درس در سردخانه / مغازه‌‌ای 9 سال از گاز مدرسه مفت و مجانی استفاده می‌کرد / 2500 متر یا 1800 متر زیربنای مدرسه‌ای که مورد غفلت واقع شده؛ اکبرآباد نیازمند ساخت فضای آموزشی بیشتری است

کبنا ؛هنوز هم نبود فضای آموزشی کافی و امکانات و تجهیزات  آموزشی در شهرستان بویراحمد از جمله معضلات موجود آموزشی در استان کهگیلویه و بویراحمد است. شاید در خیلی از شهر‌ها زیرساخت‌های آموزشی، به خوبی فراهم باشد، اما اینجا حتی در مرکز شهر هم با مشکل زیرساخت آموزشی مواجه هستیم. در ادامه این گزارش می‌خواهیم، قصه مدرسه‌ای را روایت کنیم که با کمترین تجهیزات و امکانات پذیرای 230 دانش‌آموز است. مدرسه‌ای که برخی از دانش‌آموزان نام «سلول سوادآموزی» را برای کلاس درس خود برگزیده‌اند و البته اخیراً به دلیل نبود وسایل گرمایشی و شرایط سخت تحصیل اسم آن را به  «سردخانه» تغییر نام داده‌اند.
به گزارش کبنا نیوز، افزایش مهاجرت به شهرستان بویراحمد، به ویژه افزایش جمعیت در مناطق حاشیه‌ای مثل اکبرآباد و نجف آباد و... ، موجب مشکلات زیرساختی در این مناطق شده است. کمبود فضا‌های آموزشی در این مناطق موجب شده بسیاری از دانش‌آموزان با صرف هزینه‌های گزاف حمل و نقل، هر روز به مناطق دیگری از شهر (مدارس یاسوج) مراجعه کنند. غافل از اینکه می‌توان در همین مناطق پتانسیل‌های خوبی برای ایجاد فضای آموزشی ایجاد کرد.
زمین هنرستان و دبیرستان دخترانه مهدیه کارخانه قند یاسوج واقع در اکبرآباد بویراحمد اهدایی ۲۵۰۰ متری مردم نجف آباد است که در سال 57 ساخته شده و ۴۵ سال به عنوان مدرسه مورد استفاده مردم این منطقه قرار گرفته است. از سال ۵۷ تا کنون جمعیت یاسوج چندبرابر شده و بخصوص در مناطق حاشیه‌ای تراکم جمعیت زیادی را شاهد هستیم. اما این مدرسه ۱۲ کلاسه همچنان با همان شرایطی که ۴۰ سال پیش ساخته شده، پذیرای دانش‌آموزان است، و هم اکنون ۲۳۰ دانش‌آموز در این مدرسه مشغول به تحصیل هستند، آنگونه که مردم می‌گویند این مدرسه پتانسیل‌های بیشتری دارد و در صورت وجود امکانات زیرساختی می‌تواند تعداد بیشتری از دانش‌آموزان را پوشش دهد، ولی خیلی از دانش‌آموزان همین منطقه به دلیل نبود گنجایش در کلاس‌های درس بالاجبار در مدارس مرکز شهر یا دیگر مناطق تحصیل می‌کنند و به همین خاطر والدین متحمل هزینه‌های هنگفتی برای آمد و رفت فرزندان‌‍شان می‌شوند و یقیناً اگر شرایط اقتصادی به خانواده‌ها و دانش‌آموزان فشار بیاورد، احتمال ترک تحصیل و انصراف از درس و مدرسه وجود دارد. شما تصور کنید که یک خانواده چند فرزند در حال تحصیل داشته باشد، چه فشاری را باید خانواده‌ها تحمل کنند.
با وجود زمین ۲۵۰۰ متری این مدرسه که در سال ۵۷ برای ترویج سوادآموزی از سوی مردم اهدا شده، اما امروزه افزایش تعداد کلاس‌های مدرسه مورد غفلت مسئولان واقع شده و البته همین تعداد کلاس فعلی مدرسه نیز از نبود امکانات، سایر لوازم و تجهیزات مورد نیاز مدرسه در رنج است و این در حالی است که زمین این مدرسه این ظرفیت را دارد که در آن یک مجتمع آموزشی مجهزی در آن احداث شود.
تصور کنید خانواده‌هایی که در نزدیکی همین مدرسه سکونت دارند، اگر می‌توانستند دانش‌آموز خود را به همین مدرسه برای تحصیل بفرستند، هزینه‌های کمتری را پرداخت می‌کردند و امنیت روانی بیشتری نیز داشتند، اما همین دانش‌آموزان وقتی بخواهند هر روز به مدرسه‌ای در مرکز شهر یاسوج مراجعه کنند، با سرویس ایاب و ذهاب یا با وسایل حمل و نقل عمومی، هزینه‌ای بیش از یک میلیون تومان باید بپردازند.

