تاریخ انتشار
يکشنبه ۱۵ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۲۰
کد مطلب : ۴۰۹۳۶۱
با صدور متنی مطرح شد
بیانیه‌ی دانشجویان فعال «دانشگاه یاسوج» در رابطه با اتفاقات اخیر جشنواره اقوام در دانشگاه
۰
کبنا ؛«میان دو تن آتش افروختن نه عقلست و خود در میان سوختن» (گلستان سعدی ـ حکایت 12)
روزهای اخیر در خلال برگزاری جشن اقوام در دانشگاه یاسوج، کلیپی در شبکه‌های مجازی منتشر شد که در این کلیپ برخی دانشجویان با پوشیدن لباس محلی در حال رقص محلی هستند که در جریان این موضوع واکنش برخی نهادهای سیاسی و مذهبی استان کهگیلویه و بویراحمد را به دنبال داشت. در ابتدا لازم به ذکر است عنوان شود که کانون‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی دانشگاه یاسوج که همواره پرچم‌دار چرخه‌ی فرهنگ بوده‌اند، در ادوار مختلف جشنواره ملی رویش، عناوین برتر را کسب کرده و برای جامعه‌ی دانشگاهی استان افتخار آفرین بوده‌اند؛ اما با این وجود در روزهای اخیر مورد حمله ناجوان مردانه‌ی برخی گروه‌ها قرار گرفتند و آن‌طور که از برخی بیانیه‌ها مطلع شدیم گفته شده که «در جریان این جشن شاهد صحنه‌هایی بودیم که به خود لرزیدیم»!!! و شاید به برداشت ما از زمین لرزه 7/3 ریشتری 21 آبان 96 کرمانشاه با هزاران نفر کشته و زخمی و بی‌خانمان شدن هزاران تن دیگر هم بسی بیشتر بود!!! و یا حوادث اخیر سیل در گلستان، مازندران، لرستان، اهواز و سایر نقاط دیگر و گرفتار شدن مردم در گل و لای آن و از بین رفتن اموال و دارایی‌شان در این حوادث و له شدن در زیر فشار بحران‌های اقتصادی هم آنقدر تکان دهنده و لرزان نبوده است!!!
در برخی از بیانیه‌های دیگر آمده است که «اجازه داده نمی‌شود که عده‌ای در محیط مقدس دانشگاه با لگد مال کردن فرهنگ اسلامی به اهداف خود دست یابند و دانشگاه که سرای علم آموزی است و در اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد، آلوده به گناه شده است.»!!! اما برای قوت قلب به این گروه‌ها باید گفت که حقیقت چیزی نیست که با یک رقص محلی از بین برود. چراکه آرمان‌های انقلاب و شهدا آنقدر غنی هست که با چنین مسائلی به خود نلرزد؛ زیرا که حقیقت قدرتمند است و از خود دفاع می‌کند و نیازی به لرزیدن ما نیست!
حال این پرسش پیش می‌آید که هدف افرادی که کلیپ را منتشر و مسائل درون دانشگاهی را به عرصه عمومی کشاندند چه بوده است؟ خیرخواهی؟ حفظ آرمان‌های انقلاب؟ یا امیال و منافع شخصی و گروهی؟ با کمی تأمل در اظهار نظرات و درخواست‌های افراد می‌توان به انگیزه‌ی آن‌ها پی برد. (قضاوت با شما؟)
در این‌جا جا دارد از موضع‌گیری به‌جا و به‌حق نماینده ولی فقیه در استان، جناب آقای آیت‌الله ملک حسینی وام بگیریم که بر حفظ و صیانت از آبروی دانشگاه و دانشگاهیان تأکید کرده و فرمودند «نیازی به ورود نهادهای خارج از دانشگاه نیست».
شایان ذکر است در جوامع توسعه یافته زمام قضاوت را به دست افکار عمومی نمی‌سپارند چون افکار عمومی ممکن است از روی تعصبات، بغض، عطش و انتقام‌گیری عمل کند.
حال مسئله‌ی قابل طرح این است که در طی روزهای اخیر بیانیه‌ای منتسب به مسئولین دانشگاه یاسوج در فضای مجازی منتشر شده که از یک طرف دانشگاه از بار مسئولیت خود شانه خالی کرده و به جای حمایت از دانشجو که دال مرکزی و محوری هر دانشگاهی هست، او را «دانشجونما» مورد خطاب قرار داده که این امر وجدان آگاه جامعه دانشجویی را رنجیده خاطر کرده است.
لذا از ریاست محترم دانشگاه یاسوج خواهشمند است حمایت ویژه‌ی خود را از دانشجویان و فعالیت‌های فرهنگی اعلام نماید و طبق فرمایشات آیت‌الله ملک حسینی، مانع از دخالت سایر نهادهای بیرون از دانشگاه در امور داخلی دانشگاه شده و استقلال دانشگاه را حفظ نمایند و هچنین خواستار این هستیم که آینده هیچ دانشجویی قربانی سیاست آنتاگونیسم یا حذف رقیب شود. چراکه حذف غیر، یعنی خشونت بیشتر که در طول تاریخ انتهایی برای آن وجود ندارد؛ و فقط با سیاست آگونیسمی و تکثرگرایی اندیشه است که می‌توانیم این کشتی را از صدمات طوفان حفظ کنیم.
