جوانان در دام بیکاری

کبنا ؛بیکاری، معضلی که مدت‌هاست گریبان کشور را گرفته است و این مشکل زمانی جدی‌تر می‌شود که حجم قابل توجهی از تحصیل‌کرده‌های دانشگاهی را در بر می‌گیرد و با توجه به این مسئله باید مسئولان به دنبال راهکاری برای خروج از این بحران باشند.
بیکاری از یک سو و نداشتن امنیت شغلی از سویی دیگر نیروی کار را نسبت به آینده دل‌نگران کرده است. آنکه مشغول به کاری نیست دائما از خود می‌پرسد که آیا شغلی مناسب را خواهد یافت یا خیر؟ و آنکه با دردسر فراوان شغلی را پیدا کرده است دغدغه عدم امنیت شغلی را دارد. بحث بیکاری در یک اقتصاد از اهمیت بالایی برخوردار است و برای بهبودی شرایط موجود باید به این مسئله توجه ویژه‌ای شود. نخستین تاثیر بیکاری، کاهش درآمد است؛ کاهش درآمد نه‌تنها یک فرد و یک خانواده بلکه کل اقتصاد را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. از سوی دیگر با رشد نرخ بیکاری فرصت پیشرفت اقتصادی یک کشور از بین می‌رود. در این میان اگر بخواهیم نگاهی دقیق‌تر به این ماجرا داشته باشیم باید بگوییم که نتیجه از بین رفتن فرصت پیشرفت اقتصادی به‌معنای کند شدن حرکت چرخه تولید است. با توجه به این مسائل کاهش نرخ بیکاری از جمله مولفه‌هایی است که در شرایط کنونی باید مورد توجه قرار بگیرد تا بتوان تبعات آن را به حداقل برسانیم. یکی از مسائلی که در بحث بیکاری مورد توجه کارشناسان قرار می‌گیرد متناسب نبودن و هزینه‌دار بودن برخی از رشته‌های دانشگاهی با شغل نیروی کار است. ابراهیم نکو، دبیر دورهٔ نهم کمیسیون اقتصادی مجلس و کارشناس مسائل اقتصادی با اشاره به هزینه‌های گزاف برای برخی از رشته‌های دانشگاهی به «ابتکار» گفت: در دانشگاه‌های ما رشته‌هایی را با توجه به حجم وسیع از دانشجویان طراحی می‌کنند که متولیان هزینه‌های گزافی را برای این رشته‌ها می‌پردازند. مثلا رشته‌هایی مانند مکانیک و نقشه‌کشی هزینه‌های بسیاری دارد و متولیان دانشگاه‌ها برای این رشته‌ها هزینه‌های بسیاری را پرداخت می‌کنند. اما متاسفانه برای راهی که بتواند هزینه‌های صورت گرفته از سوی دانشگاه‌ها را جبران کند برنامه‌ریزی نشده است. به عبارتی دیگر طراحان و برنامه‌ریزان باید به‌گونه‌ای عمل کنند که به ازای یک واحد هزینه برای دانشجو بتوانند در آینده ده‌ها برابر آن هزینه را از طریق اشتغال عاید کشور کنند.
وی در ادامه افزود: متاسفانه این برنامه‌ریزی‌ها صورت نگرفته و در حالت نرمال دانشجویان بعد از فارغ‌التحصیلی در کارهای غیر مرتبط با رشته تحصیلی‌شان مشغول به کار می‌شوند در این شرایط باز هم کشور متضرر خواهد شد. اما مسئله مهم‌تر این است که برخی از دانشجویان در شرایط فعلی بعد از فارغ‌التحصیلی وارد بازار کار نمی‌شوند. این افراد یا به دلیل توقعی که در آنها به وجود آمده و یا نا‌مناسب بودن محیط کار با رشته‌ تحصیلی‌شان رغبتی برای ورود کردن به بازار کار ندارند.
این کارشناس اقتصادی به پدیده «تعدیل نیرو» اشاره کرد و گفت: امروزه حقیقت دیگری به نام تعدیل نیرو در جامعه وجود دارد. این پدیده قسمتی از نیروی کار که با هزاران مشکل وارد بازار کار شده بودند را تحت تاثیر قرار می‌دهد. ما می‌بینیم که علاوه بر بیکاری اولیه که عدم تناسب تحصیلات با شغل است یک موج دیگری از تعدیل نیرو بابت افرادی که مشغول به کار هستند شکل گرفته است و هر دو آمار بیکاری را افزایش می‌دهند.
