تاریخ انتشار
شنبه ۴ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۲۳:۴۷
کد مطلب : ۲۹۴۵۱۹
به مناسبت ۲۵ نوامبر: روز جهانی منع خشونت علیه زنان
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛مژگان مسلمی
خشونت علیه زنان، یک مسئله اجتماعی ست. مسئله اجتماعی به موضوعی گفته میشود که برای اکثریت یک جامعه، دغدغه است.
خشونتهای کلامی، رفتاری، جنسی و جسمی در فضای جامعه بهوفور یافت میشود. هر بار خبر دهشتناک یک تجاوز جامعه را در بهت فرومیبرد و چندی بعد به باد فراموشی سپرده میشود. خشونتهای خانگی همچنان در جامعه مثالهای فراوانی دارد که یکی از دهشتناکترین نمونههای آن ماجرای اعظم و فرزندانش بود. متأسفانه بعضی وقتها اسیدپاشی یکی دیگر از چهرههای زشت خشونت علیه زنان بود. گاهاً آزار و اذیتهای خیابانی که همیشه باید یا با سکوت زن نادیده گرفته شود یا در صورت اعتراض با نگاههای سرپا پرسش رهگذران و حتی خانواده مواجه میشوند که حتماً قربانی عملی را مرتکب شده است که لایق چنین آزاری ست! از نوع پوشش تا محل رفتوآمد تا ساعاتی که مورد مزاحمت واقعشده است میتواند از دیدگاه جامعه قربانی را محق خشونت بدانند!
متأسفانه در کشورهای جهان سوم به دلیل عدم وجود شفافیت در آمارها نمیتوان بهراحتی میزان خشونتها را در جامعه سنجید و تحلیل کرد و معمولاً آمارها به رسمی و غیررسمی تقسیم میشوند که در بسیاری از موارد تفاوت فاحشی باهم دارند! علاوه بر این متأسفانه در جامعه آماری بیشتر مانورها بر روی خشونت فیزیکی ست که از خروجی پزشک قانونی ست. درحالیکه آسیبهای روحی، جنسی، کلامی، اقتصادی و غیره آثار مخربتری برزنان دارند!
حمایتهای قانونی در سایه ابهام و پیچیدگی عسر و حرج در مسئله ازدواج باعث میشود در این پروسه طولانی قانونی او (زن) پشیمان کند علیالخصوص در مواردی که خشونت جنبه فیزیکی نداشته باشد.
علاوه بر خلأهای قانونی موجود فرهنگ جامعه هنوز هم بهگونهای ست که زنان را تشویق میکنند تا خشونتهای خانگی را پنهان کنند و اصطلاحاً آن را نمک زندگی بدانند! حتماً بارها با زنانی مواجه شدهاید که در پاسخ به علت کبودی صورت یا بدن پاسخ میدهند که: پام لیز خورد افتادم زمین!
سرم یا صورتم خورده به درب کابینت!
متأسفانه آنقدر جامعه به این پاسخهای کلیشهای عادت کرده است که حتی برای لحظهای فکر نمیکنند که چرا درب کابینت تنها بهصورت زنان اصابت میکند؟!
این پروسه خشونتورزی نیازمند آگاهی و آموزش از طریق رسانههای جمعی، آموزشوپرورش، نهادهای غیردولتی ست و مهمتر از همه خود افراد جامعه و علیالخصوص نهاد خانواده بهعنوان پرورشدهنده اولیه فرزندان است. همه آحاد جامعه باید بپذیرند که رفع خشونت تنها وظیفه یک جنس یا نهاد خاص نیست بلکه همه با سکوت یا تأیید یا انجام خشونت در این وضعیت مقصریم!
بیست پنج نوامبر مصادف با چهارم آذرماه روز جهانی منع خشونت علیه زنان است. هرکدام از ما بهنوبه خود در راستای حذف خشونت علیه زنان مسئولیم.
خشونت علیه زنان، یک مسئله اجتماعی ست. مسئله اجتماعی به موضوعی گفته میشود که برای اکثریت یک جامعه، دغدغه است.
خشونتهای کلامی، رفتاری، جنسی و جسمی در فضای جامعه بهوفور یافت میشود. هر بار خبر دهشتناک یک تجاوز جامعه را در بهت فرومیبرد و چندی بعد به باد فراموشی سپرده میشود. خشونتهای خانگی همچنان در جامعه مثالهای فراوانی دارد که یکی از دهشتناکترین نمونههای آن ماجرای اعظم و فرزندانش بود. متأسفانه بعضی وقتها اسیدپاشی یکی دیگر از چهرههای زشت خشونت علیه زنان بود. گاهاً آزار و اذیتهای خیابانی که همیشه باید یا با سکوت زن نادیده گرفته شود یا در صورت اعتراض با نگاههای سرپا پرسش رهگذران و حتی خانواده مواجه میشوند که حتماً قربانی عملی را مرتکب شده است که لایق چنین آزاری ست! از نوع پوشش تا محل رفتوآمد تا ساعاتی که مورد مزاحمت واقعشده است میتواند از دیدگاه جامعه قربانی را محق خشونت بدانند!
متأسفانه در کشورهای جهان سوم به دلیل عدم وجود شفافیت در آمارها نمیتوان بهراحتی میزان خشونتها را در جامعه سنجید و تحلیل کرد و معمولاً آمارها به رسمی و غیررسمی تقسیم میشوند که در بسیاری از موارد تفاوت فاحشی باهم دارند! علاوه بر این متأسفانه در جامعه آماری بیشتر مانورها بر روی خشونت فیزیکی ست که از خروجی پزشک قانونی ست. درحالیکه آسیبهای روحی، جنسی، کلامی، اقتصادی و غیره آثار مخربتری برزنان دارند!
حمایتهای قانونی در سایه ابهام و پیچیدگی عسر و حرج در مسئله ازدواج باعث میشود در این پروسه طولانی قانونی او (زن) پشیمان کند علیالخصوص در مواردی که خشونت جنبه فیزیکی نداشته باشد.
علاوه بر خلأهای قانونی موجود فرهنگ جامعه هنوز هم بهگونهای ست که زنان را تشویق میکنند تا خشونتهای خانگی را پنهان کنند و اصطلاحاً آن را نمک زندگی بدانند! حتماً بارها با زنانی مواجه شدهاید که در پاسخ به علت کبودی صورت یا بدن پاسخ میدهند که: پام لیز خورد افتادم زمین!
سرم یا صورتم خورده به درب کابینت!
متأسفانه آنقدر جامعه به این پاسخهای کلیشهای عادت کرده است که حتی برای لحظهای فکر نمیکنند که چرا درب کابینت تنها بهصورت زنان اصابت میکند؟!
این پروسه خشونتورزی نیازمند آگاهی و آموزش از طریق رسانههای جمعی، آموزشوپرورش، نهادهای غیردولتی ست و مهمتر از همه خود افراد جامعه و علیالخصوص نهاد خانواده بهعنوان پرورشدهنده اولیه فرزندان است. همه آحاد جامعه باید بپذیرند که رفع خشونت تنها وظیفه یک جنس یا نهاد خاص نیست بلکه همه با سکوت یا تأیید یا انجام خشونت در این وضعیت مقصریم!
بیست پنج نوامبر مصادف با چهارم آذرماه روز جهانی منع خشونت علیه زنان است. هرکدام از ما بهنوبه خود در راستای حذف خشونت علیه زنان مسئولیم.
لذت بردم از قلمتان
و متاثر شدم به سهم خودم برای زنان سرزمینم
برای زن لر
برای مادرم، خواهرم، همسرم ..
جهان بهتری بسازیم از برابری