تاریخ انتشار
شنبه ۱ تير ۱۳۹۸ ساعت ۰۸:۳۷
کد مطلب : ۴۱۰۵۱۱
با کادری مجرب و کارآزموده افتتاح شد؛
«شوق کودکی»اولین «پیش دبستانی بدون کیف» در گچساران
۲
کبنا ؛
مرکز پیش دبستانی «شوق کودکی» اولین مرکز غیردولتی هوشمند و الکترونیکی دخترانه 4تا6سال، واقع در مدرسه ابتدایی قدس افتتاح شد.
این موسسه با کادری مجرب، کارآزموده و با سابقه، با بهترین روش های روز دنیا در راستای تعلیم و تربیت، آسایش و آرامش کودک با رشد شناختی و روانشناسی کودک کلاس های آموزشی مورد نیاز رشد کودک را برگزار می کند.
از جمله خدمات مرکز برخورداری از سیستم آموزشی پیشرفته (مدرسه بدون کیف)، آشنا کردن کودکان با شاهنامه خوانی، آموزش محسابات ذهنی و سودوکو، بازی درمانی می باشد.
همچنین برگزاری کلاس های هنری کلاژ، سفال، نمایش عروسکی، آشپزی کودکان، آموزش دو زبان انگلیسی و عربی، نقاشی خلاق از دیگر خدمات این مرکز می باشد.
از دیگر برنامه های شاد و مفرح این مرکز، برپایی جشن های سنتی، ملی، مذهبی، آشنایی با طبیعت، ، اردوهای گردشی، بازدید از مراکزی همچون آتش نشانی است.
این مرکز جهت مشاوره دادن به خانواده ها جهت ایجاد نوآوری و خلاقیت برای شکوفایی استعداد کودکان آمادگی کامل دارد.
از دیگر مزیت های این مرکز، صبحانه کامل و سالم(رایگان) و کلاس های خلاقیت ذهنی می باشد.
علاقه مندان به ثبت نام می توانند به آدرس کوی حاتمی، در امتداد اداره تربیت بدنی، مدرسه ابتدایی قدس و شماره تماس 09172337912 خانم منزه، و 09175200337 خانم موسوی تماس حاصل نمایند.
لازم به ذکر است «مدرسه بدون کیف» یا «کیف در مدرسه»، نظامی است که بر اساس آن دانشآموزان تکالیف خود را در مدرسه و زیر نظر معلم خود انجام میدهند و بعد به خانه میروند.
برخی کشورها از جمله کشور آلمان با این تجربه به نتایج قابل توجهی در رشد و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان رسیدهاند. در ایران نیز این طرح حدود 4 سال است که تحت نظارت و بررسی وزارت آموزش و پرورش در برخی مدارس به اجرا درآمده است. گرچه این طرح در ابتدا با مخالفتهایی بخصوص از سوی برخی خانوادهها روبهرو بود، اما گذشت زمان نشان داد که میتوان از تجربه کشورهای پیشرفته در این زمینه استفاده کرد و به نتایج درخشانی رسید.
«بهعنوان ولی دانشآموز دوره ابتدایی با اجرای طرح مدرسه بدون کیف کاملاً موافقم. به شرط آنکه این طرح فقط با این هدف نباشد که دانشآموزان کیف سنگین حمل نکنند بلکه باید هدفمند باشد و به طور کامل اجرا شود یعنی دانشآموز هیچ تکلیفی را به خانه نیاورد.» این را محمد حسینی، کارشناس علوم اجتماعی و پدر دانشآموز پایه دوم ابتدایی میگوید و ادامه میدهد: «مهمترین مسألهای که در مورد سیستم آموزشی ما وجود دارد این است که آموزش و پرورش بخشی از وظایف خود را به خانوادهها محول میکند. دانشآموز وقتی به منزل میآید، به جای اینکه در نقش فرزند کنار والدین باشد، دوباره در همان نقش دانشآموز قرار میگیرد و پدر و مادر هم به جای پدری و مادری باید نقش معلمی را برعهده بگیرند. به این ترتیب خانه تبدیل به مدرسه میشود. اینجاست که تداخل نقشها به وجود میآید. در واقع پدر، نقش معلم، راننده آژانس و تأمینکننده نیاز مالی فرزند را ایفا میکند و در این میان نقش پدری فراموش میشود.
