مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛
نارضایتی از نماینده کنونی گچساران و باشت در فضای مجازی و در پستوهای سیاسی دیده می شود و کم کم سیاسیون فعالیت های بیشتری پیدا می کنند. حسینی هنوز 8 ماه است که نماینده شده، شاید زمان کمی است برای اینکه از او دستاورد بخواهند، ولی مسئله اینجاست که او تاکنون در کارهای محوله موفقیتی کسب نکرده است. نمود عینی آن، افتتاحیه ها و کلنگ زنی های کم شمار و کمرنگ در دهه فجر بود.
سیدناصر حسینی به مردم می گوید «چرا کسی از من در مورد وظایف تقنین و نظارت سوالی نمی پرسد؟»، آقای حسینی، شما کمی از آن بالا پایین بیایید، اینجا گچساران و باشت است، اینجا پروژه های عمرانی معطل بودجه هستند، تعطیل شده اند، آبرسانی های دشت مور و باشت و .... یا تعطیل هستند یا سرعت لاک پشتی دارند، بیمارستان ها بدهی دارند، گچساران شهردار ندارد، مدیرانی منصوب شده اند که ناکارآمد هستند، توازن نیرو در استان وجود ندارد، دوستان رقیب شما گوی فرصت را از شما ربوده اند، اینجا تورم بالا است، نرخ بیکاری 17 درصد است. شما از ابتدا نمی دانستید که مردم هزاران نامه به دست شما می دهند و قرار است مشکلات ریز و درشت مردم را ببینید؟ شما چه نماینده ای هستید که قبل از نماینده شدن این مسائل را نمی دانستید؟ در کدام محله تهران بوده اید و چند بار قبل از این به باشت سر زدید که نمی دانید اینجا چه خبر است؟
شما اگر به فکر تقنین هستید که دائم به آن دستاویز می شوید، پس قانون محیط زیست و احیای زاگرس را فعال کنید، قانون هایی که به ضرر مردم در خصوص شرکت نفت مصوب شده، تغییر دهید، قانون هایی بگذارید که مردم ما از آن سود ببرند، مالیات ها را بیاورید! شاید می خواهید در دفتر خود به دنیال این بگردید که آیا اینها وظیفه شما هستند یا خیر؟
آب و نفت و گاز ما را می برند، در عوض چه چیزی به ما می دهند؟ تا به حال به تقنین و تغییر این قوانین فکر کرده اید؟
حسینی بعد از یک دوره نیم ساله، نه در جلسات اداری شرکت می کند و نه با خیلی از مسئولان آشنایی دارد، اینکه چطور مسائل این شهرستان های محروم را پیگیری می کند جای سوال دارد. حسینی یکبار در شبکه دنا حضور پیدا کرد و هیچ دستاوردی را از سوی خود بیان نکرد، حتی نگفت فلان موضوع را پیگیری کردم، فقط از پیگیری نظارت بر پتروشیمی سخن گفت. او قول داد که مسئله اشتغال شهرستان ها را حل خواهد کرد، ولی تاکنون هیچ فعالیتی از او دیده نشده و همه چیز در حد قول است. شهرک صنعتی و شهرک ویژه اقتصادی و پتروشیمی دوم هم که در دوره کوتاه مدت 5 ساله و 10 ساله بهره برداری نمی شوند!
پروژه های عمرانی در چه حالی هستند؟ سید ناصر در هیچ جلسه ای با حضور مدیران و مدیران کل در شهرستان شرکت نکرده، پس مدیران کجا باید از نماینده حساب ببرند؟ حسینی ساده انگارانه به مدیران می گوید «شما کجای کار را می گیرید؟ کدام برنامه را پیگیری می کنید؟ تا من برنامه دیگری را پیگیری کنم!»، در حالی که همه ما می دانیم که مدیران تا نظارتی بر کار آنها نباشد، کاری از پیش نمی برند، در واقع یک بده بستانی باید شکل بگیرد که در امور سیاسی و اداری کاملا بدیهی و روشن است. وقتی من نگویم سلام، فلانی هم نمی گوید علیک.
اما استراتژی حسینی، تاکنون داد زدن از پشت تریبون بوده، که البته مدتی است از این عادت دست برداشته است. حالا که سیدناصر حسینی نماینده شده؛ نه بنده، ولی خیلی ها حسرت گذشته را می خورند.