هزینه‌های گزاف ایاب و ذهاب دانش‌آموزان برای حضور در مدارس مرکز شهر، فشاری اقتصادی زیادی را به والدین وارد می‌کند
یکی از اهالی منطقه اکبرآباد در گفت و گو با خبرنگار کبنا نیوز گفت: سه فرزند دانش‌آموز دارم، که یکی از آن‌ها در همین نزدیکی به مدرسه می‌رود، ولی دو تای دیگر مدرسه‌شان در شهر است، پول سرویس هر کدام از دختر‌هایم ۷۰۰ هزار تومان است، بجز سرویس کلاس‌های زبان و کنکور. با وجود اینکه در مدرسه مهدیه کارخانه قند یاسوج( اکبرآباد) به لحاظ آموزشی و تربیت خوب است. الحمدالله معلمان پُرکار و پُرتلاشی دارند، اما همه امکانات در مرکز شهر است و برای کلاس‌های فوق‌العاده و فوق برنامه باید حتماً به شهر مراجعه کنند. از طرفی خیلی از دانش آموز‌ها می‌خواهند با دوست‌هایشان مدرسه بروند، برای همین من مجبورم این همه هزینه سرویس و مدرسه را بدهم.
آقای قنبری گفت: ولی در این منطقه خیلی مدارس امکانات ندارند، بعضی از مدارس بی‌امکانات هستند و مورد پسند نیست، البته خیلی از مردم این منطقه درآمد آنچنانی ندارند و مدارس دولتی را بیشتر می‌پسندند، ولی از وضعیت امکانات ناراضی‌اند.
آسیب‌های اجتماعی اطراف مدرسه
یکی دیگر از اهالی منطقه نیز گفت: من خیلی وقت است که بچه‌هایم را به همین مدارس می‌آورم و از وضعیت مدرسه نیز با خبر هستم، بعضی از والدین از وضعیت مغازه‌های اطراف مدرسه دخترانه ناراضی‌اند، اولاً که این مغازه کنار مدرسه، دوربین گذاشته و داخل حیاط مدرسه دخترانه را می‌بیند که این اصلاً درست نیست. هر چند مکاتباتی از سوی مدیران مدرسه انجام گرفته و سر دوربین‌ها را تا حدی کج کرده‌اند، اما همچنان دوربین بخشی از حیاط مدرسه را می‌گیرد، در این مدرسه همه کادر مدرسه خانم هستند و دختران احساس آزادگی بیشتری دارند، لذا باید آموزش و پرورش به این مقوله توجه داشته باشد.
او در ادامه گفت: برحی از کلاس‌های درس وسایل گرمایشی ندارند و بعضی از کلاس‌های درس وسایل گرمایشی دارند. دختر من سرمایی است و هر چند وقت یکبار بخاطر فضای سرد مدرسه سرما می‌خورد.
خانم محمدی یکی دیگری از والدین اظهار کرد: کجا دیده‌اید که این چنین وضعیتی باشد و داخل حیاط مدرسه دخترانه دوربین گذاشته باشند؟ دوماً اینکه در همین مغازه‌های اطراف مدرسه هزار آدم مختلف می‌آید و می‌رود و آسیب‌های زیادی، سلامت و امنیت دانش‌آموزان را به خطر میاندازد، ما نمی‌دانیم این موضوع را به کی بگوییم!؟ ما این حرف‌ها را می‌شنویم و می‌گویند و گاهی هم برخی اینجا رفتارهای نادرست و مشکوکی دارند.
سردخانه!
در ادامه به سراغ مدیر مدرسه خانم باقری رفتیم و وضعیت این مدرسه را جویا شدیم، که در این گفت و گو بازدیدی هم از مدرسه داشتیم، کلاس‌هایی که شرح حال آن با خط دانش‌آموزان روی در و دیوار نوشته شده بود. دانش‌آموزان نام کلاسی را که در کنج حیاط مدرسه قرار داشت، «سلول زندان سوادآموزی» نام‌گذاری کرده بودند، همچنین نام سردخانه را بر همین کلاس درس گذاشته بودند، که مشخص بود این کلاس درس وسیله گرمایشی ندارد.

حجم کم کلاس‌های درس
خانم باقری در شرح وضعیت مدرسه گفت: ۲۳۰ دانش‌آموز در این مدرسه مشغول به تحصیل هستند و تا ۴۰۰ نفر هم ظرفیت دارد، ولی هم مدرسه قدیمی است، کلاس‌ها کوچک و تعداد کلاس‌ها کم است. دانش‌آموزان ما از مناطق مختلفی مثل نجف آباد، اکبرآباد، سروک، ساکنین کارخانه قند، علی آباد، تل خسرو، خلف آباد، نره‌گاه، چنارستان، کردلاغری، فیروزآباد، کالوس و ۱۰ دهستان دیگر جذب این مدرسه شده‌اند، چون هم هنرستان را پوشش می‌دهیم و هم رشته‌های دبیرستان، اما متأسفانه زیرساخت‌ها ضعیف است و دانش‌آموزان واقعاً نیازمند فضای بهتری برای آموزش و پرورش هستند.
وی افزود: مشکل ما کلاس و مکان است، این مدرسه در سال 57 ساخته شده و از این سال تاکنون تغییر نکرده است، این نمازخانه‌ای که می‌بینید در این چند سال با کمک یک خیر ساختیم، و قبل از این نمازخانه نداشتیم، دانش آموز‌ها برای امتحان دادن مجبور می‌شدند داخل حیاط بنشینند. اما با ساخت نمازخانه شرایط کمی بهتر شده است.
خانم باقری بیان کرد: قرار بود که یک خیر سه کلاس به مدرسه اضافه کند که متأسفانه هنوز بلاتکلیف هستیم و وضعیت ساخت این سه کلاس نامشخص است، بافت مدرسه قدیمی است و نیازمند تعمیر و تغییر است.