وی اظهار کرد: متاسفانه امروزه این موضوع باعث شده است که موج عظیمی از ناامیدی در میان جوانان کشور و خانواده‌ها ایجاد شود و به آینده ناامیدانه و تاریک نگاه کنند. اگر این ناامیدی و ناتوانی در کاریابی ادامه پیدا کنند در نهایت نیروی جوان دیگر امکان کار در محیط‌های کاری را به دلیل شرایط سنی نخواهند داشت و معضلات بیشتری را به همراه خواهد آورد.
نکو از ناامیدی دانشجویان برای کاریابی گفت: ما می‌بینیم که بسیاری از دانشجویان از آینده شغلی خود مطمئن نیستند و با دل‌سردی به تحصیل خود ادامه می‌دهند. چراکه نمی‌دانند در آینده صاحب شغل خواهند شد یا خیر. باید بدانید این مسئله تبعاتی را به همراه خواهد داشت.
نکو در بخشی دیگر از سخنانش به لزوم داشتن برنامه برای پیدا کردن راه‌حلی مناسب اشاره کرد و گفت: ما باید بدانیم که برای هر مشکلی یک راه‌حلی وجود دارد، خوشبختانه راهکارهای مناسبی در کشور هست اما مسئله نوع مدیریت در بخش‌های مختلف است که گاهی اوقت راه‌حل‌ها را نادیده می‌گیرند. عده‌ای از مدیران ما مدیران روزمره هستند و بدون داشتن برنامه‌ای مشخص فعالیت می‌کنند. این فاقد برنامه بودن باعث شده است که مدیرانی که می‌توانند اقدام مثبتی داشته باشند به موارد دیگری بپردازند. اگر امروزه در داخل کشور اختلافات سیاسی، جناحی و مسائل بی‏ثمر را کنار بگذاریم به راحتی می‌توانیم برای این مسئله مهم هم راه‌حلی بیابیم تا حداقل آثار منفی را به دنبال داشته باشد.
وی در ادامه افزود: مسئله مهمی که باید به آن اشاره کنم این است که نقدینگی عظیمی در کشور وجود دارد و نتیجه آن تورم و بیکاری خواهد بود. دولت در وهله اول می‌تواند تشویقی مناسب برای افرادی که این نقدینگی را در اختیار دارند در نظر بگیرد تا بخش عظیمی از این نقدینگی را به سمت اشتغال و تولید هدایت کند. وجود این حجم از نقدینگی در جامعه مشکل بزرگی است که باید به آن توجه داشته باشیم. وقتی این نقدینگی به مشاغل کاذب اختصاص داده می‌شود و یا به صورت نامربوط در اقتصاد در گردش است تولید را با مشکل روبه‌رو خواهد کرد. به عنوان مثال ما حجم عظیمی از نقدینگی را صرف واردات کالاهای مشابه داخلی می‌کنیم. واردات کالایی با قیمت پایین‌تر و همچنین کیفیتی ضعیف‌تر باعث سرکوب بخش کوچک فعال تولید می‌شود. به عبارتی دیگر به دنبال ورود کالاهای بی‌کیفیت مشابه داخل کسب‌وکار کوچک تولیدی از بین می‌رود و به نوعی تعدیل نیرو خواهیم داشت.
وی از راه‌کارهای مناسب برای حل مشکل بیکاری در جامعه گفت: من معتقدم راهکار اول حرکت دادن نقدینگی به سمت تولید است که به دنبال آن تقویت و رشد اقتصادی خواهد بود. راهکار دوم هم جلوگیری از ورود کالاهای بی‏شمار خارجی به درون کشور است که متاسفانه بسیای از آنها از مجاری قانونی وارد کشور می‌شود و اینگونه سبب می‌شود که تولید آسیب ببیند. راهکار سوم این است که مدیران و مجلسیان به جای دعواهای بی‌ثمر امروز که بر جامعه یاس و ناامیدی را تزریق کرده است و همچنین از شعارهای انتخاباتی دوری کنند. آنها می‌توانند با برنامه‌ریزی هفته‌ای یک واحد تولیدی را زنده کنند و از هزینه‌های گزاف و جاری که برای همایش‌های بی‏نتیجه و موارد غیر‏ضروری صورت می‌گیرد واحدهای تولیدی را پویا کنند. پس از آن می‌توانند گزارش عملکرد را به مسئولان دولتی ارسال کنند، اگر این روند شکل بگیرد با گذشت یک سال خروجی مثبت آن را در اقتصاد خواهیم دید.(ابتکار)