توهم زینل زاده‌ها و سایه سنگین مجلسیون بر دولت

کبنا ؛محمود جامساز اقتصاددان اخیراً در مصاحبه‌ای درباره وضعیت اقتصادی کشور اظهارنظر کرده و نسبت به اقتصاد دولتی و خصوصی انتقاد کرده و گفته است: بین ۵۰ تا ۶۰ میلیون نفر در ایران زیر خط فقر قرار گرفته‌اند، هیچ اندیشه و اراده‌ای برای تغییر ساختار اقتصادی وجود ندارد. اردلان زینل زاده کاندیدای احتمالی مجلس از این سخن برآوردی درباره تاجگردون نماینده شهرستان‌های گچساران و باشت داشته است. تاجگردون که جلسات خصوصی با طایفه‌های مختلف باشتی و گچسارانی برگزار می‌کند، در جلسه اخیر خود با اهالی روستای دیل و آرو (هم طایفه‌ای‌های زینل زاده) نشستی خصوصی داشته است و اظهاراتی درباره کاندیداتوری خود بیان کرده است که به مذاق زینل زاده خوش نیامده است و زینل زاده در این باره در اینستاگرام خود اظهارنظری داشته است که جدای از محتوا، ادبیات نوشته‌ی وی نیز جالب توجه است.
اما در باب این نوشته تحلیل و نقدی بر زینل زاده و امثال او وارد است و نقدی بر دولت؛ هرچند عملکرد سیاسیون مورد انتقاد است و رسانه‌ها در انتقاد از نماینده دست بالا را داشته‌اند، اما امثال زینل زاده که می‌خواهند به گود سیاست وارد شوند و به مجلس راه یابند و در کارنامه خود مدیریت در چند منصب را در کارنامه خود دارند بجای آنکه از راه‌هایی جدیدتر و با صداقت و پاکی روح و دل وارد جریان انتقاد از نماینده شوند، با حمله و طعنه و کنایه زدن چهره خود را مخدوش می‌کنند.
تاجگردون 8 سال در گچساران و باشت نماینده بوده، فردی است که علارغم انتقادات وارده به او، مورد قبول مردم حوزه انتخابیه خود است (هر چند هر مقبولی هم درست و راست نیست)، اما چهره‌های سیاسی همچون زینل زاده، حسینی و دیگرانی که قصد کاندیداتوری دارند تنها در صورتی می‌توانند اثرگذار در میان مردم ظاهر شوند که بتوانند چیزی بیشتر از آنچه که تاجگردون در حال حاضر آورده است برای مردم بیاورند.
باید به زینل زاده‌ها گفت؛ سیستم ضعیف مدیریتی در شهرستان‌ها و سیستم معیوب اشتغال زایی بر اساس ضابطه که خصوصی سازی و سیستم پیمانکاری معیوبیت آن را تشدید کرده است به راحتی و با «حرف و سخن» برچیده نمی‌شود. لذا بهتر است سیاسیونی که قصد رقابت با نماینده شهرستان‌های گچساران و باشت را دارند، از چپ و راست گرفته؛ بیش از آنکه به دیگری (تاجگردون) بپردازند، به خود و برنامه‌هایشان بپردازند، و با صداقت و نشان دادن پشتکار خود (اگر داشته باشند) خود را به مردم بقبولانند چرا که در غیراینصورت اسفندماه 98 تاجگردون با همان ضابطه‌ها و برنامه‌های گذشته بر سر کار است.
اما در مورد مشکلات گریبانگیر کشور و خاصه استان؛ باید گفت ریاست مجلسیون بر دولت و سایه سنگین و دخالت‌های بی جای مجلسیون باعث بسیاری از مشکلات است. به تازگی استاندار کهگیلویه و بویراحمد متوجه سیستم معیوب و سایه سنگین نمایندگان و افرادی دیگر در استان شده است اما با وجود آنکه به نظر می‌آید می‌خواهد استقلال خود و مجموعه دولت را حفظ نماید تا به حال نتوانسته است دست این افراد را از مجموعه خود کوتاه کند.
سخنان اردلان زینل زاده در صفحه اینستاگرامی اش به شرح زیر است:
و این در حالی است که اندیشه میرشکاران اقتصاد ایران زمین، جلوس در منزلگه جوانکان بیکار به تطمیع سرابی از اشتغال بوده، که در این بین پیمانکارکانی فربه، به دلالیِ اعوان و انصاری گرد آورده و همچنان وکلای ما فارغ از تمامی خود کرده‌ها، در جمع به کرده‌های دستگاههای اجرایی اشاره و به ناکرده های سیاست گذاری و ناتمشیتی در اقتصاد که وظیفه ذاتی خود آنان است الکن مانده و همچنان نوای پوپولیست برقرار.
به راستی تا کی باید عملکرد دستگاههای اجرایی توسط سیاسیون مصادره گردد و شرح وظایف وکلا به فراموشی سپرده شود، مگر نه این است که هر کسی در شأن اختیار و شرح وظایفش باید پاسخگو باشد و عملکرد ارائه دهد و به راستی اگر رایحه‌ی خوش خدمت این است پس چرا این همه مشکلات داریم، نه تنها بیکاری بلکه شاغلین ما هم بیکارند و کارآیی ندارند و تولیدی نیست، حقوق بگیران ما هم حقوقی ندارند یعنی قدرت خریدشان روز به روز کاهش پیدا می‌کند.
بزرگ‌ترین نقطه ضعف ممکن برای هر مدیری این است که کسی فکر کند تمام نقاط ضعفش را می‌داند و آنوقت است که تمامی راهها برای اصلاح خودش را مسدود و پلهای پشت سرش تخریب می‌گردد.
همگان می‌دانند که در طول تاریخ از تبار راست قامتان بوده‌ایم و در هیچ ازمنه‌ای نه مهره کسی گشته، نه کسی قابلیت آن را داشته که ذیل لشکرش گردآییم و نه ابزار و بازیچه‌ی کسی گشته‌ایم.
برادر گرامی اتفاقات وارده بر مسیر طی شده سنوات اخیر که البته پیشینیان شما نیز در این طریقت گامهایی پیموده‌اند نه نحوه طریقت و نه تندی یا کندی حرکت است بلکه ایراد اصلی بر بطلان مسیر است و اینکه با این مسیر به سرمنزل مقصود که حل مشکلات آحاد مردم در وادی اقتصاد خصوصاً تولید و اشتغال است نخواهیم رسید و در پایان نه شکاری باشد و نه میری که به شکار دست یازد.