بعدازظهر‌ها خیابان‌های هفت تیر، فردوسی، طالقانی، خیابان سینما یاسوج پر از مشتری‌هایی است که برای خرید کفش و پوشاک به این خیابان‌ها می‌آیند. فروشگاه‌ها هر کدام چند فروشنده عمدتاً خانم دارند، برای اینکه با مشتری‌ها همراه شوند و آن‌ها را راهنمایی کنند.
به گزارش کبنا، ایام آخر فصل تابستان هم مختص خرید لوازم مدرسه است و والدین و بچه‌ها مشغول پرو لباس و خرید کردن هستند. مغازه‌ای که لباس مدرسه داشته باشد نمی‌بینم، از هر کسی می‌پرسم بلد نیست، ولی بسیاری از والدین این روز‌ها برای لباس دانش آموز‌هایشان به خیاطی‌ها مراجعه می‌کنند. طبقات بالای چند پاساژ در میدان هفت تیر جای خیاطی‌هایی است که مانتو‌های مدرسه‌ای در سایز‌ها و رنگ‌های مختلف را آویزان کرده و به مشتری عرضه می‌کنند.  
آموزش و پرورش نرخ لباس‌ها را از ۲۵۰ تا ۹۰۰ هزار تومان مشخص کرده، اما در خیاطی‌ها قیمت مناسب‌تر است. خیاطی‌ها پارچه دولتی می‌آورند و از روی نرخ تعیین شده و سایزبندی‌ها، قیمت را به مشتری می‌گویند. مانتو‌ها از کوچکترین سایز از ۲۵۰ هزار تومان شروع می‌شود تا بیشترین سایز‌ها که ۴۰۰ هزار تومان می‌شود.
جنس روپوش‌های مدرسه‌ای ضعیف و پلاستیکی است
اگر پدری دو فرزند دختر داشته باشد، حدوداً بین ۵۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومان فقط هزینه مانتو دو فرزندش می‌شود. اگر کفش و وسایل و لوازم التحریر را هم حساب کنیم برای هر کدام دست کم ۲ میلیون آب می‌خورد، اگر قیمت‌ها را زیاد نگیریم.
در گچساران و یاسوج، والدین از جنس روپوش مدرسه شکایت دارند، یکی از والدین می‌گوید: جنس مانتو‌ها پلاستیکی است، اصلاً به درد نمی‌خورد، قیمت‌ها تا حدی مناسب است ولی جنس به درد نمی‌خورد.
یکی از والدین نیز گفت: فروشگاه‌های عرضه لباس مدرسه‌ای خیلی کم هستند و وضعیت توزیع لباس در این فروشگاه‌ها بسیار شلوغ و نامناسب است. جنس لباس‌ها هم واقعاً بی‌کیفیت است.
رنگ‌های مُرده و تیره روپوش دانش اموزان دبستانی
یک پدر در خصوص پوشاک مدارس اظهارنظر کرده و می‌گوید: نه از رنگ لباس راضی هستم، نه جنس، برای بچه‌های ابتدایی باید رنگ‌های روشن انتخاب شود، این رنگ‌ها خیلی رنگ‌های مُرده و تیره‌ای هستند.
رنگ مانتو‌های دبستانی چیزی در مایه‌های کالباسی و صورتی چرک است، رنگ مرده‌ای است، روشن و دلنشین نیست، واقعاً والدین درست می‌گویند. حداقل دانش‌آموزان دبستانی باید روپوش با رنگ‌های شادی بپوشند.
روپوش پسر‌ها هم رنج قیمتی بین ۲۵۰ تا ۴۰۰ هزار تومان دارد ولی اگر پسر‌ها بخواهند شلوار یا روپوش غیر مدرسه‌ای بپوشند قیمت‌ها گران و متفاوت می‌شود.
آتش سودا رئیس صنف پوشاک شهرستان کهگیلویه در خصوص پوشاک مدارس گفت: اتفاقاً در استان ما قیمت‌ها مناسب است.
