پاسخی به حواشی یک نامه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ: الْوُقُوفُ عِنْدَ الشُّبْهَةِ خَيْرٌ مِنَ الِاقْتِحَامِ فِی الْهَلَكَةِ وَ تَرْكُكَ حَدِیثاً لَمْ تُرْوَهُ خَيْرٌ مِنْ رِوَايَتِكَ حَدِیثاً لَمْ تُحْصِهِ.( باقر علیه السلام فرمود: از امر مشتبه باز ایستادن بهتر است از به هلاکت افتادن و واگذاردنت حدیثى را که روایت آن برایت ثابت نشده بهتر است از روایت کردنت حدیثى را که بر آن احاطه ندارى.)
دوستان عزیز
سلام علیکم
مدت زمانی است که در خصوص نامه ای منتسب به حضرت آیت الله سید شرف الدین ملک حسینی نماینده محترم ولی فقیه در استان و نماینده مردم استان در خبرگان رهبری در گروههایی منتشر گردیده است. اخیراً برادر و استاد عزیزم آقای سرهنگ رهبری که از فرماندهان عالی و پیشکسوتان شهادت و خون بوده اند با انتشار و ترویج این نامه و حواشی مربوط به آن از باب تکلیف دینی و دفاع از روحانیت و ضرورت حفظ شأن علما مخصوصا که ایشان نماینده مقام معظم رهبری در استان هم هستند توصیه هایی اخلاقی نموده که در جای خود قابل تقدیر و سپاسگزاری است‌. حقیر هم به تبع ایشان ضمن پوزش از آحاد عزیزان و خصوصاً بزرگوارانی که نسبت به این نامه حساسیت نشان داده اند مطالبی را تقدیم و ارشادات و تذکرات و راهنمائیهای اعزّه گرامی را به جان و دل خریدار هستم.
اولاً- به نظر می رسد هیچ کدام از عزیزان  به اصل نامه مورد بحث و منتسب به حضرت آیت الله ملک حسینی در خصوص آقای باقری دسترسی پیدا ننموده و از فحوای آن نامه اطلاع نسبتاً جامع و دقیقی در دست نیست. بنا بر این چه نیازی به تشویش اذهان عمومی نسبت به عالمی که جامعیت شخصیت ایشان را رهبر معظم انقلاب برای تصدی سمت نمایندگی معظم له در استان احراز و تشخیص داده می باشد.
چه خوب بود این حساسیت و دلسوزی را در خصوص دکل نفتی ۸۷ میلیارد دلاری و ۸ فروند نفتکش غول پیکر جمهوری اسلامی که بدون امضای قرارداد حقوقی از حوزه جغرافیایی کشور‌ خارج  گردیده و از میراث و شاهکارهای دولت دهم بود به نمایش میگذاشتیم میدادیم تا شاهد و ناظر این همه بدبختی پشت بدبختی و فلاکت دررکشور عزیزمان نمی بودیم.
ثانیاً- این مطلب از چنان اهمیتی هم برخوردار نیست که به خاطر نوع و چگونگی برداشت از آن، سیل کلمات و عبارات مخرّب و هجمه های آنچنانی به سمت بیت سیادت و شخصیت والا و ارجمند حضرت ایشان  روانه و آبروی چندین ساله عالمی فرهیخته و مجتهدی روشن ضمیر را هدف قرار بدهند. ای کاش قلمهایمان در مقابل پرداخت دیه بالغ بر هشتاد میلیونی جوادی فر که در زمان تصدی  سعید مرتضوی بر سازمان تأمين اجتماعی از بودجه کارگران پرداخت شده بود به جریان میافتاد و نهی از منکری در خصوص این منکر بیّن انجام میدادیم.
 ثالثاً- از این همه که در این فضا و فضاهای مشابه در خصوص این نامه نوشته و گفته شده چه سودی عاید دوستان  معترض به چنین نامه ای گردیده است؟  چه عیبی داشت و چه اتفاقی پیش میامد یکی از پیشکسوتان معترض لحظه ای به خدمت آقای ملک حسینی مختصر نشستی تشکیل تا به نحو اطمینان بخش و با کمترین ضمان شرعی از کم و کیف قضیه بدون واسطه اطلاع کاملتر و دقیقری حاصل مینمودند؟
 دوستان عزیز: چرا در نوشته و گفته هایمان در خصوص این مسئله که صدر و ذیل آن مبهم بوده و شخصیتی اصیل و عالمی نبیل را هدف گرفته ایم فارغ از آداب و احترام متعارف شده و این همه توصیه های اخلاقی و دینی و اعتقادی و اجتماعی و آثار ارزشمند به جای مانده از مصادر امر را به بوته فراموشی سپرده ایم؟
این همه نوشتیم و و گفتیم و اذهان دیگران را نسبت به آیت الله ملک حسینی مخدوش نموده ایم  چه محصولی از این کشت نامیمون درو نموده ایم؟ هیهات و هیهات اگه خروارها از این مقالات و نوشتنها توانایی اینو داشته باشه که ساحت مقدس علمایی و شأن فقاهت ايشان را مخدوش نماید. مگر با این نامه ای که علی فرض صحت صدور و انتساب آن به ایشان چه آسیبی متوجه کشور و نظام اسلامی شده است؟ مگر یادمان رفت در برهه ای نه چندان دور از دولتها فساد۴۰۰۰ میلیارد دلاری در واردات لوازم و تجهیزات هواپیما و ...؟ ولی بخاطر یه نامه مشکوک الصدور و مبهم الاصاله این همه دوستانی را آشفته خاطر و پریشان احوال نموده است.
