کبنانیوز - اعتراض مردم روستاهای اطراف یاسوج به مدیریت بحران

اعتراض مردم روستاهای اطراف یاسوج به مدیریت بحران

مردم روستاهای سروک، مهریان، مادوان، گوشه، بلهزار و مزدک شهرستان بویراحمد در مقابل هلال‌احمر شهرستان بویراحمد تجمع کردند.

مردم روستاهای سروک، مهریان، مادوان، گوشه، بلهزار و مزدک شهرستان بویراحمد در مقابل هلال‌احمر شهرستان بویراحمد تجمع کردند.
به گزارش کبنانیوز از یاسوج، بعد از زلزله‌های ۵٫۲ ریشتری روز چهارشنبه و ۴٫۸ ریشتر شب گذشته مردم روستاهای شهرستان بویراحمد درحالی‌که نگران بودند، با نامه و عکس از خانه‌های خود و عدم توجه مدیریت بحران و هلال‌احمر شهرستان بویراحمد تجمع کردند.
رئیس جمعیت هلال‌احمر شهرستان بویراحمد در جمع مردم معترض گفت: اینکه به هر شخص یک چادر داده شود، و مقابل درب خانه‌هایتان نصب کنید، این امکان وجود ندارد، استاندار کهگیلویه و بویراحمد موافقت نکرده است، و دستوری که استاندار داده این است که در پارک ساحلی، پایین‌تر از هلال‌احمر شهرستان و شهرک ولایت اسکان اضطراری برقرار کرده، و هرکس که تمایل دارد قدم آن روی چشم است.

عبدالحسین دهش رئیس جمعیت هلال‌احمر شهرستان بویراحمد در گفت‌وگو با خبرنگار کبنا گفت: فقط برای سه‌نقطه شهر یاسوج چادر نصب‌شده است، پایین‌تر از هلال‌احمر شهرستان بویراحمد، ساحلی و شهرک ولایت چادر برپاشده است، فعلاً اولویت بر جنبه عمومی است و آن‌هایی که مشکل خانه‌دارند، باید برای چادر اقدام کنند.
دهش اظهار کرد: در روستاها هم دهیاران باید هماهنگ کنند، و لیست افرادی که نیاز به چادر دارند، به هلال‌احمر ارسال شود، و بعدازآن کارشناسان هلال‌احمر خانه‌های متقاضیان را بررسی کرده، و افرادی که مشکل‌ مسکن دارند، چادر تعلق می‌گیرد.
جوادی دهیار روستای راهمالی در گفت‌وگو با خبرنگار کبنا می‌گوید: زلزله در ۲ کیلومتری روستای راهمالی رخ‌داده است، ولی تاکنون به ما چادری تعلق نگرفته است.
حسینی یکی از معترضین به خبرنگار کبنا می‌گوید: «مشکل ما باران و زلزله است، خانه‌ام ترک‌خورده و قابل سکونت نیست، که هلال‌احمر شهرستان بویراحمد به ما مردم می‌گوید، به ستاد بحران مراجعه کنید، و از آن‌طرف ستاد بحران می‌گوید که این ستاد فقط بودجه هلال‌احمر را تعیین می‌کند، و برای تهیه چادر باید به هلال‌احمر شهرستان مراجعه کنید.»
حسینی در ادامه می‌گوید: «هلال‌احمر شهرستان بویراحمد جوابگو نیست، و دهیاری و شوراها هم حضور ندارند، از هلال‌احمر شهرستان خواهش کردیم، که در هر کوچه بلهزار دو چادر برای آقایان و زنان نصب کنند، اما بازهم حاضر به نصب چادر نیستند، می‌گویند که خانه‌ات باید ۷۰ درصد تخریب شود، آن‌وقت می‌توانیم اقدام کنیم.»
عوض پور یکی از معترضین دیگر می‌گوید: «زن و بچه‌ام یک هفته در خیابان خوابیده‌اند، از مسئولین توقع داریم که به‌غیراز چادر نه خوراک و نه پوشاک می‌خواهیم، الآن فقط به چادر نیاز داریم.»
محمدی یکی از معترضین دیگر می‌گوید: «زن سرپرست خانوار هستم، الآن یک هفته است که با بچه‌ام و همسایه‌ها در خیابان می‌خوابیم، به مسئولین بگویید که یک چادر به ما بدهند.»
عباسی یکی از معترضین دیگر می‌گوید: «من یک پیرمرد هستم، زن پیرم می‌گوید تو «مرد نیستی» نمی‌توانی یک چادر تهیه کنی، به استانداری، فرمانداری و هلال‌احمر مراجعه کرده‌ام، مگر هیچ قانونی وجود ندارد؟ هیچ مسئولی هم حضور ندارد که پاسخ ما مردم را بدهد.»
محمدی می‌گوید: «درب‌های هلال‌احمر را قفل کرده‌اند و رفته‌اند؛ بینید الآن ساعت ۱۲ ظهر می‌باشد، این موقع سیستم اداری باید درب‌های آن قفل باشد، چرا کسی اینجا پاسخگو نیست، از ساعت ۸ صبح تا الآن اینجا هستیم.»
حسینی می‌گوید: «چرا باید هلال‌احمر ۸ چادر در محوطه سازمان خود نصب کند و در آنجا بخوابد؟ آن‌هایی که آشنا هستند چادر گیرش می‌آید و آن‌هایی که آشنا نیستند چادر تعلق نمی‌گیرد، پارک شهرک امام علی تشریف ببرید که بچه‌های هلال‌احمر چادر برای همکاران خود نصب‌کرده‌اند و خانواده‌های خود در چادر ساکن هستند، به مردم بلهزار حتی یک چادر نداده‌اند، می‌گویند که باید حتماً زلزله بیاید و روی سرمان خراب شود تا چادری به شما تعلق گیرد، من اگر خانه‌ام خراب شود که فوت می‌کنم.»
جان محمد ربیعی می‌گوید: «در خانه‌ای اجاره‌نشین هستم و کاملاً تخریب‌شده و تخلیه کرده‌ام، اینجا هیچ‌کس مسئول نیست، اینجا صاحبی نیست، اینجا صاحبی نیست که جواب بدهد»
حسینی می‌گوید: «بچه چندماهه دارم، الآن یک هفته شب‌ها در سرمای مهریان آتش روشن می‌کنم، بچه‌ام در ته ته «گهواره» می‌خوابد، شوهرم کارگر است، یک چادر نداریم در آن بخوابیم.»