در مورد لباس مدارس جنس پارچه‌ها فرق دارد. جنس درجه یک، درجه دو، درجه سه داریم. یکی درجه یک می‌آورد، یکی جنس درجه سه می‌آورد. قیمت‌ها فرق می‌کند.


گرانی مانتو‌های اداری و مجلسی
در یاسوج لباس‌های مجلسی کمتر پیدا می‌شود، در واقع بورس لباس مجلسی نداریم، برای همین هم قیمت‌ها گران هستند، چندان زیبایی ندارند، لباس‌هایی که اگر به شیراز بروی حداقل ۵۰۰ تا ۱ میلیون تومان ارزان‌تر پیدا می‌کنی. بین ۱ میلیون و نیم تا بیش از چند میلیون لباس‌هایی هستند در بازار لباس مجلسی دیده می‌شود.
قیمت مانتو‌های اداری آستردار و بی‌آستر سر به فلک کشیده‌اند، ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تا  ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار، رنج قیمتی است که این مانتو‌ها دارند.
اما قیمت مانتو‌های تابستانی متفاوت است، برخی از لباس فروشی‌ها رنج قیمتی‌شان حداقل ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار پایین‌تر است، اما غالب لباس فروشی‌ها رنج قیمتی بالایی دارند. مانتو‌های ارزان ۳۵۰ تا ۲۵۰ هزارتومانی را در مغازه‌های قیمت مناسب پیدا می‌کنی ولی غالبا بالای ۵۰۰ و ۷۰۰ هزار تا ۲ میلیون تومان است. مانتو‌هایی که برخی از آن‌ها نه پارچه خوبی دارند، نه طرح و رنگ جالبی.
بازار انحصاری لباس‌های مردانه
لباس‌های مردانه هم بازار گرانی در استان دارند. کشاورز از فروشنده‌های باسابقه پوشاک در دهدشت می‌گوید: الان رقابت در قیمت لباس‌های زنانه بیشتر است و لباس‌ها به قیمت‌های مختلفی فروخته می‌شود. اما در لباس‌های مردانه رقابت به این شکل وجود ندارد، دیروز خریداری برای شکایت به اداره بازرگانی مراجعه کرده بود به دلیل اینکه لباس مردانه را با قیمت گران خریده. یک کت که من ۵۰۰ هزار تومان خریده‌ام، ۲۰ درصد رویش می‌کشم و ۷۰۰ تومان می‌فروشم، همان کت را یک میلیون و ۶۰۰ تومان به این آقا داده بودند. بنابراین اگر رقابت وجود داشته باشد، قیمت‌ها هم می‌شکند. متأسفانه برخی از مغازه دار‌ها جواز کسب ندارند، قیمت لباس‌هایشان گران است، چطوری جریمه‌شان کنند؟
کشاورز اظهار کرد: فروشگاه‌های خوار و بار در استان بیشتر است و رقابت‌ها زیاد می‌شود. اگر فروشگاه‌های بزرگ در یاسوج داشتیم رقابت بیشتر می‌شد و قیمت‌ها پایین می‌آمد.
چرا در استان کهگیلویه و بویراحمد هیچ تولیدی لباس پیدا نمی‌شود؟
سادات رئیس صنف پوشاک یاسوج گفت: عده‌ای از لباس فروشی‌ها گران می‌فروشند، اما بطور کامل گرانفروشی نداریم. شهر‌های بزرگی مثل تهران و مشهد و شیراز حداقل چندصد تولیدی دارند، شهر ما شهر مصرف‌کننده‌ای است و ما هیچ تولیدی لباسی نداریم، ما وقتی به جای دیگری می‌رویم، بنابراین لباس‌ها گران نیستند، هزینه خرید و بار زیاد است.
وی افزود: گا‌هاً مردم که می‌خواهند تولیدی در بخش‌های دیگری غیر از لباس راه‌اندازی کنند، می‌گویند ادارات با ما همکاری نمی‌کنند. سرمایه‌گذار نداریم و حمایت نمی‌شود، اگر کسی تولیدی راه بیاندازد، جنسی که تولید می‌کند باید بتواند به کل کشور عرضه کند، اگر فقط بخواهد به فروشگاه‌های یاسوج جنسش را عرضه کند برایش سودی ندارد.


