غارنشینی در اندیکای خوزستان! + تصاویر

کبنا ؛کنده های کُتُک سوخته در ۸۰ کیلومتری شهر اندیکا خوزستان واقع شده است. این کنده ها محل زندگی دو خانواده غار نشین است. زندگی مردم این منطقه در خانه‌هایی که به صورت نیمه دست کند و سنگ چین شده است. در این میان کنده‌هایی کاملا دست کند، محل زندگی دو خانواده غار نشین است. غار‌هایی که حدود ۷۰ سال قبل برای سکونت به دست جنجال قاسمی، جد همین خانواده‌ها در دل ارتفاعات حفر شد برای زندگی، ولی سال‌ها بعد بر اثر احداث جاده منتهی به روستا، حکم از بین رفتن خانه‌های اهالی پایین دست صادر شد، دولت برای حفظ محیط زیست اجازه ساخت و ساز جدید را ممنوع کرد. حالا این دو خانواده به عنوان آخرین بازماندگان در ارتفاعات اندیکا با ادامه زندگی در غار‌های تاریک تلاش در حفظ زمین‌های اجدادی دارند. این خانواده‌ها از طریق دامپروری زندگی می‌گذرانند. دختران این خانواده روزانه به چشمه‌ای که در پشت کوهستان قرار دارد رفته و آب و هیزم تهیه می کنند، امکانات موجود در این غار‌ها فقط شرایط گذران یک زندگی ساده را می‌دهد.
شهرستان اندیکا
شهرستان اندیکا یکی از شهرستان‌های بختیاری نشین استان خوزستان در ایران است. این شهرستان در شمال شرقی استان خوزستان قرار دارد. از شمال غرب به لالی از جانب شمال به سردشت دزفول از طرف شمال و شمال شرق به استان چهارمحال و بختیاری از مشرق به ایذه و از جنوب به مسجدسلیمان محدود می‌شود. مرکز آن شهر قلعه خواجه است. در سال ۱۳۶۸ مرکز بخش اندیکا از روستای لالی به روستای قلعه خواجه انتقال یافته‌بود.
نام‌شناسی
در گذشته در زبان بومی آن را اندکو (اندی+کوه) می‌گفتند که اندی در زبان ایلامی به معنای شگفتی و «کو» همان «کوه» می‌باشد یعنی سرزمین کوه‌های شگفت. همانگونه که می‌دانیم ساکنین میان رودان عیلامیان را مردمان ساکن کوه‌های بلند می‌دانستند و معنای عیلام از نظر آنان به‌طور خاص اشاره به ساکنین کوه‌های بلند (خوزستان) دارد، همچنین این شهرستان را (ان +ده +گا) به معنی «دهگاه» و محل نگهداری انبار غله هم گفته‌اند. این مکان از نخستین مکان‌های اسکان قوم لر در جنوب غرب ایران بود که آثار نخستین معماری پارسی (سنگ چین بدون ملات) در قلعه بردی اندیکا نمایان است. ادامه آثار نخستین پارسی را می‌توان در پی کلگه زرین و دژ حکومتی (آتشکده سرمسجد) مسجدسلیمان مشاهده کرد.
این شهرستان پیش از این بخشی از شهرستان مسجدسلیمان استان خوزستان بود. جریان تبدیل شدن بخش اندیکا به شهرستان از سال ۱۳۸۴ آغاز و در نیمه دوم سال ۸۶ نهایی شد. این شهرستان دارای ۵۹۵ روستا و آبادی، ۶ دهستان، ۳۳ هزار هکتار زمین کشاورزی و ۲۰۰ آثار تاریخی است. آب و هوای خوب و دو سد مسجد سلیمان (گدار لندر) و شهید عباسپور و همچنین جاده مسجدسلیمان شهرکرد از پتانسیل‌های این شهرستان هستند.
مردم‌شناسی
جمعیت
جمعیت اندیکا در زمانی که بخش بود، در سال ۱۳۸۵ برابر با ۴۹٬۷۲۸ نفر بود. جمعیت شهرستان اندیکا بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵برابر با ۸۵۰۰۰ نفر شد.
زبان
مردم شهرستان اندیکا از قوم لر هستند و به زبان لری گویش بختیاری صحبت می‌کنند. ایلراه (گذرگاه عشایر لربختیاری به ییلاق) از شهرستان اندیکا و مسیر تاراز می‌گذرد.
گردشگری
این شهرستان با داشتن آب و هوای مناسب، طبیعتی بسیار زیبا و کم‌یاب دارد و با داشتن جاذبه‌های گردشگری طبیعی گوناگون، همه ساله پذیرای گردشگرانی از سراسر استان و کشور می‌باشد.
بخش‌ها و دهستانها
تقسیمات کشوری این شهرستان، بنابرآنچه در نتایج آمارگیری سرشماری سال ۱۳۹۵ کل کشور آمده‌است، بر حسب بخش، شهر، دهستان و روستا به شرح زیر است:
بخش‌ها و دهستانها
بخش مرکزی شهرستان اندیکا
دهستان شلال و دشتگل
دهستان قلعه خواجه
شهرها: اندیکا
بخش چلو
دهستان چلو
دهستان للر کتک
شهرها:
بخش آبژدان
دهستان آبژدان
دهستان کوشک
شهرها: آبژدان