روزگاری است که در سایه امن زاگرس نفس می‌کشیم و سالهاست صدای به تپش افتاده قلب زاگرس را نشنیده‌ایم.
این روزها در حوالی ما نام زاگرس با دود و آتش و باد پیوند خورده و در ژرفای این شهر سیاهی بر پیکر درختان صدها ساله جنگل‌هایش جولان می‌دهد. با کمی مرور گذشته می‌توان دریافت که در مسیر به امروز رسیدن‌ها چه هست هایی را نیست و چه بایدهایی را به فراموشی سپردیم.
زاگرس طلای سبز ایران را همه می‌شناسیم، اما در قلب همین زاگرس محیط زیستی شگرف و پر ظرفیت رخ می‌نمایند. دنا؛ یکی از مهمترین ذخیره گاه‌های بیوسفری جهان است. شاید این واژه برای خیلی‌ها تازگی داشته باشد، اما منطقه با وسعتی حدود یکصد هزار هکتار، واقع در شهرستان دنا (70%) و سمیرم اصفهان (30%) قرار گرفته است.
در منطقه حفاظت شده دنا تعداد 168 گونه جانوری و 1201 گونه گیاهی تاکنون شناسایی شده‌اند. برای بیان ظرفیت‌های این منطقه باید هزاران کلید واژه را به هم پیوست داد تا بتوان وصفی از این موقعیت را مطرح کرد. با همه هست ها، نیست‌هایی طی سالیان دنا را آزرده است. طمع انسانی به این منبع بزرگ زندگی گاها چالش‌هایی دردناک را بر پیکره این منطقه رقم زده است.
رشد جمعیت و شهرنشینی خانه‌ها را تا اطراف این منطقه وسعت داد و نیست‌های انسانی  هست های دنا را نشانه گرفت. قطع درختان، شکار بی رویه و دهها سودجویی دیگر در طول زمان واژه نگذاریم بمیرد جنگل را نشانه گرفت. با تمام تلاش‌های دستگاه‌هایی همچون محیط زیست، استانداردهای پوششی به حد نصاب نرسیده و همین بر امکان خطا به سمت طبیعت افزوده است.
در حال حاضر تعداد محیط بانان دنا از استانداردها به دور بوده و محیط بانان با دل و جان با تکیه بر عشق به حراست از این گنج پر ارزش می پرازند. سخن کوتاه می‌کنم و امید است چشمان دنا امیدش را به مردمانش از دست ندهد.

..............................
سید داریوش حسینی

کبنانیوز