آقای حسینی، نماینده انقلابی بودن به این نیست که شما با اسنپ رفت و آمد کنید، انقلابی بودن به این است که شما توانایی به دست گرفتن امور را داشته باشید. شما بهتر بود در فضای همان «گفتمانی» که می گفتید، می ماندید، به ایدئولوژی ها و مسائل فرهنگی ورود می کردید، شاید موفق تر بودید. شما اشتباه کردید با وام گرفتن از نام برادرتان وارد انتخابات گچساران و باشت شدید، بدون اینکه آشنایی با مردم ما داشته باشید.
تا زمانی که مردم گوش به فرمان لیدرهای سیاسی باشند و افرادی را انتخاب کنند که اصلا نمی دانند چه کاری از دستش برمی آید، وضعیت به همین شکل خواهد بود. حسینی در گچساران از روی نام برادرش وارد گود سیاسی دو شهرستان شد و وام دار او است. اما او تنها شانسی که آورده این است که استاندار همشهری اش است، وگرنه در استان نمی توانست هیچ کاری کند. خیلی از مردم دلسوزانه و امیدوارانه به دل پاک بودن شما امید داشتند و تصور می کنند که شما عملکرد خوبی خواهید داشت که امیدواریم اینطور باشد، اما سیاسیون و لیدرهای راستی گچساران و باشت اشتباها در آفساید گلزنی کردند! (یا حتی شاید خود شما هم تصور دیگری داشتید)، اما سیاست با واقعیات پیش می رود، نه با تصورات.
در حال حاضر، سیاسیون در گچساران، از عملکرد ضعیف نماینده استفاده کرده و فعالیت هایشان کم کم شروع شده، هر چند که امیدی به همین سیاسیون نام آشنا هم نیست، افرادی که غیرفعال و بازنشسته شده اند. گچساران نیاز به فردی دارد که در حال حاضر هم مدیر اجرایی بوده باشد، در دولت و یا مجلس یا در هر بدنه ای از نظام فعال باشد و مردم و منطقه را بشناسد. هر چند که «افرادی در انتخابات میان دوره حضور داشتند که قابلیت های بیشتری داشتند ولی نامشان پشت تبلیغات گسترده ی برخی افراد دیده نمی شد»، اگر مردم گچسارانی و باشتی می خواهند به فکر پیشرفت شهرشان باشند، موقعی که کاندیدایی از پشت تریبون افکارش را بیرون می ریزد، بجای هلهله و آهنگ محلی، کمی باید تعقل کنند.
سیدناصر حسینی به مردم می گوید «چرا کسی از من در مورد وظایف تقنین و نظارت سوالی نمی پرسد؟»، آقای حسینی، شما کمی از آن بالا پایین بیایید، اینجا گچساران و باشت است، اینجا پروژه های عمرانی معطل بودجه هستند، تعطیل شده اند، آبرسانی های دشت مور و باشت و .... یا تعطیل هستند یا سرعت لاک پشتی دارند، بیمارستان ها بدهی دارند، گچساران شهردار ندارد، مدیرانی منصوب شده اند که ناکارآمد هستند، توازن نیرو در استان وجود ندارد، دوستان رقیب شما گوی فرصت را از شما ربوده اند، اینجا تورم بالا است، نرخ بیکاری 17 درصد است. شما از ابتدا نمی دانستید که مردم هزاران نامه به دست شما می دهند و قرار است مشکلات ریز و درشت مردم را ببینید؟ شما چه نماینده ای هستید که قبل از نماینده شدن این مسائل را نمی دانستید؟ در کدام محله تهران بوده اید و چند بار قبل از این به باشت سر زدید که نمی دانید اینجا چه خبر است؟
شما اگر به فکر تقنین هستید که دائم به آن دستاویز می شوید، پس قانون محیط زیست و احیای زاگرس را فعال کنید، قانون هایی که به ضرر مردم در خصوص شرکت نفت مصوب شده، تغییر دهید، قانون هایی بگذارید که مردم ما از آن سود ببرند، مالیات ها را بیاورید! شاید می خواهید در دفتر خود به دنیال این بگردید که آیا اینها وظیفه شما هستند یا خیر؟
آب و نفت و گاز ما را می برند، در عوض چه چیزی به ما می دهند؟ تا به حال به تقنین و تغییر این قوانین فکر کرده اید؟
حسینی بعد از یک دوره نیم ساله، نه در جلسات اداری شرکت می کند و نه با خیلی از مسئولان آشنایی دارد، اینکه چطور مسائل این شهرستان های محروم را پیگیری می کند جای سوال دارد. حسینی یکبار در شبکه دنا حضور پیدا کرد و هیچ دستاوردی را از سوی خود بیان نکرد، حتی نگفت فلان موضوع را پیگیری کردم، فقط از پیگیری نظارت بر پتروشیمی سخن گفت. او قول داد که مسئله اشتغال شهرستان ها را حل خواهد کرد، ولی تاکنون هیچ فعالیتی از او دیده نشده و همه چیز در حد قول است. شهرک صنعتی و شهرک ویژه اقتصادی و پتروشیمی دوم هم که در دوره کوتاه مدت 5 ساله و 10 ساله بهره برداری نمی شوند!
