این‌گونه نیست که امید در خلأ شکل بگیرد، بلکه فرآیندی است که از دل واقعیت و توسط همه متأثر از مکان و زمان و امکانات و امتناع‌هایی که وجود دارد، امید خلق یا در هیات ناامیدی ظاهر می‌شود. تولید امید و پاشیدن بذر آن نیز رسالت هیچ گروه خاصی نیست؛ به این معنا که به‌طور نمونه قرار نیست تنها شاعران، فیلسوفان و اصحاب هنر و رسانه ...