پوشیدن لباس کارگری نماد احترام و همدلی است؛ اما آیا می‌توان به همین حد اکتفا کرد؟ / آقای استاندار تأخیر در پرداخت حقوق کارگران را پیگیری کنید

کبنا ؛استاندار کهگیلویه و بویراحمد با پوشیدن لباس کارگری، به صورت نمادین از این قشر آسیب‌پذیر حمایت کرد؛ اما روشن است که حمایت‌های دولت از آنها باید شکل عملی‌تری به خود بگیرد تا دیگر شاهد تجمع آن‌ها به‌خاطر تأخیر در پرداخت حقوقشان نباشیم.
به گزارش کبنا، ماه گذشته رئیس‌جمهور با پوشیدن لباس کارگری در بازدید از یک مدرسه خیرساز در استان خوزستان به‌صورت نمادین در ساخت‌وساز مشارکت کرد. مسعود پزشکیان با ریختن سیمان و چیدن آجر، همراهی عملی خود را با کارگران و خیرین مدرسه‌ساز به نمایش گذاشت. حالا پس از گذشت یک ماه، اقدامی مشابه از سوی استاندار کهگیلویه و بویراحمد نیز رخ داد. روز گذشته یدالله رحمانی، با پوشیدن لباس کار در عملیات خشت‌گذاری مدرسه هاجر یاسوج مشارکت کرد.
این اقدام و اقدامات مشابه آن به‌صورت نمادین می‌تواند باارزش باشند. اما تکرار زیاد آن، نه تنها باارزش نیست، بلکه گمانه‌های پوپولیسم را نیز در دولت تقویت می‌کند. یکی از مهمترین انتقاداتی که به دولت‌های محمود احمدی‌نژاد وارد می‌کردند، همین اقدام‌های نمایشی بود.
پوشیدن لباس کارگری و مشارکت در ساخت مدرسه، می‌تواند به عنوان نمادهایی برای اهمیت کارگری و سپس جایگاه مدرسه و آموزش قابل فهم باشد. رحمانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد نیز توجه ویژه‌ای به آموزش و پرورش و آموزش عالی دارد؛ نمود آن را نیز می‌توان در جلسات این حوزه و تغییر و تحولات آن در استان کهگیلویه و بویراحمد دید. اما اهمیت دادن به کارگران نباید صرفاً در حد همین پوشیدن لباس آن‌ها بماند. روشن است که همشکلی با قشر محترم کارگران می‌تواند به معنای اهمیت‌دهی به آنها باشد، بنابراین همین اقدام نیز پسندیده است، ولی مهم‌تر آن پیگیری مطالبات کارگران است.
روز گذشته برخی از نیروهای دانشگاه علوم پزشکی کهگیلویه و بویراحمد به دلیل عدم پرداخت حقوق، دست به تجمع زدند. این اتفاق تنها منحصر به نیروهای حوزه سلامت نیست؛ برخی از کارگران آب و فاضلاب و آبداران و برخی از کارگران شهرداری در استان نیز چنین وضعیتی دارند.
مسأله آن‌ها نه افزایش حقوق و رفاهیات و اضافه‌کار، بلکه عدم دریافت حقوق و تعویق بعضاً چندماهه آن است. در روزهای پایان سال که بیش از هر موقع دیگری، کارگران نیازمند پرداخت به موقع حقوق هستند، تأخیر در حقوق‌ها می‌تواند موجب نارضایتی زیادی در بین این قشر شود.
اگر قرار است که احترام به کارگران و کارگری صرفاً در حد همان لباس و گذاشتن چند خشت روی هم نباشد، حالا وقت آن است که استاندار کهگیلویه و بویراحمد آستین همت بالا بزند و برای معوقات کارگران استان چاره‌ای بیندیشد. در سال‌های گذشته یک بار شاهد خودسوزی یکی از آبداران استان بوده‌ایم. متأسفانه در آن زمان، تنها به عرض تسلیت و نصب چند بنر اکتفا شد. شاید دلجویی از خانواده آن آبدار محترم در دستور کار قرار گرفت و حتی توجهی موقتی به‌طور کلی به کارگران استان صورت گرفت، اما مسأله کارگران مبنایی‌تر از این‌هاست و پس از سال‌ها هنوز مسائل ابتدایی آنها حل نشده است.
نیاز ضروری حال حاضر کارگران پیگیری معوقات آنها و پرداختشان تا پایان سال است. اما این اقدام نباید در همین حد متوقف شود. لازم است استاندار کهگیلویه و بویراحمد مسأله را به‌گونه‌ای حل کند که در آینده نیز چنین اتفاقاتی رخ ندهد. کارگران از جمله آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه محسوب می‌شوند. سقف حقوقی که دریافت می‌کنند از کف حقوق مورد نیاز نیز کم‌تر است؛ آن‌هم در وضعیتی که رشد اقتصادی پایین و نرخ تورم بالاست.
آقای استاندار مسأله صرفاً مربوط به این‌جا و اکنون نیست؛ لطفاً با نمایندگان کارگران استان نشستی بگذارید و گلایه‌های چندساله‌ آن‌ها را بشنوید؛ باشد که احترام نمادین شما به این قشر آسیب‌پذیر پلی باشد برای رفع همیشگی مشکلات و مسائلی که آنها همه‌ساله درگیرش هستند.