رودر رو باصاحبخانه‌های بی رحم!

کبنا ؛اگر خودت را «خبرنگار» معرفی کنی و از یک صاحبخانه بپرسی چرا مبلغ اجاره را این قدر زیاد افزایش دادید، همین که نگوید «به شما هیچ ربطی ندارد»، در نوع خودش یک موفقیت بزرگ است. موفقیتی که البته برای این گزارش کم پیش می‌آید و اگرچه به آن‌ها اطمینان می‌دهم قرار نیست اسم و رسم و نشانه‌ای از شما درج شود اما باز هم کمتر حاضر می‌شوند پاسخ گوی یک خبرنگار باشند. در عین حال به سراغ چند صاحبخانه رفتم که حتی در همین شرایط سخت اقتصادی باز هم حاضر نشده‌اند با مستأجر راه بیایند. به طور قطع افزایش اجاره مطابق با درصدی از تورم با چاشنی انصاف دور از انتظار نیست اما این جا ما به سراغ صاحبخانه هایی رفتیم که منصفانه عمل نکردند اگرچه در همین روزها هم تعداد مالکان با انصاف و بخشنده کم نیست.
1- 25 میلیون افزایش پول پیش!
تا اول تیر اجاره برای یک واحد ۶۰ متری داخل کوچه دو متری که پارکینگ هم ندارد، پنج میلیون پیش با 800 هزار تومان اجاره ماهانه بوده است. مستأجر می‌گوید: «این واحد رو سال قبل برای مادرم اجاره کردم ولی امسال صاحبخانه گفت ۳۰ تومان رهن و یک تومان اجاره.» از مستأجر می‌خواهم که شماره تماس آقای صاحبخانه را در اختیارم بگذارد. با این صاحبخانه تماس می‌گیرم و در ابتدا می‌گوید من صاحبخانه نیستم چه کسی شماره من را به شما داده است؟! با کمی صحبت و جلب اعتمادش خودش شروع به گفت وگو می‌کند. صحبتش را با یک «جمله فلسفی!» آغاز می‌کند که چندان متوجه نکته‌اش نمی‌شوم. می‌گوید: «ببین آقاجان! زندگی به مردم فشار میاره و مالک هم به مستأجر». همان طور که گفتم من این جمله فلسفی آقای صاحبخانه را درک نکردم اما با ادامه حرف‌ها، او انگیزه‌اش را این گونه توجیه می‌کند: «الان من خودم هرچی بخوام بخرم نسبت به سال قبل 10 برابر شده. نشده؟ مثلاً حبوبات بوده کیلویی 5-6 تومن، الان شده 26-27 تومن. من حقوقم دو میلیونه و یک تومانش میره برای قسط هام و یک تومان برام باقی می مونه. خب حالا شما می گی من چکار کنم؟»
می‌پرسم، حالا نمی‌شد اجاره امسال رو کمتر تعیین می‌کردید؟ به هرحال این سختی برای همه هست و برای مستاجرها بیشتر...
آقای صاحبخانه که بعید می دانم درآمد ماهانه‌اش آن طور که می‌گوید فقط دو میلیون باشد، پاسخ می‌دهد: «ببین آقاجان! من نباید پاسخ بدم، دولت باید برای این وضعیت پاسخ بده. من هم اگر مجبور نباشم نمی‌گیرم. تازه من برای این که فشار روی مستأجر نیاد، پول رهن رو بردم بالا که نخواد هر ماه اجاره سنگین بده...» نمی‌دانم از نظر این صاحبخانه با افزایش یک باره 25 میلیون به مبلغ پیش و احتساب اجاره ماهانه یک میلیون تومان چگونه می‌شود که به مستأجر فشار نیاید؟ به هرحال این سوالی است که احساس می‌کنم با هر پاسخ این صاحبخانه قانع نخواهم شد.
2- مشتری دارم...

