تاریخ انتشار
جمعه ۳۰ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۱۴:۴۰
کد مطلب : ۷۴۳۶۴
به کجا چنین شتابان
۰
کبنا ؛سعید ولایتی‌فر*
در آغاز سخن می خواهم گریزی به تاریخچه ی آموزش عالی در ایران بزنم که تقریبا می توان آنرا به سه دوره ی باستانی ، میانی و معاصر تقسیم کرد.
دوران باستانی
طبق اطلاعات موجود در دوران هخامنشی مدرسه پزشکی سائیسم به منظور تربیت طبیب به همراه کتابخانه ای معتبر دایر بوده است. مجمع علمی همدان و فرهنگستان اردشیر نیز از دیگر مثال های مراکز آموزشی در دوران باستان است .شاخض ترین سابقه آموزشی موجود و در دسترس این دوران را می توان آغاز بکار مدرسه جندی شاپور دانست که نزدیک به ۵۰۰ سال عمر داشته و پایدارترین مدرسه عالی در تاریخ ایران بوده است.
و اما ....
مشکل عمده آموزش در دوران باستان انحصارآن به برجسته ی جامعه و اشراف و دیگر طبقات اجتماعی ازتحصیل در آموزشگاه محروم بوده اند.
دوران میانی
پس از ورود و استقرار اسلام و نفوذ زبان و معارف عربی نظاره گر تکوین بیت الحکم ها و دار التعلیم ها بودیم و تاسیس چند مدرسه شخصی در ایران را نیز مدیون همین دوره ایم . در این برهه از زمان گسترش حوزه های علمی و پدید آمدن رشته های متنوع باعث شد دانشمندان در رشته های گوناگونی به تفحص بپردازند . در همین سالها جهان غیراسلام با الگوبرداری از چند اصل مسلمین و دانشمندان ایرانی پایه های علمی خویش را استوار ساختند. و نقطه قوت این دوران گستردگی علوم و امکان دانش اندوزی در میان طبقات مختلف جامعه بوده است
و اما نقطه ضعف این دوران تاثیر افت و خیز و فراز و نشیب حکومت ها بر کیفیت و کمیت علمی کشور بوده است .
دوران معاصر
تقریبا از ۱۵۰ سال پیش در ایران طرح تحول نظام آموزشی با تاسیس دارالفنون کلید خورد.و پس از آن به تدریج با تفکیک علوم مختلف از یکدیگر رشته های متعدد ایجاد شد . از سال ۱۳۰۷ اندیشه ایجاد دانشگاه در کشور مطرح شد و در سال ۱۳۱۳ تاسیس دانشگاه تهران تصویب شد.
پس از آن به تدریج در سایر شهرهای ایران دانشگاه ها احداث شدند
بررسی و تحلیل مشکلات آموزش عالی در دوران معاصر جای بحث فراوان دارد اما یکی از مشکلاتی که درچند سال اخیر با آن مواجه هستیم مدیرانی هستند که وزارتخانه علوم را بعنوان مرجع اصلی آموزش عالی کشور اداره می کنند.
پس از معرفی دکتر میلی منفرد به مجلس از سوی دولت روحانی و رای عدم اعتماد مجلس به وی تقریبا وزارت علوم ثبات را به روی خود ندیده است
از همان ابتدای دولت روحانی موضوع تعیین وزیر علوم بعنوان یک تقابل میان مجلس و دولت مطرح و مجلس با سختی تمام بالاخره بعد از رد دو گزینه به فرجی دانا رای اعتماد داد.اما این اعتماد یک سال هم دوام نیاورد و مجددا مناقشه برای تعیین وزیر علوم آغاز شد.
در سال های اخیر جنبش های دانشجویی در حال خمیازه کشیدن می باشند و چیزی بعنوان نشاط سیاسی را شاهد نبوده ایم و از طرف دیگر برخی نمایندگان در بررسی صلاحیت گزینه های پیشنهادی بیشتر از دید سیاسی به داستان می نگرند و به نیاز های دانشجو توجهی نمی شود. در چند ماهه اخیر دانشجویان و اساتید دانشگاه ها به کرات حمایت های خود را از وزیر سابق و گزینه های پیشنهادی اعلام نموده اند که مجلس با نادیده گرفتن این درخواست ها هر بار با رای های موافق کمتری به وزیر علوم نه گفته است، بطوریکه میلی منفرد ۱۰۵ رای موافق فرجی دانا ۱۱۰ رای موافق نیلی احمد آبادی ۷۹ و احمدی آشتیانی ۷۰ رای موافق گرفته اند.
تقریبا در این مدت دلیل مجلس برای رای ندادن به این گزینه ها اعتقاد به شرکت آنهادر حوادث پس از سال ۸۸بوده است .تا جاییکه در آخرین جلسه مجلس دکتر علی مطهری نماینده صریح الهجه با طنز اشاره کرد که شاید گزینه بعدی باید بعد از سال ۸۸ بدنیا آمده باشد!!!!!. سوالی که در این جا ذهن مردم را درگیر می کند این است که این چه نوع فتنه ای بوده که بسیاری از فرهیختگان و اساتید دانشگاهی این مرز و بوم در آن شرکت داشته اند ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شاید بنا به سخن جناب مطهری این که ما چنین فرهیختگانی را فتنه گر و از اصحاب فتنه بنامیم خود فتنه را تقویت نموده ایم .
