تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱ خرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۴۷
کد مطلب : ۴۹۹۸۲۸
همایش کوه‌گل، بهانه‌ای برای بازخوانی تحولات اجتماعی و سیاسی در کهگیلویه و بویراحمد؛
از دیگران تا بهرامی؛ از بایکوت تا میزبانی / چگونه همایش کوه‌گل به صحنه بلوغ سیاسی بدل شد / یاد خرمشهر در کوه‌گل تکرار می‌شود؛ روایت وحدت در سایه یک همایش
۲
کبنا ؛کوه‌گل امسال فقط میزبان یک همایش پیاده‌روی نیست؛ میزبان نوعی تازه از سیاست‌ورزی است. از انکار و بهانه‌تراشی تا حمایت و میزبانی، مسیر یک‌ساله این همایش، بازتابی روشن از تحول فضای مدیریتی در کهگیلویه و بویراحمد است.
به گزارش کبنا، همایش پیاده‌روی کوه‌گل، امسال با فراخوان غلامرضا تاجگردون، نماینده گچساران و باشت، به مناسبت سالروز آزادی خرمشهر برگزار می‌شود. اما این رویداد، همچون یک پیاده‌روی صرف، یک مناسبت ورزشی یا آیینی نیست. پشت این فراخوان، تاریخ کوتاه ولی پرنوسانی ایستاده که در آن، نسبت مردم، سیاست، و مدیریت محلی به‌وضوح بازخوانی می‌شود. کوه‌گل این روزها از یک مسیر طبیعی، به یک مسیر سیاسی–اجتماعی بدل شده؛ مسیری که در آن تغییر، وحدت و بلوغ سیاسی معنا می‌گیرد.
درست یک سال پیش، زمانی که تاجگردون فراخوانی مشابه برای همایش کوه‌گل صادر کرد، فضای عمومی مدیریت کهگیلویه و بویراحمد از جنس بی‌اعتمادی و واگرایی بود. فرماندار وقت دنا، که از نزدیکان یکی از نمایندگان وقت به شمار می‌رفت، مخالفت خود را علنی کرد و بهانه فقدان زیرساخت را پیش کشید. معاون سیاسی وقتِ استانداری نیز، به‌جای هموار کردنِ مسیر، بر موانع تأکید کرد. نماینده وقت بویراحمد، دنا و مارگون نیز ترجیح داد سکوت کند؛ سکوتی که در بزنگاه‌هایی از این‌دست، نوعی انفعال سیاسی تلقی می‌شود.
اما امسال، صحنه‌ای کاملاً متفاوت در حال شکل‌گیری‌ست. شهردار سی‌سخت نه‌تنها مخالفتی ندارد، بلکه با جدیت در حال بازسازی مسیرهای منتهی به منطقه کوه‌گل است. فرماندار جدید همراهی می‌کند. معاون سیاسی جدید، نه مانع که هم‌افزاست. و مهم‌تر از همه، محمد بهرامی، نماینده کنونی بویراحمد، دنا و مارگون خود اعلام کرده که میزبان این رویداد خواهد بود.
تحول از تردید و تقابل به تعامل و همراهی، اتفاقی ساده یا تزئینی نیست. در اقلیم سیاسی کهگیلویه و بویراحمد، تغییر رویه‌ها به این سرعت، تنها زمانی ممکن می‌شود که اراده‌ای تازه، نگاهی تازه، و تعهدی تازه وارد میدان شده باشد. همایش کوه‌گل حالا بیش از هر زمان، به نماد یک تغییر کیفی در مناسبات سیاسی استان بدل شده است.
در حالی که برگزاری بسیاری از مراسم‌ها و فعالیت‌های اجتماعی، گرفتار بوروکراسی، سیاست‌زدگی و رقابت‌های فرساینده می‌شود، دیدن چنین هم‌افزایی‌ای میان چهره‌های شاخص استان، باید جدی گرفته شود. وحدتی که امروز حول این همایش شکل گرفته، صرفاً وحدت میان مسئولان نیست؛ این وحدت، بازتابی از هم‌گرایی جامعه مدنی با اراده مدیریتی، از پیوند مردم و قدرت در سطحی سالم‌تر و صمیمی‌تر است.
البته در این میان، هنوز زمزمه‌هایی از تخریب، تفرقه‌افکنی و سوءنیت به گوش می‌رسد. کسانی که موجودیت‌شان در تفرقه تعریف شده، نمی‌خواهند صحنه‌ای این‌چنین آرام و همراه را به رسمیت بشناسند. با ایجاد روایت‌های جعلی، تلاش دارند میان تاجگردون و بهرامی شکاف ایجاد کنند، یا اهداف پشت این همایش را زیر سؤال ببرند. اما واقعیت آن است که مردم دیگر به سادگی فریب بازی‌های سیاسی نمی‌خورند. تجربه زیسته‌ی آنان، بهتر از هر تحلیل‌گری به آن‌ها آموخته که اتحاد، چه در میدان سیاست و چه در فضای عمومی، همیشه به نفع آنان خواهد بود.
همایش کوه‌گل، در تقارن با سالروز آزادی خرمشهر، بار استعاری سنگینی دارد. همان‌طور که خرمشهر، نماد اراده و مقاومت ملی در برابر تفرقه و تجاوز بود، امروز نیز وحدت میان مسئولان و مردم در سطح استان، می‌تواند خرمشهری دیگر بسازد؛ این بار نه در جغرافیای جنگ، که در جغرافیای فرهنگ و اعتماد عمومی در بستر کوه‌گل.