  عزیران: در اخلاق روایی و جوامع حدیثی مباحث مفصل و مطوّلی راجع به بحث علم و فضیلت علما و دانشمندان همنشینی با آنان و سایر متفرقات مربوطه وارد شده که ارجمندی مقام معنوی و اجتماعی و سیاسی علمایی چون آقای ملک حسینی و امثال ایشان را در نگاه شریعت برای ما تببین مینماید. من نمیخواهم بگویم ایشان دارای مقام عصمت هستند و مصون از خطا و اشتباه یا این که از وی شخصیتی قدّیس و تالی معصوم بسازم. اما بر این باور هستم که جناب سید شرف الدین از افتخارات حوزه و پرورش یافته بیت فقاهت و سیادت بوده  و با معارف حلال و حرام و قبح و حسن امور از امثال حقیر به مراتب آگاهتر و به حقیقت موضوع نزدیکتر هستند. حالا به قول برادر  عزیزم اقای سرهنگ رهبری که در صداقت و شجاعت کلامی زبانزد هستند معمولا مردم از طبقات مختلف از قدیم و ندیم بر این رسم پایدار بوده اند که در مواقع مشکلات و گرفتاریهاشون بیوت علما و مراجع عظام را مأمن امنی برای خود دانسته و بر این سیره پایبند بوده اند. به فرض این که آیت الله ملک حسینی در سخنرانی خود نسبت به صدا و سیما از هزاران ایرادی که شاید بر آن دستگاه وارد باشد بر خلاف نظر معدود افرادی ایرادی مختصر گرفته باشند و تذکاری شرعی و اخلاقی نیز داده باشند. گر چه به نظر میاد نقطه آغازین چنین خطابهایی نسبت به نماینده محترم مقام معظم رهبری تذکر ایشان به صدا و سیما بوده است. یا بر فرض این که فردی مستاصل حالا آقای باقری یا فلان زید و امر  به وی یا دفترشان مراجعه و ایشان هم از باب قضاء حوائج الناس یا از باب وَ أَمَرْتَنَا أَنْ لاَ نَرُدَّ سَائِلاً عَنْ أَبْوَابِنَا وَ قَدْ ... یه نامه برای این آقای ارباب رجوع نوشته باشه چه اتفاقی پیش میومد؟ خشکسالی؟ قحطی؟ زمین لرزه؟ افزایش درجه حرارت زمین یا برودت آن؟ دوستان نکند بر اثر کم اطلاعی از اصل موضوع و از طرفی شتاب نسبت به آن از هدف دور و به تعبیر امام صادق(ع) كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِیقِ لَا يَزِیدُهُ سُرْعَةُ السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً.
از طرفی صراحت آیات عدیده قرآنی و روایات حضرات معصومین( علیهم السلام) بر این اعتقاد ما را هدایت مینمایند که از ندانسته گویی و ...  أَنْ تَدِینَ اللَّهَ بِالْبَاطِلِ وَ تُفْتِيَ النَّاسَ بِمَا لَا تَعْلَمُ‏ به شدّت پرهیز نماییم. در کافی در روایتی منسوب به اما صادق( ع) به مفضل  دو صفت را موجب هلاک انسانها دانسته و از آنها نهی نموده است.   ... إِيَّاكَ وَ خَصْلَتَيْنِ فَفِیهِمَا هَلَكَ مَنْ هَلَكَ إِيَّاكَ أَنْ تُفْتِيَ النَّاسَ بِرَأْيِكَ أَوْ تَدِینَ بِمَا لَا تَعْلَمُ. ندانسته گویی و عیبجویی دیگران و از پر کاهی کوهی از معایب برپا کردن چندان با شأن دینی و اخلاق انسانی ما هم سازگار نیست. این نداسته گوییها مطمئنا دارای وزر و بار دنیوی و اخروی است.
سکوت و شرح صدر علوی حضرت آیت الله ملک حسینی در قبال این همه گفتگو و استعلامات به نظر حقیر اولاً- بسیار متأمّلانه  و ثانیاً- عالمانه و فقیهانه( إِنَّ مِنْ عَلَامَاتِ الْفِقْهِ الْحِلْمَ وَ الصَّمْتَ‏) و از جهتی نیز متواضانه و قابل تقدیر بوده است.
از تصدیع ایجاد شده و اطاله کلام پوزش طلبیده و تذکرات مشفقانه اعزّه گرانقدر را بر دیده منت گذاشته و پذیرا هستم.
ارادتمند همه عزیزان
     سیدمحمدلطیف  حسن پورسوق