در پایان: «دانشجو هرزه نیست»
ـ کانون‌های فرهنگی و اجتماعی دانشگاه یاسوج (کانون خبر و رسانه، موسیقی، محیط زیست، تئاتر، فکر و اندیشه، کتاب، آوای دوستی، نفس پاک، همیاران سلامت، فیلم و عکس)
ـ انجمن اسلامی پیروان خط امام
ـ انجمن‌های علمی
ـ شورای صنفی دانشگاه
و جمع کثیری از فعالین فرهنگی و دانشجویی
روزهای اخیر در خلال برگزاری جشن اقوام در دانشگاه یاسوج، کلیپی در شبکه‌های مجازی منتشر شد که در این کلیپ برخی دانشجویان با پوشیدن لباس محلی در حال رقص محلی هستند که در جریان این موضوع واکنش برخی نهادهای سیاسی و مذهبی استان کهگیلویه و بویراحمد را به دنبال داشت. در ابتدا لازم به ذکر است عنوان شود که کانون‌های فرهنگی، هنری و اجتماعی دانشگاه یاسوج که همواره پرچم‌دار چرخه‌ی فرهنگ بوده‌اند، در ادوار مختلف جشنواره ملی رویش، عناوین برتر را کسب کرده و برای جامعه‌ی دانشگاهی استان افتخار آفرین بوده‌اند؛ اما با این وجود در روزهای اخیر مورد حمله ناجوان مردانه‌ی برخی گروه‌ها قرار گرفتند و آن‌طور که از برخی بیانیه‌ها مطلع شدیم گفته شده که «در جریان این جشن شاهد صحنه‌هایی بودیم که به خود لرزیدیم»!!! و شاید به برداشت ما از زمین لرزه 7/3 ریشتری 21 آبان 96 کرمانشاه با هزاران نفر کشته و زخمی و بی‌خانمان شدن هزاران تن دیگر هم بسی بیشتر بود!!! و یا حوادث اخیر سیل در گلستان، مازندران، لرستان، اهواز و سایر نقاط دیگر و گرفتار شدن مردم در گل و لای آن و از بین رفتن اموال و دارایی‌شان در این حوادث و له شدن در زیر فشار بحران‌های اقتصادی هم آنقدر تکان دهنده و لرزان نبوده است!!!
در برخی از بیانیه‌های دیگر آمده است که «اجازه داده نمی‌شود که عده‌ای در محیط مقدس دانشگاه با لگد مال کردن فرهنگ اسلامی به اهداف خود دست یابند و دانشگاه که سرای علم آموزی است و در اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد، آلوده به گناه شده است.»!!! اما برای قوت قلب به این گروه‌ها باید گفت که حقیقت چیزی نیست که با یک رقص محلی از بین برود. چراکه آرمان‌های انقلاب و شهدا آنقدر غنی هست که با چنین مسائلی به خود نلرزد؛ زیرا که حقیقت قدرتمند است و از خود دفاع می‌کند و نیازی به لرزیدن ما نیست!
حال این پرسش پیش می‌آید که هدف افرادی که کلیپ را منتشر و مسائل درون دانشگاهی را به عرصه عمومی کشاندند چه بوده است؟ خیرخواهی؟ حفظ آرمان‌های انقلاب؟ یا امیال و منافع شخصی و گروهی؟ با کمی تأمل در اظهار نظرات و درخواست‌های افراد می‌توان به انگیزه‌ی آن‌ها پی برد. (قضاوت با شما؟)
در این‌جا جا دارد از موضع‌گیری به‌جا و به‌حق نماینده ولی فقیه در استان، جناب آقای آیت‌الله ملک حسینی وام بگیریم که بر حفظ و صیانت از آبروی دانشگاه و دانشگاهیان تأکید کرده و فرمودند «نیازی به ورود نهادهای خارج از دانشگاه نیست».
شایان ذکر است در جوامع توسعه یافته زمام قضاوت را به دست افکار عمومی نمی‌سپارند چون افکار عمومی ممکن است از روی تعصبات، بغض، عطش و انتقام‌گیری عمل کند.
حال مسئله‌ی قابل طرح این است که در طی روزهای اخیر بیانیه‌ای منتسب به مسئولین دانشگاه یاسوج در فضای مجازی منتشر شده که از یک طرف دانشگاه از بار مسئولیت خود شانه خالی کرده و به جای حمایت از دانشجو که دال مرکزی و محوری هر دانشگاهی هست، او را «دانشجونما» مورد خطاب قرار داده که این امر وجدان آگاه جامعه دانشجویی را رنجیده خاطر کرده است.
لذا از ریاست محترم دانشگاه یاسوج خواهشمند است حمایت ویژه‌ی خود را از دانشجویان و فعالیت‌های فرهنگی اعلام نماید و طبق فرمایشات آیت‌الله ملک حسینی، مانع از دخالت سایر نهادهای بیرون از دانشگاه در امور داخلی دانشگاه شده و استقلال دانشگاه را حفظ نمایند و هچنین خواستار این هستیم که آینده هیچ دانشجویی قربانی سیاست آنتاگونیسم یا حذف رقیب شود. چراکه حذف غیر، یعنی خشونت بیشتر که در طول تاریخ انتهایی برای آن وجود ندارد؛ و فقط با سیاست آگونیسمی و تکثرگرایی اندیشه است که می‌توانیم این کشتی را از صدمات طوفان حفظ کنیم.
در پایان: «دانشجو هرزه نیست»
ـ کانون‌های فرهنگی و اجتماعی دانشگاه یاسوج (کانون خبر و رسانه، موسیقی، محیط زیست، تئاتر، فکر و اندیشه، کتاب، آوای دوستی، نفس پاک، همیاران سلامت، فیلم و عکس)
ـ انجمن اسلامی پیروان خط امام
ـ انجمن‌های علمی
ـ شورای صنفی دانشگاه
و جمع کثیری از فعالین فرهنگی و دانشجویی