اگر مسیرهای کوه‌گل امروز آسفالت می‌شوند، اگر سیاست‌مداران کنار مردم ایستاده‌اند، و اگر این رویداد به جای بایکوت، شنیده می‌شود، این یعنی سرمایه‌ای تازه برای آینده استان در حال شکل‌گیری‌ست. سرمایه‌ای به‌نام «اعتماد عمومی» که بزرگ‌ترین سرمایه هر جامعه‌ای‌ست.
به گزارش کبنا، همایش پیاده‌روی کوه‌گل، امسال با فراخوان غلامرضا تاجگردون، نماینده گچساران و باشت، به مناسبت سالروز آزادی خرمشهر برگزار می‌شود. اما این رویداد، همچون یک پیاده‌روی صرف، یک مناسبت ورزشی یا آیینی نیست. پشت این فراخوان، تاریخ کوتاه ولی پرنوسانی ایستاده که در آن، نسبت مردم، سیاست، و مدیریت محلی به‌وضوح بازخوانی می‌شود. کوه‌گل این روزها از یک مسیر طبیعی، به یک مسیر سیاسی–اجتماعی بدل شده؛ مسیری که در آن تغییر، وحدت و بلوغ سیاسی معنا می‌گیرد.
درست یک سال پیش، زمانی که تاجگردون فراخوانی مشابه برای همایش کوه‌گل صادر کرد، فضای عمومی مدیریت کهگیلویه و بویراحمد از جنس بی‌اعتمادی و واگرایی بود. فرماندار وقت دنا، که از نزدیکان یکی از نمایندگان وقت به شمار می‌رفت، مخالفت خود را علنی کرد و بهانه فقدان زیرساخت را پیش کشید. معاون سیاسی وقتِ استانداری نیز، به‌جای هموار کردنِ مسیر، بر موانع تأکید کرد. نماینده وقت بویراحمد، دنا و مارگون نیز ترجیح داد سکوت کند؛ سکوتی که در بزنگاه‌هایی از این‌دست، نوعی انفعال سیاسی تلقی می‌شود.
اما امسال، صحنه‌ای کاملاً متفاوت در حال شکل‌گیری‌ست. شهردار سی‌سخت نه‌تنها مخالفتی ندارد، بلکه با جدیت در حال بازسازی مسیرهای منتهی به منطقه کوه‌گل است. فرماندار جدید همراهی می‌کند. معاون سیاسی جدید، نه مانع که هم‌افزاست. و مهم‌تر از همه، محمد بهرامی، نماینده کنونی بویراحمد، دنا و مارگون خود اعلام کرده که میزبان این رویداد خواهد بود.
تحول از تردید و تقابل به تعامل و همراهی، اتفاقی ساده یا تزئینی نیست. در اقلیم سیاسی کهگیلویه و بویراحمد، تغییر رویه‌ها به این سرعت، تنها زمانی ممکن می‌شود که اراده‌ای تازه، نگاهی تازه، و تعهدی تازه وارد میدان شده باشد. همایش کوه‌گل حالا بیش از هر زمان، به نماد یک تغییر کیفی در مناسبات سیاسی استان بدل شده است.
در حالی که برگزاری بسیاری از مراسم‌ها و فعالیت‌های اجتماعی، گرفتار بوروکراسی، سیاست‌زدگی و رقابت‌های فرساینده می‌شود، دیدن چنین هم‌افزایی‌ای میان چهره‌های شاخص استان، باید جدی گرفته شود. وحدتی که امروز حول این همایش شکل گرفته، صرفاً وحدت میان مسئولان نیست؛ این وحدت، بازتابی از هم‌گرایی جامعه مدنی با اراده مدیریتی، از پیوند مردم و قدرت در سطحی سالم‌تر و صمیمی‌تر است.
البته در این میان، هنوز زمزمه‌هایی از تخریب، تفرقه‌افکنی و سوءنیت به گوش می‌رسد. کسانی که موجودیت‌شان در تفرقه تعریف شده، نمی‌خواهند صحنه‌ای این‌چنین آرام و همراه را به رسمیت بشناسند. با ایجاد روایت‌های جعلی، تلاش دارند میان تاجگردون و بهرامی شکاف ایجاد کنند، یا اهداف پشت این همایش را زیر سؤال ببرند. اما واقعیت آن است که مردم دیگر به سادگی فریب بازی‌های سیاسی نمی‌خورند. تجربه زیسته‌ی آنان، بهتر از هر تحلیل‌گری به آن‌ها آموخته که اتحاد، چه در میدان سیاست و چه در فضای عمومی، همیشه به نفع آنان خواهد بود.
همایش کوه‌گل، در تقارن با سالروز آزادی خرمشهر، بار استعاری سنگینی دارد. همان‌طور که خرمشهر، نماد اراده و مقاومت ملی در برابر تفرقه و تجاوز بود، امروز نیز وحدت میان مسئولان و مردم در سطح استان، می‌تواند خرمشهری دیگر بسازد؛ این بار نه در جغرافیای جنگ، که در جغرافیای فرهنگ و اعتماد عمومی در بستر کوه‌گل.
اگر مسیرهای کوه‌گل امروز آسفالت می‌شوند، اگر سیاست‌مداران کنار مردم ایستاده‌اند، و اگر این رویداد به جای بایکوت، شنیده می‌شود، این یعنی سرمایه‌ای تازه برای آینده استان در حال شکل‌گیری‌ست. سرمایه‌ای به‌نام «اعتماد عمومی» که بزرگ‌ترین سرمایه هر جامعه‌ای‌ست.