پروژه های عمرانی در چه حالی هستند؟ سید ناصر در هیچ جلسه ای با حضور مدیران و مدیران کل در شهرستان شرکت نکرده، پس مدیران کجا باید از نماینده حساب ببرند؟ حسینی ساده انگارانه به مدیران می گوید «شما کجای کار را می گیرید؟ کدام برنامه را پیگیری می کنید؟ تا من برنامه دیگری را پیگیری کنم!»، در حالی که همه ما می دانیم که مدیران تا نظارتی بر کار آنها نباشد، کاری از پیش نمی برند، در واقع یک بده بستانی باید شکل بگیرد که در امور سیاسی و اداری کاملا بدیهی و روشن است. وقتی من نگویم سلام، فلانی هم نمی گوید علیک.
اما استراتژی حسینی، تاکنون داد زدن از پشت تریبون بوده، که البته مدتی است از این عادت دست برداشته است. حالا که سیدناصر حسینی نماینده شده؛ نه بنده، ولی خیلی ها حسرت گذشته را می خورند.
آقای حسینی، نماینده انقلابی بودن به این نیست که شما با اسنپ رفت و آمد کنید، انقلابی بودن به این است که شما توانایی به دست گرفتن امور را داشته باشید. شما بهتر بود در فضای همان «گفتمانی» که می گفتید، می ماندید، به ایدئولوژی ها و مسائل فرهنگی ورود می کردید، شاید موفق تر بودید. شما اشتباه کردید با وام گرفتن از نام برادرتان وارد انتخابات گچساران و باشت شدید، بدون اینکه آشنایی با مردم ما داشته باشید.
تا زمانی که مردم گوش به فرمان لیدرهای سیاسی باشند و افرادی را انتخاب کنند که اصلا نمی دانند چه کاری از دستش برمی آید، وضعیت به همین شکل خواهد بود. حسینی در گچساران از روی نام برادرش وارد گود سیاسی دو شهرستان شد و وام دار او است. اما او تنها شانسی که آورده این است که استاندار همشهری اش است، وگرنه در استان نمی توانست هیچ کاری کند. خیلی از مردم دلسوزانه و امیدوارانه به دل پاک بودن شما امید داشتند و تصور می کنند که شما عملکرد خوبی خواهید داشت که امیدواریم اینطور باشد، اما سیاسیون و لیدرهای راستی گچساران و باشت اشتباها در آفساید گلزنی کردند! (یا حتی شاید خود شما هم تصور دیگری داشتید)، اما سیاست با واقعیات پیش می رود، نه با تصورات.
در حال حاضر، سیاسیون در گچساران، از عملکرد ضعیف نماینده استفاده کرده و فعالیت هایشان کم کم شروع شده، هر چند که امیدی به همین سیاسیون نام آشنا هم نیست، افرادی که غیرفعال و بازنشسته شده اند. گچساران نیاز به فردی دارد که در حال حاضر هم مدیر اجرایی بوده باشد، در دولت و یا مجلس یا در هر بدنه ای از نظام فعال باشد و مردم و منطقه را بشناسد. هر چند که «افرادی در انتخابات میان دوره حضور داشتند که قابلیت های بیشتری داشتند ولی نامشان پشت تبلیغات گسترده ی برخی افراد دیده نمی شد»، اگر مردم گچسارانی و باشتی می خواهند به فکر پیشرفت شهرشان باشند، موقعی که کاندیدایی از پشت تریبون افکارش را بیرون می ریزد، بجای هلهله و آهنگ محلی، کمی باید تعقل کنند.