مسأله دیگر این است که با روش فعلی، یعنی انجام دادن بخش زیادی از تکالیف دانشآموزان در منزل، یکدستی آموزش هم از بین میرود. برای مثال من بهعنوان پدر، ریاضی را با یک روش به فرزندم آموزش میدهم و پدر دانشآموز دیگر، با روشی دیگر. در این میان ممکن است دانشآموزی هم باشد که پدر و مادرش اصلاً زمانی برای آموزش به او نداشته یا از تحصیلات کافی برخوردار نباشند. در این صورت تکلیف چیست؟! بنابراین ضروری است که نظام آموزش، رویهای یکدست را پیش بگیرد که این کار با انجام تکالیف در مدرسه و زیر نظر معلمان امکانپذیر میشود.»
محمدرضا نیکنژاد، کارشناس آموزش و پرورش در این باره در گفتوگو با «ایران» میگوید: «در کشورهای پیشرفته دنیا، زمانی را که دانشآموزان در مدرسه میگذرانند طولانیتر است. حتی غذای خود را در مدرسه میخورند و هرکدام کمدی دارند که وسایل خود را در آن قرار میدهند و لازم نیست کیف بزرگ و سنگینی را هر روز با خود به مدرسه ببرند و به خانه برگردانند. در مجموع، شرایط برای تحصیل تمام و کمال آنها در مدرسه فراهم است. در حال حاضر هم با توجه به ابزارهای آموزشی نوینی که وجود دارد، بچهها به دفتر و کتاب نیاز چندانی ندارند. در این کشورها بخصوص در پایه دبستان، آموزشها آنقدر رسمی نیستند در حالی که آموزش ما بر اجبار متکی است. بچهها کیفهای سنگین حمل میکنند و خانوادهها هم از این مسأله راضی نیستند. هر سال نزدیک تعطیلات عید، بحث پیک نوروزی یا همان مشق عید بچهها پیش میآید و خانوادهها از این مسأله ناراضی هستند چراکه بخش عمدهای از زمانشان در تعطیلات نوروز صرف انجام تکالیف میشود.»نیکنژاد ادامه میدهد: «فنلاند یکی از مطرحترین کشورها در بحث آموزش است و سالهاست که در این زمینه پیشرو است. در این کشور دانشآموزان تنها نیم ساعت در روز تکلیف مدرسه انجام میدهند که آن هم در خود مدرسه انجام میشود و دانشآموز در خانه زمان خود را کاملاً در اختیار دارد. این درحالی است که در کشور ما ساختار زورمدار، نمرهمحور و معدلگرا حاکم است و سیستم آموزشی متکی بر اعمال فشار بر معلم و دانشآموز است. معلم باید کتاب درسی را به اتمام برساند و در کنار آن اگر فرصت شد، کتابهای کمک آموزشی هم تدریس کند. بچهها هم تکالیف سنگین انجام میدهند و اگر کم کاری کنند، به جای ریشه یابی، تکالیفشان را بیشتر و سنگینتر میکنیم. گاهی تکالیف دانشآموزان ما در منزل 3 تا 4 ساعت طول میکشد. این مسأله اشکالات زیادی دارد از آن جمله اینکه ما دانشآموزان را میتوانیم در پایه ابتدایی با گوشمالی یا تشویق بیرونی کنترل کنیم اما در مقاطع بعدی کنترل دانشآموزان سخت میشود و تشویق، کارکرد خود را از دست میدهد. این گونه فشارها باعث گریز یا بیانگیزه شدن و بیتفاوتی دانشآموزان میشود. بخشی از دانشآموزان بازمانده از تحصیل هم به دلیل همین فشارها از تحصیل بازماندهاند.»تعداد مدارسی که طرح مدرسه بدون کیف در آنها اجرا میشود، زیاد نیست اما از همین تعداد کم هم نتایج قابل توجهی به دست آمده که میتوان در آینده از آنها استفاده کرد.
