به بهشت میروم که مادرم آنجاست!

کبنا ؛به بهشت میروم که مادرم آنجاست!
روز «زن» پدرام باد!
زن، بدایت و نهایت زندگی به وجودش بسته و وابسته است.
در ایل و در میان مردمان نیک بین کهگیلویه و بویراحمد، زن در مقام مادر، همسر، دختر و خواهر، بس جایگاه رفیع و والایی داشته و دارد.
چه بسا به حرمت تاری از گیس سپید ایلبانویی، قتلی بخشیده شود و ماجرایی تلخ به شادکامی، به سرانجام.
 با سوگند به  
«چارقدی» مهمی ختم به خیر گردد و فاجعه ای به نیک منشی مرتفع گردد.
ایلبانوی لر، لقب مانای «شیرزن» را به شایانی بر جبین خویش می بیند. هرگاه ایلمردی قدمی بزرگ برداشته، قطعاً شیرزنی، قدمی سترگ در حمایت از ایلمردش برداشته است.
زن لر در دیالوگ ها و مونولوگ هایش، هجا ها را کوتاه و مردانه هجی می‌کند و خبری از ناز و ادا در گفتمانش نیست.
نازش و نالش شیر زنیش در حرکات و برکات مردانه اش هویداست... 
ما به او محتاج بودیم، او به ما مشتاق بود...
دل پرآه ایلبانو، پُر ز لیلایی ست و بر درگاه شویش، سجده می زند.
بی کلام و بی سلام، عاشق مرد خویش و فرزندانش است. گل به دستش نداده، شمیم گل می‌دهد و بدون کادو، از عشق لبریز است. 
در نگاهش، زیباترین عشق آشیانه گزیده است.
شاعر شعرهای ناسروده، زنده نام استاد حسین پناهی «رحمة الله علیه» سرایید:
«به بهشت نمی روم اگر مادر آنجا نباشد!»
و من با کلک زبان بریده، درودش می فرستم؛ معترضش می‌شوم و می‌سرایم:
به بهشت می‌روم که  می‌دانم مادرم آنجاست.
روز سپید زن بر تمام فرشتگان دلْ سپید پدرام و مبارک بادا!
با تقدیم عشق به مادرم، لیلای لیلایم و تمامی مادران مهربانو و شیرزنان سرزمینم!

-------------------------
سروش درست