سازمان نظام روانشناسی و مشاوره خواب است!

کبنا ؛متن ارسالی؛ سازمان نظام روانشناسی و مشاوره با بیش از سی‌ودوهزار عضو، خود را بزرگ‌ترین ومهم‌ترین نهاد حمایتی، نظارتی، آموزشی وتوانمندسازی جامعۀ روانشناسان و مشاوران کشور می‌داند. در اهداف و چشم‌انداز سازمان آمده است:
- کوشش در بهبود و ارتقای سطح سلامت روانی جامعه
- بهبود دسترسی مردم به خدمات روانشناسی و مشاوره
- به‌کارگیری دانش و مهارت‌های روانشناسی و مشاوره در بهبود عملکرد سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیردولتی و جامعه
- به‌کارگیری دانش روانشناسی در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های استانی و ملی
- کمک به بهبود شیوه‌ها و روندهای آموزشی و پرورشی.
در شرح وظایف و اختیارات سازمان هم به این مورد اشاره شده است: همکاری با مراجع ذی‌ربط در ارائه خدمات روانشناسی و مشاوره به ‌هنگام بروز حوادث و سوانح غیرمترقبه از طریق تشویق و بسیج اعضای سازمان؛
سازمان یک دبیرخانۀ مداخله در بحران هم دارد که قرار است: هماهنگ با سایر نهادهای مرتبط نظیر دستگاه‌های قضایی، انتظامی، شهرداری و بهزیستی، به‌محض دریافت خبر حوادث و بحران‌های روانشناختی، آمادۀ هماهنگی‌های لازم برای ارائه خدمات روانشناختی و مشاوره‌ای در سطح ملی و استانی است. این سازمان با شیوه‌های مشاوره تلفنی و کلینیک‌های مداخله در بحران، برنامه‌های خدمات سلامت روان را به عموم مردم ارائه خواهد کرد.
بدون نیاز به هیچ‌گونه تحلیل و توضیحی، خوب است سازمان نظام روانشناسی و مشاوره جمهوری اسلامی ایران به چند سؤال‌ در خصوص عملکرد خود در ایام شیوع کرونا پاسخ دهد: آیا سازمان اصلاً همه‌گیری کرونا و تبعات روانشناختی آن را بحران می‌داند یا خبر این بحران هنوز به سازمان  نرسیده است؟ سازمان چه جایگاهی در ستاد ملی مبارزه با کرونا دارد؟ اگر سازمان کرونا را بحران می‌داند، برای مداخله در این بحران سراسری چه طرح و برنامۀ گسترده‌ای داشته است؟ سازمان کجا و چگونه از دانش و مهارت‌های روانشناسی و مشاوره در بهبود عملکرد سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیردولتی و جامعه استفاده کرده است؟ سازمانی که خود را پویا، تکامل‌یابنده و روزآمد معرفی می‌کند، اطمینان دارد که خواب نیست یا خود را به بی‌خیالی نزده است؟!
بهروز نصرت زاده_روانشناس