یادداشت|
درد دل خبرنگار را چه کسی بنویسد
زینب محمودی
11 مرداد 1397 ساعت 16:52
خبرنگاران چشمان بینای جامعه و پل ارتباطی مردم و مسئولان هستند.
تقویم را که ورق میزنیم بهروز 17 مردادماه روز خبرنگار میرسیم، روزی که شاید بتوان گفت به دلیل اینکه کسی نمیتواند درد دل این قشر را بازگو کند، روزی فراموششده باشد.
هرروز که مناسبتهای مختلف فرامیرسد قلم خبرنگار مینویسد مشکلات و مسائل قشر کارگر، معلم، پرستار، پزشکان و دیگر فعالان جامعه، اما آیا کسی جز خبرنگار میتواند درد دل خودشان را بنویسد.
یادمان باشد خبرنگار مینویسد و انعکاس میدهد دردهای جامعه را، اما آیا کسی هست درد خبرنگاران را بازگو کند.
هیچ کس نیست که مشکلات خبرنگاران را بنویسد، 17 مرداد روز خبرنگار است و همه فعالان عرصه خبر را تنها در این روز میبینند.
آیا کسی میداند خبرنگار که اول صبح از خانه خارج میشود، نیمههای روز از او یک فرد خسته میسازد و کسی نمیداند چقدر سخت است وقتی مدیر، کارشناس، رییس، دکتر و مهندس و دیگر افراد کار، جلسه، مصاحبه و بازدیدهایشان تمام میشود، تازه کار خبرنگار شروع میشود.
همه فقط کار خبرنگار را در نوشتن میدانند اما دویدن برای کسب خبر، تایپ و نگارش و تنظیم خبر کاری طاقت فرسا است که هیچ کس نمیداند خبرنگار با چه زحمتی یک خبر را تهیه میکند.
اضطراب و استرس سراسر وجودشان را فرامیگیرد که آیا این خبر، مصاحبه و گزارش به شیوه ای مطلوب انعکاس داده میشود یا نه آیا کسی میداند درد خبرنگاران چیست و چه مشکلاتی دارند؟
تنها یک روز به حرمت خبرنگاران آیین تجلیلی برگزار میشود و وقتی به 18 مردادماه میرسیم دیگر همان برنامههای روزمره و تکراری باید ادامه داشته باشد و کسی نباشد که این قشر را حمایت کند.
دیگر تاب و تحمل سختیها و گرفتارها را ندارد و از خانواده و زندگی خود میگذرد شب و روز تلاش میکند تا گامی برای اعتلای ایران اسلامی بردارد و میخواهد قلمش برای خودش نیز بنگارد تا شاید مسئولان درد دل و ناگفتههای آنان را بدانند.
یک سال مینویسیم، مصاحبه میکنیم، جلسات را پوشش میدهیم و تنها یک روز به نام روز خبرنگار است که خیلی از مسئولان و مردم نمیدانند که روزی هم به نام روز خبرنگار وجود دارد.
عدم امنیت شغلی، کمبود حرمت خبرنگاران، پایین بودن آستانه تحمل برخی از مدیران و روابط عمومیها، نداشتن حقوق و دستمزد مناسب، مغفول ماندن مطالبات خبرنگاران، عدم برگزاری کمیته بررسی مشکلات خبرنگاران و رسانه ها، حمایت نشدن از سوی مسئولان، بیتوجهی به فعالیتهای شبانهروزی آنان، نداشتن مسکن از جمله مشکلات قشر فعال عرصه خبری جامعه است که کسی توجهی به آنان ندارد؛ و اما خبرنگاران: ابهت خبرنگاران روز بهروز افت میکند، درگذشته تعداد خبرنگاران کم بود اما ابهت خوبی داشتند در حال حاضر بدترین توهینها به خبرنگاران میشود چراکه تعدادی به این وادی ورود پیداکردهاند که کارشان را بلد نیستند یک خبرنگار باید تخصص لازم در جهت معرفی قابلیتها و نقاط ضعف و قوت جامعه را داشته باشد. اگر خبرنگاری نقد یا تحلیل دارد باید این نقد به دور از غرضورزی و تنها برای اطلاح امور انجام دهد. خبرنگار بایدشان وحرمت را حفظ کرده وبرای توسعه جامعه تلاش کند، خبرنگار باید به رسالت خود عمل کند نه اینکه وامدار کسی باشد و بهنوعی قلم خودش را بفروشد. برخی رسانههای استان موضعگیری میکنند، رسالت خبرنگاری به ما حکم میکند که واقعیتها را منتشر کنیم واگر نقدی هم بود باید منصفانه باشد و تا زمانی ما خبرنگاران ابهت داریم که قلممان درست حرکت کند.
17 مردادماه سال ۱۳۷۷ روزی است که محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران به دست عوامل گروه طالبان در مرز افغانستان به خیل عظیم شهادت پیوست و جان خود را فدای آرمانهای نظام و انقلاب کرد، یک سال بعد در نخستین سالگرد آن واقعه بهپاس قدردانی از مقام و حرفه آن شهید بزرگوار، هفدهم مرداد روز خبرنگار نامگذاری و در تقویم شمسی ثبت شد. روز خبرنگار بهترین فرصت برای گرامیداشت مقام و جایگاه خبرنگار شهیدی است که جان خود را در مسیر اطلاعرسانی و آگاهی بخشی جامعه تقدیم کردند.
کد مطلب: 401949