تاریخ انتشار
جمعه ۱۱ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۰۳:۰۵
کد مطلب : ۴۷۶۵۰۵
یادداشت؛
مرثیه‌های ناتمام برای «زنان گوجه‌چین کهگیلویه»؛ چرا با این حجم از غصه و درد نمی‌میریم؟!
صیاد خردمند
۱
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛صیاد خردمند - روز گذشته زنان ۳۵ و ۴۰ساله گوجه چینی در حال عزیمت به شهرستان بهبهان تصادف کرده و جان به جان‌آفرین تسلیم کردند. علاوه بر این، دو خانم ۳۳ و ۴۰ و یک مرد ۳۳ساله از دیگر مصدومان این سانحه بودند. حادثه تلخی که به سرنوشت محتوم مردم محروم کهگیلویه تبدیل شده است و آن‌قدر از این محرومیت گفته شده که عملاً تهی از معنا شده است.
شهرستانی که روزبه‌روز توسط صاحبان امر در ابعاد مختلف ارتباطی، توسعه‌ای، زیر ساختی، صنعتی، کشاورزی و... به عقب رانده می‌شود و عزت‌نفسی برای مردمانش باقی نمانده است!
این حادثه در محور دهدشت _ خیرآباد رخ داد، آنجا که سال‌هاست فقط و فقط وعده داده می‌شود؛ اما در عمل هیچ اتفاق جدیدی رخ نمی‌دهد، هر ساله خبر از آمدن بودجه می‌شود و افسوس و هیچ!
رده و رهسپار شهرستان همسایه برای گوجه چینی بودند؛ اما اگر مسئولان این شهرستان جرعه مطالبه‌گر و …. بودند، با داشتن این خاک حاصلخیز و احداث سد و پمپاژ نیاز بود زن و مرد برای اجرت روزمزد راهی مزارع گوجه شوند؟
زنان گوجه چینی که اگر زبان‌باز کنند و برایمان از گردن درد، کمردردش و پادرد بگویند باید از عرق شرم سردرگریبان فروببریم، زنانی که درد امانشان را بریده؛ ولی چاره‌ای جز این ندارند!
اما این سرنوشت شوم کهگیلویه است که زنان و دخترانش یا در ایام تعطیلات در تنگ پیرزال به زیر پل سقوط مرگبار می‌کنند و یا در جاده‌ای غیراستاندارد در دم جان می‌دهند، آه از این غم جانکاه؛ چرا با این حجم از غصه و درد نمی‌میریم؟!
کاش صورت تکیده و انگشتان ترک‌خورده این مادران و دختران کهگیلویه یک‌بار کابوس خواب‌های شما نامسئولان باشد و کاش آنگاه که آسوده‌خاطر منافع عمومی و جمعی این مردم را فدای اقلیت و حواریون خود می‌کردید لحظه‌ای به وجدانتان رجوع می‌کردید.
تا زمانی که یک‌تکه نان علت تن سپردن به این سختی و مشقت باشد باید منتظر تکرار این حوادث دردناک بود. شاید اگر شرایط اشتغال عزتمند در کهگیلویه سروسامان لازم را بگیرد دیگر شاهد این نخواهیم بود که زنان و دختران حاضر شوند به بهای ناچیز به شهرستان همسایه بروند و جان خود را از دست بدهند. زنانی که آخرین تصویر زندگی‌شان مملو از درد، رنج و ملال است.
شهرستانی که روزبه‌روز توسط صاحبان امر در ابعاد مختلف ارتباطی، توسعه‌ای، زیر ساختی، صنعتی، کشاورزی و... به عقب رانده می‌شود و عزت‌نفسی برای مردمانش باقی نمانده است!
این حادثه در محور دهدشت _ خیرآباد رخ داد، آنجا که سال‌هاست فقط و فقط وعده داده می‌شود؛ اما در عمل هیچ اتفاق جدیدی رخ نمی‌دهد، هر ساله خبر از آمدن بودجه می‌شود و افسوس و هیچ!
رده و رهسپار شهرستان همسایه برای گوجه چینی بودند؛ اما اگر مسئولان این شهرستان جرعه مطالبه‌گر و …. بودند، با داشتن این خاک حاصلخیز و احداث سد و پمپاژ نیاز بود زن و مرد برای اجرت روزمزد راهی مزارع گوجه شوند؟
زنان گوجه چینی که اگر زبان‌باز کنند و برایمان از گردن درد، کمردردش و پادرد بگویند باید از عرق شرم سردرگریبان فروببریم، زنانی که درد امانشان را بریده؛ ولی چاره‌ای جز این ندارند!
اما این سرنوشت شوم کهگیلویه است که زنان و دخترانش یا در ایام تعطیلات در تنگ پیرزال به زیر پل سقوط مرگبار می‌کنند و یا در جاده‌ای غیراستاندارد در دم جان می‌دهند، آه از این غم جانکاه؛ چرا با این حجم از غصه و درد نمی‌میریم؟!
کاش صورت تکیده و انگشتان ترک‌خورده این مادران و دختران کهگیلویه یک‌بار کابوس خواب‌های شما نامسئولان باشد و کاش آنگاه که آسوده‌خاطر منافع عمومی و جمعی این مردم را فدای اقلیت و حواریون خود می‌کردید لحظه‌ای به وجدانتان رجوع می‌کردید.
تا زمانی که یک‌تکه نان علت تن سپردن به این سختی و مشقت باشد باید منتظر تکرار این حوادث دردناک بود. شاید اگر شرایط اشتغال عزتمند در کهگیلویه سروسامان لازم را بگیرد دیگر شاهد این نخواهیم بود که زنان و دختران حاضر شوند به بهای ناچیز به شهرستان همسایه بروند و جان خود را از دست بدهند. زنانی که آخرین تصویر زندگی‌شان مملو از درد، رنج و ملال است.
