مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛محمود محمدی
در این نوشتار سعی داریم به تفاوت دو جریان فکری در گذشته این دیار و نیم نگاهی به این جریان در دوران امروز بپردازیم. بی شک مطالب زیادی در این زمینه می توان نوشت اما ما در این نوشتار سعی داریم به پاره ای از این کلیات اشاره داشته باشیم. این نوشتار در قالب سلسه یادداشت هایی به سمع و نظر مخاطبان خواهد رسید.
الف) جوان گرایی در طوایف بویراحمد در گذشته:
در گذشته طوایف استان با توجه به اینکه بیشتر محبوس در جنگ های داخلی بودند و در اکثر اوقات نیز داعیه مبارزه با رژیم های شاهنشاهی را داشتند، می بایست جوان دارای روحیه شجاعت و سلحشوری باشد لذا رویکرد طوایف بر این محور می چرخید. شجاعت مردانی همچون کی لهراسب و ...(از ادای نام بقیه بزرگان معذوریم چون ممکن است از قلم جا بیافتند) زاده ی چنین تفکر و فرهنگی بودند. این شجاعت پیشگان که با روحیه سلحشوری، ایمان و عشایر زادگی بزرگ شدند نمی توانستند زورگویی های رژیم شاهنشاهی را ببینند که چطور در مقابل ایمان و عقیده آنان ایستاده اند لذا راه را در مبارزه مسلحانه دیدند و تا نفس داشتند تفنگ بر زمین ننهادند که امتیازی قابل ستودن بود.
رفته و رفته با ظهور جمهوری اسلامی بر جای ماندگان این تفکر روی به تحصیلات نهادند و سعی بر جبران عقب ماندگی های علمی آن دوران که ناشی از تفکرات مسموم رژیم حاکم بود نهادند.
در این برهه نیز مردان بزرگ فرهنگی و دانشمند زیادی تربیت شدند و توانستند سرداران علمی بسیاری را تربیت کنند اما نکته مهم این بود که ضعف زیرساختی خود مشکل بزرگی در این راه ایجاد می نمود.
این قبیل مردان که در حال حاضر در سنین میانسالی و بزرگسالی به سر می برند هم اکنون بزرگان ایل شده اند و به راهنمایی و ارشاد جوانان کنونی ایل می پردازند.
اما چرا تحصیل در کنار روحیه سلحشوری مردان ایلم علی رغم تلاش زیاد برخی بزرگان و باسوادان منطقه نتوانست موفق باشد جای بحث دیگریست که پیرامون آن در نوشتار بعدی صحبت خواهد شد اما عمده مشکل را می توان در همان سیاست های خصمانه رژیم حاکم دانست.
در این دوره نقش رهبران دینی که همگام با مردم به پیش می آمدند غیرقابل انکار بود. مردان بزرگی همچون مرحوم آیت الله ملک حسینی (ره) که دعوت امام برای حضور در شهرهای بزرگ را نپذیرفتند و خدمت به همان عشایر زادگان را افتخار دانستند و امام(ره) فرمود مثل این بزرگوار مثل نهنگی است که از دریا به درون رودخانه افتاده باشد.(در نوشتار بعدی تکمیل می شود)
ب) امروز و جوان گرایی در طوایف بویراحمد:
امروزه با توجه به اینکه نقطه های برجسته حرکت ایلی و طایفه ای کمرنگ شده و بیشترا نقاط منفی دیده می شود جوان به نوعی نتوانسته هویت خود را ببیند و در پی تقویت آن برجستگی ها باشد.
با بیشتر شدن زندگی ماشینی در نگاه امروزی و گسترش فرهنگ ارتباطات بسیاری از آن نگاه های گذشته دستخوش تغییرات گسترده ای شده اند و می توان گفت در برخی از این تفکرات ره به نیستی رفته است.
اما این نگاه تحت تاثیر چه عواملی نتوانسته هویت خود را تقویت کند دلایل زیادی دارد که در این یادداشت از سلسله نوشتار که در ادامه خواهد آمد به چند مورد به صورت ضمنی اشاره خواهیم کرد.
چرا آمار خودکشی در استان رو به افزایش است؟
امید به زندگی فاکتور مهی که در گذشته در بین طوایف این استان وجود داشت و هر چند با وجود جنگ ها و نزاع های زیاد نتوانستند این مهم را از ایل ما بگیرند.
جوان در فراز و نشیب گذشته اسیر بیکاری نشد و رونق ایل همیشه با جلای جوانان بود حال فارغ از اینکه دولتها می بایست فرصت های اشتغالزایی را فراهم دارند آیا جوان می بایست ره به سکون ببرد؟
نقش قشر بزرگ شده ی قبلی که الان جزو سران ایل هستند در این بحبوبه چیست؟
الان که ایل به سلاح علم مجهز شده است چرا جایگاه واقعی خود را ندارد و نمی تواند حرکتی همه گیر داشته باشد؟
این ها و مواردی از این قبیل سوالاتی خواهند بود که در نوشتارهای بعدی به آنان پاسخ خواهیم داد.