این موسسه با کادری مجرب، کارآزموده و با سابقه، با بهترین روش های روز دنیا در راستای تعلیم و تربیت، آسایش و آرامش کودک با رشد شناختی و روانشناسی کودک کلاس های آموزشی مورد نیاز رشد کودک را برگزار می کند.
از جمله خدمات مرکز برخورداری از سیستم آموزشی پیشرفته (مدرسه بدون کیف)، آشنا کردن کودکان با شاهنامه خوانی، آموزش محسابات ذهنی و سودوکو، بازی درمانی می باشد.
همچنین برگزاری کلاس های هنری کلاژ، سفال، نمایش عروسکی، آشپزی کودکان، آموزش دو زبان انگلیسی و عربی، نقاشی خلاق از دیگر خدمات این مرکز می باشد.
از دیگر برنامه های شاد و مفرح این مرکز، برپایی جشن های سنتی، ملی، مذهبی، آشنایی با طبیعت، ، اردوهای گردشی، بازدید از مراکزی همچون آتش نشانی است.
این مرکز جهت مشاوره دادن به خانواده ها جهت ایجاد نوآوری و خلاقیت برای شکوفایی استعداد کودکان آمادگی کامل دارد.
از دیگر مزیت های این مرکز، صبحانه کامل و سالم(رایگان) و کلاس های خلاقیت ذهنی می باشد.
علاقه مندان به ثبت نام می توانند به آدرس کوی حاتمی، در امتداد اداره تربیت بدنی، مدرسه ابتدایی قدس و شماره تماس 09172337912 خانم منزه، و 09175200337 خانم موسوی تماس حاصل نمایند.
لازم به ذکر است «مدرسه بدون کیف» یا «کیف در مدرسه»، نظامی است که بر اساس آن دانشآموزان تکالیف خود را در مدرسه و زیر نظر معلم خود انجام میدهند و بعد به خانه میروند.
برخی کشورها از جمله کشور آلمان با این تجربه به نتایج قابل توجهی در رشد و پیشرفت تحصیلی دانشآموزان رسیدهاند. در ایران نیز این طرح حدود 4 سال است که تحت نظارت و بررسی وزارت آموزش و پرورش در برخی مدارس به اجرا درآمده است. گرچه این طرح در ابتدا با مخالفتهایی بخصوص از سوی برخی خانوادهها روبهرو بود، اما گذشت زمان نشان داد که میتوان از تجربه کشورهای پیشرفته در این زمینه استفاده کرد و به نتایج درخشانی رسید.
«بهعنوان ولی دانشآموز دوره ابتدایی با اجرای طرح مدرسه بدون کیف کاملاً موافقم. به شرط آنکه این طرح فقط با این هدف نباشد که دانشآموزان کیف سنگین حمل نکنند بلکه باید هدفمند باشد و به طور کامل اجرا شود یعنی دانشآموز هیچ تکلیفی را به خانه نیاورد.» این را محمد حسینی، کارشناس علوم اجتماعی و پدر دانشآموز پایه دوم ابتدایی میگوید و ادامه میدهد: «مهمترین مسألهای که در مورد سیستم آموزشی ما وجود دارد این است که آموزش و پرورش بخشی از وظایف خود را به خانوادهها محول میکند. دانشآموز وقتی به منزل میآید، به جای اینکه در نقش فرزند کنار والدین باشد، دوباره در همان نقش دانشآموز قرار میگیرد و پدر و مادر هم به جای پدری و مادری باید نقش معلمی را برعهده بگیرند. به این ترتیب خانه تبدیل به مدرسه میشود. اینجاست که تداخل نقشها به وجود میآید. در واقع پدر، نقش معلم، راننده آژانس و تأمینکننده نیاز مالی فرزند را ایفا میکند و در این میان نقش پدری فراموش میشود.