آنچه مسلم است این است که مردم در انتخابات۹۲به برنامه و رویکردهایی رای داده اند که با بیشتر نمایندگان مجلس متفاوت بوده است،حال باید نمایندگان به رای مردم احترام بگذارند یا خدای ناکرده به دنبال انتقام جویی و لجبازی باشند؟؟؟؟
مطمیننا در این بین طیف معتدل اصولگرا بیشترین ضرر را متحمل خواهند شد چرا که گروه اقلیتی که هنوز بر مواضع احمدی نژادی خود پایداری می ورزند چندان امیدی به انتخابات ۹۴ ندارند و در این وضع ، طیف اصولگرایان اعتدالی نیز با اینها یکی شده و صندلی های سبز پارلمان را از دست می دهند.
در اینجا نیز جا دارد یادی کنم از کلام زیبای استاد زیباکلام که می گفت : اگر قرار نیست روحانی سیاست متفاوتی را اعمال کند پس فلسفه انتخابات چیست ...
خوشبختانه دکتر روحانی و تیم دولت نیز اعلام کرده اند که حتی با تغییر وزیر سیاست های عملی وزارت علوم تغییر نمی کند پس جه بهتر که مجلس منتخب به انتخاب منتخب مردم احترام گذاشته و دانشگاه و دانشگاهیان را از بلاتکلیفی خارج کند..در روزهای اخیر دکتر فرهادی به عنوان گزینه بعدی به مجلس پیشنهاد شده که به انتخاب ایشان خوشبینیم.
در پایان انتظار میرود که دکتر روحانی ضمن پافشاری بر وعده های انتخاباتی خود، به رای مجلس احترام گذاشته و وارد جنگ روانی طیف تندرو نشود. بی شک افراد شایسته دانشگاهی برای پست حساس وزارت علوم کم نیستند که با توجه به اینکه از این مجلس هیچ چیز بعید نیست پیشنهاداتی از جمله دکتر سید ضیاهاشمی معاون فرهنگی وزارت علوم، دکتر مجتبی صدیقی و .. برای گزینه های بعدی در صورت عدم رای اعتماد به دکتر فرهادی شاید بتواند به این داستان پایان دهد.
*مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
در آغاز سخن می خواهم گریزی به تاریخچه ی آموزش عالی در ایران بزنم که تقریبا می توان آنرا به سه دوره ی باستانی ، میانی و معاصر تقسیم کرد.
دوران باستانی
طبق اطلاعات موجود در دوران هخامنشی مدرسه پزشکی سائیسم به منظور تربیت طبیب به همراه کتابخانه ای معتبر دایر بوده است. مجمع علمی همدان و فرهنگستان اردشیر نیز از دیگر مثال های مراکز آموزشی در دوران باستان است .شاخض ترین سابقه آموزشی موجود و در دسترس این دوران را می توان آغاز بکار مدرسه جندی شاپور دانست که نزدیک به ۵۰۰ سال عمر داشته و پایدارترین مدرسه عالی در تاریخ ایران بوده است.
و اما ....
مشکل عمده آموزش در دوران باستان انحصارآن به برجسته ی جامعه و اشراف و دیگر طبقات اجتماعی ازتحصیل در آموزشگاه محروم بوده اند.
دوران میانی
پس از ورود و استقرار اسلام و نفوذ زبان و معارف عربی نظاره گر تکوین بیت الحکم ها و دار التعلیم ها بودیم و تاسیس چند مدرسه شخصی در ایران را نیز مدیون همین دوره ایم . در این برهه از زمان گسترش حوزه های علمی و پدید آمدن رشته های متنوع باعث شد دانشمندان در رشته های گوناگونی به تفحص بپردازند . در همین سالها جهان غیراسلام با الگوبرداری از چند اصل مسلمین و دانشمندان ایرانی پایه های علمی خویش را استوار ساختند. و نقطه قوت این دوران گستردگی علوم و امکان دانش اندوزی در میان طبقات مختلف جامعه بوده است
و اما نقطه ضعف این دوران تاثیر افت و خیز و فراز و نشیب حکومت ها بر کیفیت و کمیت علمی کشور بوده است .
دوران معاصر
تقریبا از ۱۵۰ سال پیش در ایران طرح تحول نظام آموزشی با تاسیس دارالفنون کلید خورد.و پس از آن به تدریج با تفکیک علوم مختلف از یکدیگر رشته های متعدد ایجاد شد . از سال ۱۳۰۷ اندیشه ایجاد دانشگاه در کشور مطرح شد و در سال ۱۳۱۳ تاسیس دانشگاه تهران تصویب شد.