در این نوشتار سعی داریم به تفاوت دو جریان فکری در گذشته این دیار و نیم نگاهی به این جریان در دوران امروز بپردازیم. بی شک مطالب زیادی در این زمینه می توان نوشت اما ما در این نوشتار سعی داریم به پاره ای از این کلیات اشاره داشته باشیم. این نوشتار در قالب سلسه یادداشت هایی به سمع و نظر مخاطبان خواهد رسید.
الف) جوان گرایی در طوایف بویراحمد در گذشته:
در گذشته طوایف استان با توجه به اینکه بیشتر محبوس در جنگ های داخلی بودند و در اکثر اوقات نیز داعیه مبارزه با رژیم های شاهنشاهی را داشتند، می بایست جوان دارای روحیه شجاعت و سلحشوری باشد لذا رویکرد طوایف بر این محور می چرخید. شجاعت مردانی همچون کی لهراسب و ...(از ادای نام بقیه بزرگان معذوریم چون ممکن است از قلم جا بیافتند) زاده ی چنین تفکر و فرهنگی بودند. این شجاعت پیشگان که با روحیه سلحشوری، ایمان و عشایر زادگی بزرگ شدند نمی توانستند زورگویی های رژیم شاهنشاهی را ببینند که چطور در مقابل ایمان و عقیده آنان ایستاده اند لذا راه را در مبارزه مسلحانه دیدند و تا نفس داشتند تفنگ بر زمین ننهادند که امتیازی قابل ستودن بود.
رفته و رفته با ظهور جمهوری اسلامی بر جای ماندگان این تفکر روی به تحصیلات نهادند و سعی بر جبران عقب ماندگی های علمی آن دوران که ناشی از تفکرات مسموم رژیم حاکم بود نهادند.
در این برهه نیز مردان بزرگ فرهنگی و دانشمند زیادی تربیت شدند و توانستند سرداران علمی بسیاری را تربیت کنند اما نکته مهم این بود که ضعف زیرساختی خود مشکل بزرگی در این راه ایجاد می نمود.
این قبیل مردان که در حال حاضر در سنین میانسالی و بزرگسالی به سر می برند هم اکنون بزرگان ایل شده اند و به راهنمایی و ارشاد جوانان کنونی ایل می پردازند.
اما چرا تحصیل در کنار روحیه سلحشوری مردان ایلم علی رغم تلاش زیاد برخی بزرگان و باسوادان منطقه نتوانست موفق باشد جای بحث دیگریست که پیرامون آن در نوشتار بعدی صحبت خواهد شد اما عمده مشکل را می توان در همان سیاست های خصمانه رژیم حاکم دانست.
در این دوره نقش رهبران دینی که همگام با مردم به پیش می آمدند غیرقابل انکار بود. مردان بزرگی همچون مرحوم آیت الله ملک حسینی (ره) که دعوت امام برای حضور در شهرهای بزرگ را نپذیرفتند و خدمت به همان عشایر زادگان را افتخار دانستند و امام(ره) فرمود مثل این بزرگوار مثل نهنگی است که از دریا به درون رودخانه افتاده باشد.(در نوشتار بعدی تکمیل می شود)
ب) امروز و جوان گرایی در طوایف بویراحمد:
امروزه با توجه به اینکه نقطه های برجسته حرکت ایلی و طایفه ای کمرنگ شده و بیشترا نقاط منفی دیده می شود جوان به نوعی نتوانسته هویت خود را ببیند و در پی تقویت آن برجستگی ها باشد.
با بیشتر شدن زندگی ماشینی در نگاه امروزی و گسترش فرهنگ ارتباطات بسیاری از آن نگاه های گذشته دستخوش تغییرات گسترده ای شده اند و می توان گفت در برخی از این تفکرات ره به نیستی رفته است.
اما این نگاه تحت تاثیر چه عواملی نتوانسته هویت خود را تقویت کند دلایل زیادی دارد که در این یادداشت از سلسله نوشتار که در ادامه خواهد آمد به چند مورد به صورت ضمنی اشاره خواهیم کرد.
چرا آمار خودکشی در استان رو به افزایش است؟
امید به زندگی فاکتور مهی که در گذشته در بین طوایف این استان وجود داشت و هر چند با وجود جنگ ها و نزاع های زیاد نتوانستند این مهم را از ایل ما بگیرند.
جوان در فراز و نشیب گذشته اسیر بیکاری نشد و رونق ایل همیشه با جلای جوانان بود حال فارغ از اینکه دولتها می بایست فرصت های اشتغالزایی را فراهم دارند آیا جوان می بایست ره به سکون ببرد؟
نقش قشر بزرگ شده ی قبلی که الان جزو سران ایل هستند در این بحبوبه چیست؟
الان که ایل به سلاح علم مجهز شده است چرا جایگاه واقعی خود را ندارد و نمی تواند حرکتی همه گیر داشته باشد؟
این ها و مواردی از این قبیل سوالاتی خواهند بود که در نوشتارهای بعدی به آنان پاسخ خواهیم داد.
یه چه تحلیلیه داری