مسأله دیگر این است که با روش فعلی، یعنی انجام دادن بخش زیادی از تکالیف دانشآموزان در منزل، یکدستی آموزش هم از بین میرود. برای مثال من بهعنوان پدر، ریاضی را با یک روش به فرزندم آموزش میدهم و پدر دانشآموز دیگر، با روشی دیگر. در این میان ممکن است دانشآموزی هم باشد که پدر و مادرش اصلاً زمانی برای آموزش به او نداشته یا از تحصیلات کافی برخوردار نباشند. در این صورت تکلیف چیست؟! بنابراین ضروری است که نظام آموزش، رویهای یکدست را پیش بگیرد که این کار با انجام تکالیف در مدرسه و زیر نظر معلمان امکانپذیر میشود.»
محمدرضا نیکنژاد، کارشناس آموزش و پرورش در این باره در گفتوگو با «ایران» میگوید: «در کشورهای پیشرفته دنیا، زمانی را که دانشآموزان در مدرسه میگذرانند طولانیتر است. حتی غذای خود را در مدرسه میخورند و هرکدام کمدی دارند که وسایل خود را در آن قرار میدهند و لازم نیست کیف بزرگ و سنگینی را هر روز با خود به مدرسه ببرند و به خانه برگردانند. در مجموع، شرایط برای تحصیل تمام و کمال آنها در مدرسه فراهم است. در حال حاضر هم با توجه به ابزارهای آموزشی نوینی که وجود دارد، بچهها به دفتر و کتاب نیاز چندانی ندارند. در این کشورها بخصوص در پایه دبستان، آموزشها آنقدر رسمی نیستند در حالی که آموزش ما بر اجبار متکی است. بچهها کیفهای سنگین حمل میکنند و خانوادهها هم از این مسأله راضی نیستند. هر سال نزدیک تعطیلات عید، بحث پیک نوروزی یا همان مشق عید بچهها پیش میآید و خانوادهها از این مسأله ناراضی هستند چراکه بخش عمدهای از زمانشان در تعطیلات نوروز صرف انجام تکالیف میشود.»نیکنژاد ادامه میدهد: «فنلاند یکی از مطرحترین کشورها در بحث آموزش است و سالهاست که در این زمینه پیشرو است. در این کشور دانشآموزان تنها نیم ساعت در روز تکلیف مدرسه انجام میدهند که آن هم در خود مدرسه انجام میشود و دانشآموز در خانه زمان خود را کاملاً در اختیار دارد. این درحالی است که در کشور ما ساختار زورمدار، نمرهمحور و معدلگرا حاکم است و سیستم آموزشی متکی بر اعمال فشار بر معلم و دانشآموز است. معلم باید کتاب درسی را به اتمام برساند و در کنار آن اگر فرصت شد، کتابهای کمک آموزشی هم تدریس کند. بچهها هم تکالیف سنگین انجام میدهند و اگر کم کاری کنند، به جای ریشه یابی، تکالیفشان را بیشتر و سنگینتر میکنیم. گاهی تکالیف دانشآموزان ما در منزل 3 تا 4 ساعت طول میکشد. این مسأله اشکالات زیادی دارد از آن جمله اینکه ما دانشآموزان را میتوانیم در پایه ابتدایی با گوشمالی یا تشویق بیرونی کنترل کنیم اما در مقاطع بعدی کنترل دانشآموزان سخت میشود و تشویق، کارکرد خود را از دست میدهد. این گونه فشارها باعث گریز یا بیانگیزه شدن و بیتفاوتی دانشآموزان میشود. بخشی از دانشآموزان بازمانده از تحصیل هم به دلیل همین فشارها از تحصیل بازماندهاند.»تعداد مدارسی که طرح مدرسه بدون کیف در آنها اجرا میشود، زیاد نیست اما از همین تعداد کم هم نتایج قابل توجهی به دست آمده که میتوان در آینده از آنها استفاده کرد.