خانم باقری در ادامه خواستار توجه مسئولان آموزش و پرورش و اداره‌کل نوسازی مدارس به فضای آموزشی این مدرسه و منطقه اکبرآباد شد، و اظهار کرد: یکی از مشکلات مدرسه مربوط به بیرون مدرسه است، از زمانی که بر اساس مصوبه شورای ترافیک ورودی جاده سروک دو طرفه شده است، دیگر ورود خودروها به مدرسه با مشکل مواجه شده است. هیچ خودرویی نمی‌تواند وارد مدرسه شود، آمبولانس و آتش نشانی امکان ورود و خروج ندارند، که بر اساس پدافند غیرعامل مکانی مثل مدرسه باید شرایط ورود و خروج خودرو‌های خدمات‌رسان را داشته باشد. حتی دانش آموز‌ها هم به سختی از پیاده رو عبور می‌کنند. یک وقت، یک نفر از دانش‌آموزان دچار مشکلی شد و آمبولانس اورژانس هنگام ورود به محیط مدرسه به دلیل اینکه فضای کافی در اختیار نداشت، داخل درب مدرسه گیر کرد. با فرماندار شهرستان بویراحمد و بعضی از مسئولان مکاتبات لازم را انجام داده‌‌ایم، اما کاری انجام نگرفت و همچنان مدرسه در این خصوص با مشکل مواجه است.
کمک به تقویت زیرساخت‌های آموزش و پرورش ضروری است
آموزش و پرورش رکن اساسی توسعه کشور است و کمک به تقویت زیرساخت‌های آموزش و پرورش ضروری است، بی‌توجهی به حوزه تعلیم و تربیت و آموزش و پرورش آسیب‌هایی را در پی خواهد داشت و تا زمانی که آموزش و پرورش به جایگاه اصلی خود نرسد، مشکلات این حوزه ادامه خواهد داشت.
متأسفانه هر چقدر از مرکز کشور فاصله می‌گیریم، از میزان اعتبارات، بودجه‌ها، کمک‌های مالی و مادی کم می‌شود، شهرستان بویراحمد که دومین شهر مهاجرپذیر کشور است، در وهله اول با مشکلات نبود امکانات و زیرساخت‌های آموزشی مواجه است، تا زمانی که زیرساخت‌های آموزشی فراهم نشوند، شاهد شکوفایی و توسعه آموزشی و تربیتی و کاهش آسیب‌های اجتماعی نخواهیم بود.

اما قصه دبیرستان دخترانه مهدیه کارخانه قند یاسوج (اکبرآباد) به همین جا ختم نمی‌شود، آنگونه که یکی از اهالی نجف‌آباد می‌گوید، سالی که زمین مدرسه توسط اهالی منطقه برای ساخت این مدرسه اهداء شد، متراژ آن 2500 متر بود، اما در حال حاضر این زمین به‌طور کامل در اختیار مدرسه نیست و مشخص نیست دقیقاً چه اتفاقی افتاده و چه دست‌هایی بخشی از زمین مدرسه را منفک کردند. این در حالی است که شریفی، مدیر حقوقی اداره آموزش و پرورش شهرستان بویراحمد می‌گوید: متراژ زمین مدرسه حدود 1800 متر است. 
به گزارش کبنا، همچنین گفته می‌شود که 9 سال یکی از مغازه‌های اطراف این مکان آموزشی از گاز مدرسه مجانی و مفت استفاده می‌کرد، تا اینکه مدیر مدرسه 5 سال پیش تغییر می‌کند و گاز مدرسه را روی این مغازه شخصی قطع می‌کند. چه اتفاقی افتاده؟ و چرا اموال آموزش و پرورش اینگونه مورد سوء استفاده قرار می‌گیرد؟ سئوالاتی است که مسئولان آموزش و پرورش باید به آن پاسخ بدهند.

نبود تجهیزات و امکانات ورزشی کافی در این مدرسه داستان دیگری دارد که باید سر وقت خودش به آن پرداخت. با این وجود طبق گفته اولیاء وضعیت مدرسه به لحاظ آموزشی و پرورشی رضایت کاملاً وجود دارد. ولی بافت مدرسه قدیمی است و متناسب نیاز امروز دانش‌آموزان نیست.
لازم به ذکر است که مدیر مدرسه پاسخگوی سئوالات خبرنگار کبنا نیوز نبود و از پاسخ دادن طفره می‌رفت.