مدیران کاری و نامی

کبنا ؛درواقع این پروسه‌ها، برهه‌ها و بحران‌ها هستند، که مدیران لایق، دلسوز و توانمند را به جامعه می‌شناسانند، و میزان کارایی و اثربخشی مدیران را برای جامعه اثبات می‌کنند، و درواقع در این فضاها، موقع ها و وضعیت‌ها باید مدیران مسئولیت‌پذیر را با مدیران بی‌مسئولیت جدا کرد، و اینجاست که باید به جامعه فهماند که مدیرانی قابل‌تحسین هستند، که در بحران‌ها به دنبال وظیفه، تکلیف و خدمت به جامعه می‌گردند.
زمانی که شایستگی در قاعده انتخاب مدیران باشد، آنگاهست که لابه کردن‌های افراد نالایق برای تصدی مسئولیت راه بجای نخواهد برد افراد پای‌کار و خطرپذیر همان‌های که در جایگاه مسئولیت برای خدمت به جامعه خطر را می‌پذیرند و با تلاش و کاردانی به دنبال حل بحران‌ها نه اینکه گریز از بحران‌ها می گردن‌اند اینجاست که افکار جامعه از آن‌ها شخصیت‌های بنامی خواهد ساخت.
پس باید گفت این شخصیت‌ها هستند که به جایگاه‌ها اعتبار و ارزش می‌بخشند، شخصیت‌های که مسائل مهم و ضروری را می‌بینند، می‌شناسند و می‌پیمایند و برای تحقق خدمت در عمل بنا به تعهد اخلاقی و سازمانی از هیچ‌ تلاشی فروگذار نیستند.
هرگاه مدیری در باب یک مسئولیت وظیفه‌شناسی و پاسخگویی و به انجام رسالت کاری پایبند باشد باید گفت در نظر جامعه توانمند و خوش‌نام است.
در هنگامی‌که جامعه از پویایی، توانمندی و کاردانی یک مسئول اعلام رضایت داشته باشند و آن مسئول در استعانت به دفاع از حق‌وحقوق افراد جامعه پاسخگو باشد و پیگیر مطالبات مردم در مسئولیت خود باشد باید گفت که آن مسئول در قلوب جامعه جای دارد و افکار جامعه از او به نیکی یاد می‌کنند.
ولی آنجایکه مسئولان ما فضای مجازی را محور مسئولیت خود پندارند، و فضای مجازی و رسانه‌های خریدنی را مکانی جهت نام‌آوری و دفاع از خود به‌وسیله خودستایی و خودشیفتگی بدانند و به‌واسطه این ابزار بخواهند توانمندی خود را به جامعه القا کنند و اذهان جامعه را به تلقین عملکرد مطلوب خود بیندازند، قطعاً چیزی جز بی‌مسئولیتی و بی‌کفایتی خود را به نمایش نمی‌گذارند.
بارهای بار از زبان همین مردم که خود اساس و اصل کشور هستند شنیده‌ایم که بحران در مدیریت است نه درخطرها، تلاطم‌ها و موقعیت‌های که سبب به وجود آمدن میدان‌های شده است که بجای مسئولیت‌پذیری و توجه به وظیفه‌شناسی خوراکی برای رسانه‌های شده است که وظیفه خودستایی و خودبزرگ‌بینی مدیران ناکارآمد را دارند.
مدیرانی که به‌واسطه شبکه‌های همچون اینستاگرام در این فضا می‌خواهند خدمت خود را نمایش دهند و به جامعه منفعل بودن خود را در سایه منفعت‌طلبی و جاه‌طلبی لاپوشانی کنند و خود را در نگاه جامعه بی‌گناه و از اعمال نامطلوب خود تبرئه و تطهیر سازند.
شوربختانه استان کهگیلویه و بویراحمد هم از وجود چنین مسئولینی که میز مسئولیت را به عنوانی سنگری برای جمع‌آوری منافعی برای خود و مصالحی خودی‌ها می‌پندارند مستثنا نیست، و آماج این مسئولین تنها برای نام هایست که در شبکه‌های اجتماعی بچرخد و در این فضا از اعمال ناشایست و به‌گونه‌ای کم‌کاری‌های خود بکاهند.
بایسته است که به چنین مدیرهای که خود بحران آفرینند و شیفته سلفی‌های اینستاگرامی هستند باید گفت که عدم توجه به شایستگان سبب شد تا بی‌لیاقت‌های همچون شما بر اریکه مسئولیت بنشینید و در برابر مردم با اینستاگرام پاسخگو باشید.
پس اگر قرار بر این باشد که معیار عملکرد مدیران و مسئولان را شبکه‌های مجازی تعیین کند، و فضای اینستاگرام را فضای رصد مدیران قرار دهیم قطعاً خودبینی و خودشیفتگی را بیشتر از خدمت صادقانه به مردم خواهیم دید اینجاست که پدیده ضعف مسئول ساختار مسئولیت را هم مخروب می‌سازد.

مهرداد نادری