پس از آن به تدریج در سایر شهرهای ایران دانشگاه ها احداث شدند
بررسی و تحلیل مشکلات آموزش عالی در دوران معاصر جای بحث فراوان دارد اما یکی از مشکلاتی که درچند سال اخیر با آن مواجه هستیم مدیرانی هستند که وزارتخانه علوم را بعنوان مرجع اصلی آموزش عالی کشور اداره می کنند.
پس از معرفی دکتر میلی منفرد به مجلس از سوی دولت روحانی و رای عدم اعتماد مجلس به وی تقریبا وزارت علوم ثبات را به روی خود ندیده است
از همان ابتدای دولت روحانی موضوع تعیین وزیر علوم بعنوان یک تقابل میان مجلس و دولت مطرح و مجلس با سختی تمام بالاخره بعد از رد دو گزینه به فرجی دانا رای اعتماد داد.اما این اعتماد یک سال هم دوام نیاورد و مجددا مناقشه برای تعیین وزیر علوم آغاز شد.
در سال های اخیر جنبش های دانشجویی در حال خمیازه کشیدن می باشند و چیزی بعنوان نشاط سیاسی را شاهد نبوده ایم و از طرف دیگر برخی نمایندگان در بررسی صلاحیت گزینه های پیشنهادی بیشتر از دید سیاسی به داستان می نگرند و به نیاز های دانشجو توجهی نمی شود. در چند ماهه اخیر دانشجویان و اساتید دانشگاه ها به کرات حمایت های خود را از وزیر سابق و گزینه های پیشنهادی اعلام نموده اند که مجلس با نادیده گرفتن این درخواست ها هر بار با رای های موافق کمتری به وزیر علوم نه گفته است، بطوریکه میلی منفرد ۱۰۵ رای موافق فرجی دانا ۱۱۰ رای موافق نیلی احمد آبادی ۷۹ و احمدی آشتیانی ۷۰ رای موافق گرفته اند.
تقریبا در این مدت دلیل مجلس برای رای ندادن به این گزینه ها اعتقاد به شرکت آنهادر حوادث پس از سال ۸۸بوده است .تا جاییکه در آخرین جلسه مجلس دکتر علی مطهری نماینده صریح الهجه با طنز اشاره کرد که شاید گزینه بعدی باید بعد از سال ۸۸ بدنیا آمده باشد!!!!!. سوالی که در این جا ذهن مردم را درگیر می کند این است که این چه نوع فتنه ای بوده که بسیاری از فرهیختگان و اساتید دانشگاهی این مرز و بوم در آن شرکت داشته اند ؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شاید بنا به سخن جناب مطهری این که ما چنین فرهیختگانی را فتنه گر و از اصحاب فتنه بنامیم خود فتنه را تقویت نموده ایم .
آنچه مسلم است این است که مردم در انتخابات۹۲به برنامه و رویکردهایی رای داده اند که با بیشتر نمایندگان مجلس متفاوت بوده است،حال باید نمایندگان به رای مردم احترام بگذارند یا خدای ناکرده به دنبال انتقام جویی و لجبازی باشند؟؟؟؟
مطمیننا در این بین طیف معتدل اصولگرا بیشترین ضرر را متحمل خواهند شد چرا که گروه اقلیتی که هنوز بر مواضع احمدی نژادی خود پایداری می ورزند چندان امیدی به انتخابات ۹۴ ندارند و در این وضع ، طیف اصولگرایان اعتدالی نیز با اینها یکی شده و صندلی های سبز پارلمان را از دست می دهند.
در اینجا نیز جا دارد یادی کنم از کلام زیبای استاد زیباکلام که می گفت : اگر قرار نیست روحانی سیاست متفاوتی را اعمال کند پس فلسفه انتخابات چیست ...
خوشبختانه دکتر روحانی و تیم دولت نیز اعلام کرده اند که حتی با تغییر وزیر سیاست های عملی وزارت علوم تغییر نمی کند پس جه بهتر که مجلس منتخب به انتخاب منتخب مردم احترام گذاشته و دانشگاه و دانشگاهیان را از بلاتکلیفی خارج کند..در روزهای اخیر دکتر فرهادی به عنوان گزینه بعدی به مجلس پیشنهاد شده که به انتخاب ایشان خوشبینیم.
در پایان انتظار میرود که دکتر روحانی ضمن پافشاری بر وعده های انتخاباتی خود، به رای مجلس احترام گذاشته و وارد جنگ روانی طیف تندرو نشود. بی شک افراد شایسته دانشگاهی برای پست حساس وزارت علوم کم نیستند که با توجه به اینکه از این مجلس هیچ چیز بعید نیست پیشنهاداتی از جمله دکتر سید ضیاهاشمی معاون فرهنگی وزارت علوم، دکتر مجتبی صدیقی و .. برای گزینه های بعدی در صورت عدم رای اعتماد به دکتر فرهادی شاید بتواند به این داستان پایان دهد.
*مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنا نیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