با صاحبخانه ای دیگر تماس می‌گیرم که برای واحد 150 متری‌اش که پیش از این 120 میلیون پول پیش و یک میلیون تومان اجاره می‌گرفته است، برای اجاره جدید دومیلیون و 800 هزار تومان به مبلغ اجاره اضافه کرده است. ابتدا خودم را مشتری جا می‌زنم و پس از دریافت مشخصات آپارتمان، می گویم: شما امسال دومیلیون و 800 هزار تومان به اجاره اضافه کردید، به نظرتون این مبلغ زیاد نیست؟ پاسخ این صاحبخانه را که با غرور و تبختر حرف می زند، می‌شنوم: «همین الان 5-6 نفر مشتری داره که برای قولنامه عجله دارن و می خوان که زودتر قولنامه بنویسن ولی چون مستأجر هنوز تخلیه نکرده قولنامه ننوشتیم، حالا شما چی می گی؟!» برای این که به پاسخم برسم خودم را معرفی می‌کنم و می گویم من خبرنگار هستم و فقط می‌خواهم بدانم یک صاحبخانه مثل شما چگونه این مبلغ را تعیین می‌کند، او تماس را قطع می‌کند و البته از این که صدای پرغرورش را بیشتر نشنیدم خوشحال می‌شوم. او در همان لحظات کوتاه در ذهنم شبیه یک دیو آمد.
3- دولت برای خودش می‌گوید
با این تماس‌هایم متوجه می‌شوم که صاحبخانه های بی رحم را کلاً می‌توان به دو گروه تقسیم کرد، آن‌هایی که فقط جیب خودشان برایشان مهم است و هیچ دلیلی جز منفعت طلبی ندارند و آن‌هایی که برای این بی رحمی، دلیل دارند اگرچه دلیل من درآوردی و بی منطق. یکی از این صاحبخانه های بی منطق موردی است که وقتی مستأجر به او می‌گوید، دولت اعلام کرده مالکان در شهرهای بزرگ اجاره را 20 درصد افزایش دهند، می‌گوید: «دولت سی خوش ایگو» تلاش من هم برای گفت وگو با این مستأجر به نتیجه نمی‌رسد چون پاسخ آقای مستأجر یک کلام است، «دولت بریه خودش مگه» و یعنی من به عنوان صاحبخانه هرکار دلم بخواهد انجام می‌دهم و قانون و انصاف هم کشک.
4- صاحبخانه مؤدب اما بی رحم!

آخرین صاحبخانه گزارشم، صاحبخانه ای مؤدب اما تقریباً بی رحم است. از فردی که نشانی‌اش را گرفتم، گفت: اجاره قبل این آپارتمان 80 متری 10 میلیون پول پیش و 700 هزارتومان اجاره ماهانه بوده است که حالا 50 میلیون پول پیش و دومیلیون اجاره تعیین شده است. با صاحبخانه تماس می‌گیرم و می گویم این مقدار افزایش منطقی است؟ مؤدبانه پاسخم را می‌دهد: «بعید می دانم واحدی با این امکانات را بتوانید ارزان‌تر پیدا کنید. تازه من برای مبلغ پیش راه می‌آیم و کم می‌کنم. ضمن این که من خودم در مرکز شهر دنبال خونه هستم و اجاره‌ها به همین شکله. تازه واحد من تمیز هست و امکانات خوبی داره...» در تمام گفت وگوهایم در می‌یابم که انصاف چه نعمت بزرگی است که برخی از ما که اصطلاحاً «آدم» هستیم فاقد آنیم. به ویژه در شرایط کنونی که شیوع کرونا، به شکل گسترده‌ای باعث کاهش درآمد و افزایش هزینه‌ها شده است، این نبود انصاف و رحم به دیگران خصوصاً به محرومان بیشتر به چشم می‌آید و تلخ‌تر آن جاست که ببینی یک صاحبخانه صاحب چند خانه و مغازه است و همچنان برای یک تومان و دوزار بیشتر حرص می زند و چقدر این «آدم‌ها!» حال به هم زن هستند...