پاسخ « خادمی» به «میرآرش تقوی»؛ داغ بزرگی بود، اما فراموشش کنید

کبنا ؛متن ارسالی: امام خمینی (ره) در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی زمانی که آقای فخرالدین حجازی (نماینده اول مردم تهران در نخستین دوره مجلس شورای اسلامی) ایشان را مورد ستایش قرار داد (و البته نیتش نیز خیر بود) فرمود: «من خوف این را دارم که مطالبی که آقای حجازی فرمودند درباره من، باورم بیاید. من خوف این را دارم که با این فرمایشات ایشان و امثال ایشان برای من یک غرور و انحطاطی پیش بیاید. من به خدای تبارک و تعالی پناه می‌برم از غرور. من اگر خودم را برای خودم نسبت به سایر انسانها یک مرتبتی قائل باشم، این انحطاط فکری است و انحطاط روحی.»
پاراگراف فوق را از این جهت مناسب آنچه که می‌خواهم بگویم می دانم که موضوع بحثم طوری صحبت می‌کند که انگار سابقون هاشمی پور مربوط به یکی از دوره‌های پادشاهی قرن‌های اولیه شمسی هستند و هیچ نقل مستقل و البته مستندی درموردشان وجود ندارد.
جناب میرآرش تقوی که هر از چند گاهی تقریریه ای شتاب زده احتمالاً از آن جهت که کفگیر مبارکشان به ته دیگ می‌خورد در حمله به خدمتگزار کهگیلویه‌ی بزرگ منتشر می‌کنند.
پرواضح است همگان نیت و مقصود ایشان را یافته‌اند.
پیروی کردن از یک خط مشخص فکری که قصدش فقط شخصی می‌باشد و خوش رقصی ایده‌ی نخ نما شده‌ای است که میرآرش از اولین ساعت‌های اعلام پیروزی هاشمی پور دنبالش کرده و همچنان هم می‌کند.
همه‌ی خوانندگان این یادداشت را دعوت می‌کنم به دیدن تمام مطالب و یادداشت‌های جناب تقوی که همه‌شان در آرشیو سایت کبنا موجود است حتماً.
آنوقت می‌بینید که میرآرش اولاً نه هیچ نقد دلسوزانه‌ای داشته‌اند و نه حتی کلامی در جهت منافع کهگیلویه‌ی بزرگ نوشته‌اند.
ناگفته پیداست خط دهی به دیگران برای حمله به سردار کهگیلویه و تراوش کودکانه‌ی اشعار بی قید و قافیه تنها این نکته را به ذهن متبادر می‌سازد که:
میرآرش خط فکری‌اش تخریب هاشمی پور است برای آنکه پاداشش را بگیرد حتی اگر شعله‌های گرم شیتاب امید بیافریند یا از قیام تا سنت پترزبورگ برای روشن ماندن چراغ کهگیلویه‌ی بزرگ هاشمی پور بدود و عرق بریزد.
اما لازم است بدانید آن عصری که دولتی‌ها، زرخرید نمایندگان مجلس بودند گذشته است و امروز قوه‌ی مجریه استقلال کاملش را بازیافته است از این رهگذر پیداست که بخش زیادی از کاستی‌های موجود طبیعتاً از عهده‌ی هاشمی پور و هر نماینده‌ی دیگری بر نمی‌آید.
ضمن آنکه هاشمی پور آمده است که خدمت کند اما حتی ایشان و ما هم باور نمی‌کردیم که همچنان باید بعد از چهل سال از انقلاب اسلامی دغدغه‌ی راه روستایی و شهری و برق و گاز باقی باشد پیداست اگر سابقون قدری دست ازصرفا قدرت مند کردن اطرافیان خویش برمی داشتند و حتی بیست درصد بیشتر از وضع موجود کار زیربنایی می‌کردند امروز نه دغدغه‌ی آب چهار شهرستان را داشتیم و نه نگران کم سویی چراغ‌ها بودیم و نه در کهگیلویه کسی از سرما بر خود می‌لرزید یا گرمای تابستان بخورش می‌داد.
بله جناب تقوی سابقون اگر می‌کاشتند و امروز هاشمی پور درو می‌کرد شاید می‌توانستیم نقد شما را وارد بدانیم و جور دیگری قلمدادش نکنیم
یادتان باشد اگر آن روزهای تاریک چراغ مطالبه گری و نقد مانند امروز روشن بود بدون تردید کهگیلویه روی ترش نمی‌شد از چهار دوره عقب ماندگی محض محض.
ایمان داشته باشید حتی اگر نهال نحیفی هم می‌کاشتید امروز درخت پهناوری شده بود اما شوربختانه تنها علف هرز کاشتید و امروز باید اول باغچه را حَرَس کنیم و آنگاه نهالی نو بنشانیم.
حق بده برادر،کار هاشمی پور را سخت کرده دوست عزیزتان.
هفت اسفند داغ بزرگی بود درست اما فراموشش کنید.
در همین پیشگاه سوگند یاد می‌کنم به جای حمله‌های کور اگر نقدی بجا و درست گفته شود با جان و دل می‌پذیریمش.
دست حق نگهدار وجدانتان.

متن میرآرش تقوی را اینجا بخوانید.