کبنانیوز - امین یوسفی؛ خالق رستم و سهراب گچساران؟!

بهنام عکاشه

سال ۱۳۸۱ گرچه حواسم به انتخابات شورای شهر شهرکرد بود ولی نیم نگاهی هم به انتخابات اینجا داشته و حسب علاقه ای که به حاج بهرام داشته و دارم، اطلاعات گچساران را از دوستانم می گرفتم.
شاید اگر الان بود هم، تصمیم به رای دادن به یک لیست سیاسی آن هم چپ می گرفتم تا یک لیست قومیتی. اما ظاهرا مردم گچساران چندان هم نظر با من نبودند.
آنها به لیستی رای دادند که آن روزها به قوم لر معروف بود و در نتیجه یک پزشک خوشنام به ریاست شورا رسید تا بهترین- و نه لزوما خوب- شورای تاریخ تاکنون را اداره کند.
اما سرانجام آنچه همه فکر می کرد نشد و وقایع روی زمین با آنچه در زیرزمین امین یوسفی به وی وعده داده شد یکی نبود و قوم لر در اولین قدم شکست خورد و از هم پاشید و درست به سرنوشت قوم ترک دچار شد.
مختار شفیعی که امشب دایی تاجگردون را هم در کنارش می دید آرام و متین به روزهایی بازگشت که قرار بود شهردار شود و باقی ماجرا...

امین و مختار حالا گذشته را کنار گذاشته و می خواهند تاریخ را دوباره به رشته تحریر درآورند. اما این بار با شیوه ای جدید البته با همان آدم های قبلی و این روی تراژیک تاریخ گچساران است که روی کمدی اش را در اسفند ۸۱ دیده بودیم.
امین آن سال نیز گروهی را گردهم آورده و می خواست همه چیز شورائی باشد. طرحی که گرچه مترقیانه به نظر می رسید ولی هرگز به سرانجام نرسید، هرچند به گفته برخی می شد حداقل برای آینده به آن فکر کرد.
حالا امین یوسفی ۱۳ سال صبر کرده تا ایده اش را دوباره پیاده کند و احتمالا از همه دعوت خواهد کرد به کمپینش بپیوندند. کمپینی که از روز ۱۶ آبان کلید خورد. روزی که اله کس راهی ماندن در نبش کوچه ۱۶ کارکنان را برنتابید و رفت.
وقتی سعید رحمانی تلفنی از من پرسید چطور بود، ناخودآگاه گفتم: دوگانگی! و سعید حرفی نزد ولی به فکر فرورفت، قضاوت نمی کنم ولی انگار او هم چندان با نظر من مخالف نبود.
تبخال دکتر بهبود درست آن چیزی بود که برای نوشتن این متن کم داشتم و استرس های خودگفته ای که این روزها بهبود از آن رنج می برد شاید تا اسفند امسال هم روی لبش باقی بماند.
هر چه بهبود نگران بود اما هواداران فولادی که زیرزمین امین یوسفی را پر کرده بودند روز خوبی را تجربه کردند و امیدشان به روزهای بهتر دوچندان شد.
دایی تاجگردون و تعداد کمی هواداران او نیز در این نشست حضور داشتند و تعجب برانگیز بود که آنها اینجا چه می کنند. برخی می گویند هنوز نقاط مشترکی بین غلام تاجگردون و امین یوسفی وجود دارد ولی...

و لحظه دیدنی مراسم امروز انتقاد امین یوسفی از برخی سخنرانان بود که نشست را به سمت خاصی برده بودند. او از آنها خواست به کسی حمله نکنید و دنبال مقصر نباشیم. شاید خود ما هم کم تقصیر نباشیم.
شاید اگر کسی جز امین بود نمی توانست کنترل صحنه را در مقابل سرهنگ بمانی مقتدر به دست بگیرد تا روز خوب آنها پایان بدی نداشته باشد ولی معلوم نیست اوضاع همیشه مثل امروز باشد.
شور وصف ناپذیر سهراب علیزاده هنگام سخنرانی بهبود و شاهنامه خوانی اش نیز دیدنی و البته شنیدنی بود.
او که این روزها چهره اش و حتی افکارش با تصویری که در ۱۸ اسفند ۱۳۷۸ جلوی فرمانداری قدیم داشت فرق می کند تصمیم گرفت نشست را به حماسه فردوسی مزین کند و هوشمندانه داستان رستم و سهراب را انتخاب کرد.
باید دید داستان فرزندکشی رستم شاهنامه این بار در چه قالبی رخ می دهد و آیا کیکاووس این بار نوشداروی سهراب را به موقع می رساند یا غم انگیزترین تراژدی تاریخ گچساران تکرار می شود؟
سهراب علیزاده خود بهتر از هرکسی می داند چرا این شعر را انتخاب کرده است. خدا کند منظور او با آنچه فکر می کنم تفاوت داشته باشد. باید از او بپرسم.