هزینه بار چقدر است؟
سادات رئیس صنف پوشاک یاسوج گفت: یک گونی ۵۰ کیلویی لباس که با اتوبوس‌ها می‌آید ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزارتومان کرایه می‌گیرند، اگر آشنا باشند این قیمت می‌گیرند. دلیل عمده گرانی‌ها این است که ما از تولیدی‌ها دور هستیم. دلیل دوم گرانی مغازه است، مفازه‌ای که سال گذشته کرایه‌اش ۵ میلیون تومان بود، الان ۱۵ میلیون تومان اجاره می‌دهند.
کشاورز فروشنده دهدشتی گفت: گرانی چند علت دارد، از جمله اینکه اینجا دور از مراکز تولیدی است. من و همسرم برای خرید رفتیم تهران، بخاطر اینکه اتوبوس‌ها هم این چند روز نیستند، دیروز از تهران تا اصفهان برای دو نفر ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان کرایه دادم، از اصفهان تا یاسوج ۶۰۰ هزار تومان کرایه دادیم، دوباره از یاسوج تا دهدشت هم کرایه ماشین دادیم، دور بودن از مرکز تولید یک دلیل گرانی است.
جنس نقدی یا چکی؟
یکی از فروشندگان کفش گفت: قبلاً حدود ۱۰ سال پیش یا بیشتر یک تولیدی کفش در شهرک صنعتی فرودگاه بود ولی جمع کرد، بخاطر اینکه خریدار نداشت. ما یاسوجی‌ها غریبه پرست هستیم. یک مشکل دیگری هم بود اینکه تولیدکننده‌ها عموماً نقدی کار می‌کنند، ولی ما از تهران چکی خرید می‌کنیم، ۶ ماه بعد چک را پاس می‌کنیم، ما با هیچ، اینجا فروشندگی می‌کنیم. نمی‌توانیم نقدی خرید کنیم.
مصطفی پور یکی از فروشندگان پوشاک مردانه حرف دیگری می‌زند، او می‌گوید: قبلاً که تهران می‌رفتیم جنس را چکی می‌آوردیم، ولی الان اصلاً چکی کار نمی‌کنند، همه نقد می‌فروشند. هزینه مسافرخانه‌هایی که مجبوریم برویم تهران، هزینه بار که می‌آوریم، هزینه‌های باربری زیاد است، برای همین اجناس گران می‌شود. ولی اگر اینجا تولیدی هم باشد، مردم استقبال نمی‌کنند. چون همه ‌می‌روند تهران خرید می‌کنند و می‌آیند.
مشتری کم شده
سادات اظهار کرد: کسی که ۱۰ میلیون تومان حقوق می‌گیرد، این پول به کرایه خانه و وام و خرید‌هایش نمی‌رسد مردم قدرت خرید ندارند، پوشاک قبلاً اولویت دوم خانواده بوده، ولی الان پوشاک اولویت پنجم و ششم است، بازار پوشاک راکد شده و مشتری نیست.
سادات افزود: مردم ما آن قدری پول ندارند که بخواهند کارخانه تولیدی پوشاک راه‌اندازی کنند. شهر ما شهر کوچکی است و چند مغازه‌ای که بخواهند از این کارخانه خرید کنند، جوابگوی هزینه‌های میلیاردی این کارخانه نیست.
بازار اینترنتی
هر چند که در یاسوج مشکلاتی از قبیل نبود تولیدی باعث شده اجناس گران به دست مشتری برسد، ولی هنوز هم راه‌هایی برای تولیدی‌های کوچک وجود دارد، بازار اینستاگرامی راهی برای تولیدکنندگانی است که مشتری‌های خود را حتی در شهر خود، از طریق این اپلیکیشن اجتماعی پیدا می‌کنند.
از طرفی تنوع بازار پوشاک آنقدر بالا است که اگر تولیدکنندگان با سنجیدن وضعیت، پا به این عرصه بگذارند، قطعاً بی‌نصیب از رونق بازار پوشاک در استان نخواهند ماند.

کبنانیوز