اخیراً در فضای مجازی استان کهگیلویه و بویراحمد مطالبی در خصوص «بی کتاب ماندن دانش آموزان» منتشر شده، که در این باره «محمدنبی علیپور» کارشناس مسئول آموزش متوسطه دوره اول گچساران توضیحاتی داده که از نظر خوانندگان می‌گذرد؛
با درود و استقبال از نقد منصفانه در کانال‌های خبری استان و همچنین درود خدمت مردم درستکار و نیک کردار لنده. لازم دیدم نکته‌ای درباره مطلب مذکور به عرض برسانم. اول آنکه خوب است وقتی قصد داریم مطلبی را به‌عنوان گزارش یا خبر به اطلاع عموم برسانیم و در سایت‌های خبری منتشر کنیم همه جوانب امر را بسنجیم و اطلاع کاملی از موضوع داشته باشیم تا متهم به رفتار ناشایستی همچون تخریب، بی‌صداقتی، سیاه نمایی، تشویش اذهان عمومی در نوشتار نشویم. همچنین باید مطلب به‌گونه‌ای نوشته شود که مخاطب و جامعه‌ی هدفی که آن مطلب برای آنان نوشته می‌شود با دید باز بتوانند موضوع را درک کنند و با خواندن مطلب به قضاوت درستی درباره موضوع برسند؛ چرا که دیدگاه برخی شهروندان در زیر مطلب در سایت مذکور، خود گویای آن است که نه تنها از مطلب استقبال نشده بلکه بدلیل مغایرت با واقعیت، موضوع از طرف خوانندگان، جامعه‌ی فرهنگیان و اولیای دانش آموزان مورد نکوهش و سرزنش واقع شده است.
گویا نویسنده مطلب نمی‌داند توزیع پوشاک توسط سازمان دانش‌آموزی صورت می‌گیرد و ادارات یا سازمان آموزش‌وپرورش استان هیچ‌گونه نقشی در آن ندارند. اواخر هرسال تحصیلی به دانش آموزان توصیه می‌شود جهت تهیه‌ی کتب سال تحصیلی جدید باید اواخر خرداد هرسال از طریق سامانه الکترونیکی سناد ثبت‌نام کنند که این ثبت‌نام سیستماتیک توسط اولیای دانش‌آموز یا مدیر مدرسه انجام می‌پذیرد. از طرفی از جمعیت وسیع دانش‌آموزی استان فقط چهار نفر یا به دلیل سهل‌انگاری شخصی و یا کوتاهی اولیای دانش‌آموز کتاب دریافت نکرده‌اند و از انصاف به دور است که آن را پیراهن عثمان بکنیم و علیه مدیرکل اخلاق مدار و تلاشگر استان که حدود هفت سال گذشته با تلاش‌های شبانه‌روزی خود موجب اتحاد و همدلی سازمان در بین مناطق مختلف استان شده و به اعتقاد بیشتر شهروندان، دوران طلایی آموزش‌وپرورش را در استان داشتیم مطلبی به دور از اخلاقیات منتشر کنیم.
همکاری شخص مدیرکل با سایر ادارات استان بسیار عالی بوده و عملکرد خوب وی باعث شده در تأمین و ابلاغ نیروی انسانی مقام اول کشور را کسب نمایند. خالی از لطف نیست که این نکته را ذکر کنم که حتی در دورترین مناطق استان روستایی که دو نفر دانش‌آموز داشته، کلاس درس و مدرسه برپاست. اما اگر بخواهم خدمات ارزنده‌ی وی را بیان کنم شاید بتوان در این‌باره کتابی نوشت، و از حوصله‌ی این مطلب خارج است؛ فقط همین چند نکته را می‌گویم که بی حاشیه‌ترین دوران مدیریتی در استان، اتحاد و همدلی در مناطق ۱۳ گانه، تأمین و ساخت‌وساز مدارس متعدد، جذب و به‌کارگیری نیروی انسانی با رعایت عدالت، در نظر داشتن شرایط در جذب نیرو و بدون حتی یک مورد سفارش و دخالت در جذب نیرو، توسعه و تجهیز امکانات مدارس از میز و نیمکت و صندلی تا وسایل گرمایشی و سرمایشی و برچیده شدن کلاس‌های کپری و غیراستاندارد در استان و نداشتن حتی یک مورد حادثه برای دانش آموزان عزیز، خود گویای سند افتخارات و عملکرد مدیریت و مجموعه‌ی توانمند آموزش‌وپرورش استان در هفت سال گذشته می‌باشد.
کاش ما قلم بدستان نیمه‌ی پر لیوان را هم ببینیم و وقتی از کاستی‌ها وی گوییم و نقد می‌کنیم، خدمات ارزنده و نقاط قوت را هم مدنظر داشته باشیم تا افکار عمومی و جامعه‌ی هدف که شامل فرهنگیان، اولیا و دانش آموزان است آن را بپذیرد و از آن استقبال  کنند، قطعاً در یک سازمان به این وسعت و بزرگی که به‌نوعی تمامی شهروندان استان را به‌عنوان اولیا و دانش آموزان تحت پوشش خود دارد، درصدی پایین از کاستی و کمبود طبیعی است ولی اخلاق انسانی ایجاب می‌کند که هدف یک مقاله یا مطلب، بهتر شدن روند کار باشد نه آنکه کانالی باشد برای معروف شدن نویسنده متن. خوب است با تواضع و با دیدی باز نسبت به مسائل نقد کنیم، دست به تخریب دیگران نزنیم، با امید تلاش و کوشش همه‌ی ما برای ساختن نسلی نیک و شهروندانی آگاه در مدارس.
در پایان، سخنی من باب پند و نصیحتی دوستانه خدمت قلم بدستان دارم که مضمونش این است که بیشتر با دیده‌ی خود قضاوت کنیم تا بر اساس شنیده‌ها.
کرد: مردی از سخندانی سؤال؟
حق وباطل چیست ای نیکو مقال؟
گوش را بگرفت و گفت این باطل است
چشم حق است و یقینش حاصل است
 -------------------------------------------------------------
محمدنبی علیپور
کارشناس مسئول آموزش متوسطه دوره اول گچساران
 

کبنانیوز