شده‌اند.
ریاست دانشگاه یاسوج اواسط نیمه دوم سال 1392 به دست شاپور رمضانی از مدیران جوان کشور افتاد. رمضانی که فضای دانشگاه را تا حد بسیار زیادی باز کرد و تضارب آراء را گسترش داد، نتوانست دو سال دوام بیاورد. آن‌قدر مخالفت‌، کارشکنی‌ و حاشیه‌سازی در مورد او زیاد بود که حکم ریاستش تأیید نشد و تا روز آخر حضورش در دانشگاه، سرپرست ماند.
به هر حال او رفت و سکان دانشگاه به دست رحیمی افتاد. چندی از ریاست رحیمی نگذشته بود که ادعاهایی در مورد به‌کارگیری و جذب فله‌ای حدود یکصد نیرو در دانشگاه قوت گرفت. پس از او احمد عریان که بیش از دو دهه سابقه ریاست در دانشگاه‌های مختلف کشور را داشت، به عنوان رئیس دانشگاه منصوب شد. هر چند حواشی زیادی در مورد تبعیض‌های او علیه نیروهای بومی دانشگاه در آن دوره شنیده می‌شد، اما بخش زیادی از دوران ریاستش با کرونا مصادف شد و با تغییر دولت، پس از کش و قوس‌های بسیار، بهادر کرمی سرپرست شد. دوران سرپرستی او نیز به درازا کشید و تصور می‌رفت حکم ریاست او نیز ممکن است تأیید نشود. اما به هر حال تأیید شد و حالا ریاست این دانشگاه را بر عهده دارد.
کرمی که در طول چند سال گذشته تلاش‌های بسیاری برای دستیابی به ریاست دانشگاه کرد. در دولت گذشته رویکردی اصلاح‌طلبانه از خود نشان می‌داد و در دولت جدید طوری رفتار می‌کند که گویی اصولگرایی دو آتیشه است.
برخی ادعا می‌کنند کرمی برای آن‌که ریاست دانشگاه را به عهده بگیرد، مدیریت دانشگاه را به دست افرادی سپرده است که از آنها با عنوان رؤسای در سایه دانشگاه یاسوج نام برده می‌شود. هر چند خود کرمی، در نشست با خبرنگاران این موضوع را تکذیب کرد. اما او تأثیرگذاری را با مشورت خلط کرد و گفت: هیچ آدم عاقلی نیست که مشورت نگیرد. اما واضح است که منظور نه مشورت، بلکه چیزی بسیار بالاتر از آن است.
 سپردن معاونت‌های دانشگاه به افرادی که همگی دارای حواشی متعددی هستند، از طرف دیگر، موجب ناکارآمدی در شیوه مدیریتی دانشگاه شده است.
کرمی در این نشست گفته بود تنها پنج ساعت در شبانه‌روز فعالیت می‌کند. کاش توضیح می‌داد در آن 19 ساعت باقیمانده، چه اقداماتی برای دانشگاه انجام می‌دهد که هنوز کمیت مدیریتی آن لنگ است.
همچنین او از کادرسازی آن هم از بین نیروهای جوان دانشگاه صحبت کرد تا در آینده دانشگاه با کمبود نیروهای مدیریتی مواجه نشود. اما روشن نیست که او از کدام نیروی جوان صحبت می‌کند. چرا که هیچکدام از منصوبان او جوان نیستند.
انتخاب سیاسی افراد در دانشگاه یاسوج یکی از عوامل اساسی حاشیه‌سازی در این دانشگاه است. دخالت متنفذین و نیروهای سیاسی موجب شده گلایه‌های زیادی از ریاست دانشگاه به وجود بیاید.
همین دخالت‌ها آن‌هم با شدتی بیشتر در دانشگاه علوم پزشکی یاسوج نیز دیده می‌شود. در همین دولت سیزدهم، دانشگاه علوم پزشکی تاکنون سه رئیس را عوض کرده است؛ یزدانپناه، غلام‌نژاد و حالا جاودان‌سیرت، هیچکدام حتی یک سال نتوانسته‌اند در دولت سیزدهم رئیس دانشگاه بمانند. البته باید ماند و دید عمر مدیریتی سعید جاودان‌سیرت چقدر است.
در حالی که غلام‌نژاد بسیاری از نیروهای یزدانپناه را تغییر داد، جاودان‌سیرت، به هر دلیلی نیروهای غلام‌نژاد را نیز برداشت تا برگشت به عقب کاملی برای این دانشگاه کلید بخورد. جاودان سیرت، بابویی را به عنوان معاون توسعه انتخاب و تنها پس از دو مه او را عزل می‌کند. حواشی آنقدر بالا گرفت که از تعبیر شورش اداری برای توصیف وضعیت دانشگاه استفاده شد.
حالا نیز حرف‌وحدیث‌هایی در مورد هیئت علمی شدن جاودان‌سیرت وجود دارد و روشن نیست که او بتواند قراردادش را تمدید کند.
از طرف دیگر، چشم طمع سیاسیون به این دانشگاه باعث شده، هر فرد و یا گروهی، دانشگاه را گوشت قربانی دیده و برای به غنیمت گرفتن بخشی از منافع آن، تلاش‌های بسیاری کنند.
مجموع این عوامل باعث شده هر دو دانشگاه بزرگ استان به‌جای پیگیری مسائل علمی و حل مشکلات اجتماعی و صنعتی و سلامت و بهداشت مردم، درگیر حواشی‌ای شوند که دانشگاه‌ها از رسالت اصلی خود دور شوند.
 در حالی که دانشگاه‌ها باید تنها یک رئیس داشته باشند، اما این دو دانشگاه آنقدر از ناحیه سیاسیون مورد حمله قرار می‌گیرند که هر کدام با چندین رئیس اداره می‌شوند. البته مسأله تنها ناشی از طمع سیاسیون نیست، بلکه خود رؤسای دانشگاه نیز در این هرج و مرج دخیل هستند.
راه حل نیز بازگشت به سخنان رهبر انقلاب در مورد عدم دخالت نمایندگان در امور اجرایی است. با وجود اینکه رهبر انقلاب بارها بر لزوم تفکیک قوا تأکید داشته است، اما باز هم می‌بینیم نمایندگان به انحاء مختلف در مدیریت دانشگاه‌های استان دخالت دارند.
کرمی و جاودان‌سیرت باید تکلیف خود را روشن کنند؛ چنانچه نمی‌توانند دانشگاه را اداره کنند، بهتر است هر چه زودتر عطای ریاست را به لقای آن ببخشند. اما اگر واقعاً قصد پیشرفت دانشگاه‌ها را دارند، یک بار برای همیشه دست رد به سینه منفعت‌طلبانی بزنند که به جز سود خود و نزدیکانشان، چیزی دیگر از دانشگاه انتظار ندارند. در این صورت است که می‌توان به آینده دانشگاه‌های استان امید بست.

کبنانیوز