در ناامیدی بسی امید است

کبنا ؛در بامدادِ نودوهشت ایستاده‏ایم. حدس می‌زدیم که امسال سال سختی در پیش داشته باشیم اما گمان نمی‌کردیم که این چنین و با این سرعت، سختی‌ها از راه برسند. مصائبِ سیل زودتر از سیلِ مصائب از راه رسید. سیلی سخت و خانمان‏برانداز، همین آغازِ سال نودوهشت را با تلخی همراه کرد. نودوهشت سال بسیار مهمی خواهد بود. فشارهای آمریکا در طول چهل‏سال گذشته امسال به اوج خود خواهد رسید. نودوهشت سالی سرنوشت‏ساز خواهد بود. همه سازمان‏های معتبر جهانی و کارشناسان، امسال را سخت‏ترین سال پیش‏بینی کرده‏اند. اما پایان نودوهشت را آغاز سیر ترمیم اقتصاد ایران خوانده‏اند. در واقع، نمودار فشار، امسال در نقطه بیشینه خود است. لذا از پیش گمان می‌رفت که سالِ سیل‌آسایی داشته باشیم اما تصور نمی‌رفت که چنین زود و توفانی آغاز شود. در هرحال، «در ناامیدی بسی امید است». این فشارها اگر ما را سخت‌جان کند و باعث شود در رفتارهای حکمرانیِ خود، دستِ اصلاح بگشاییم، می‌تواند مقدمه روییدن یک خیر بزرگتری شود و در پسِ این عسرت، نصرتی بزرگ عاید ایران شود. من به این گشایش‌ها در پسِ سختی‌ها و سخت‌گیری‏ها ایمان دارم. ایمان دارم که در میانِ همه فشارها، می‌توانیم به خود بیاییم و از نو بروییم.
در همین سیل‏های اخیر، دیدیم که همدلی و کار شبانه‏روزی چه سان می‏تواند راهگشا باشد. مسئولان از پیِ هم سبقت می‌گرفتند و مردم بیش از هر زمانی، همدلی داشتند. قطعاً باز هم ما می‌توانستیم آسیب کمتری ببینیم اگر از یک طرف به کار علمی و مطالعاتی در حکمرانیِ خود بیشتر اهمیت می‌دادیم و از طرفِ دیگر، دکترین کارآمدتر و شفاف‏تری در مدیریت می‌داشتیم. در واقع در میان این اتفاقات، همه به میدان آمده بودند و کسی کم‏کاری نمی‌کرد. اما اگر ساختار منظم‌تر و کارآمدتری داشتیم قطعاً این میزان کار می‌توانست به کارآییِ بیشتری منتج شود. آنچه گذشت دیگر به کف نمی‌آید اما می‌توانیم از آن، توشه تجربه برگیریم و بدانیم که ساختارهای مدیریتی ناکارآمد تا چه اندازه می‌تواند ارزش کارها را پایین بیاورد. دنیای جدید، دنیای «بهره‌وری بهینه» است. ارزش افزوده بر مدار همین بهینه‏سازی‏ها تولید می‏شود. در این جهانِ پیچیده، تنها با این روش می‌توان حیات داشت. به نظرم، سیلِ تحریم نیز مانند سیلِ اخیر می‌تواند این درس بزرگ را به ما بدهد که باید فرآیندهای مدیریتِ کشور را بهینه کرد. تحریم نیز به ما باید فهمانده باشد که کشور را باید بسیار بهینه‏تر و ارزان‏تر اداره کرد تا میزان آسیب‏پذیری خود را در مقابل سیل‏ها پایین بیاوریم.
از سوی دیگر، راهبرد «رونقِ تولید» توسط رهبر معظم انقلاب برای امسال تعیین شد. این راهبرد در اوج جنگ اقتصادی به درستی اتخاذ شده است. ما قطعاً مهم‏ترین فشاری که خواهیم داشت فشار معیشتی است. در سایه رونقِ تولید می‌توان در این جنگ، از معیشت مردم صیانت کرد. لذا نام‏گذاری امسال بسیار هوشمندانه و ناظر بر مهم‏ترین چالش کشور در سال جاری است.
به نظرم، هم باید تلاش‏ها دوچندان شود و هم شجاعانه تصمیم بگیریم و دست به جراحی‏های ساختاری بزنیم.
امسال انتخابات حیاتی مجلس را هم در پیش داریم. به این واسطه حساسیت امسال مضاعف هم می‏شود.
دو سال گذشته را به زحمت و با فشاری که بر همه (خصوصاً مردم) بود گذراندیم. به گمانم امسال باید تصمیمات مهمی گرفته شود. بدون تعارف باید گفت دشمنان تصور نمی‌کردند داستان تا اینجا بکشد. آنان هوس‏های عاجلی داشتند و با تمام توان برای فروپاشی ایران بسیج شده بودند. هرچند تحمل عمده فشارها بر گردن مردم بود و مشقت‏های معیشتی زیادی بر ملت تحمیل شد اما با همه گرفتاری‏هایش ایران هنوز سر پا است. به امید خدا پایان این جنگ با نصرت ملت ایران همراه خواهد بود. امسال مسئولان باید تصمیمات سختی را بگیرند و سهم خود را در جبهه مقاومت مردم، پرداخت کنند. این کمترین انتظارِ ملتِ ایران است. اگر بپذیریم که در میانه معرکه‌ جنگی تمام‏عیار هستیم باید به لوازمِ آن پایبند بود. روزهای جنگ، مسئولانِ جنگجو می‌خواهد؛ مسئولانی که با ایثار، تصمیمات سرنوشت‏ساز بگیرند و با جد و جهاد آن را اجرا کنند!
-------------------------------------------------
 محمدعلی وکیلی