بخیه به آبدوغ نزنید؛ همایش صوری برگزار نکنید

کبنا ؛هدفمندی و برنامه‌ریزی برای رسیدن به هدف در برگزاری هر همایشی مهم‌ترین اصلی است که باید در برگزاری همایش در نظر گرفت، همچنان که عالمان در هر عرصه‌ای و در هر موضوعی این تشخیص را می‌دهند که چه عواملی را در کنار هم قرار بدهند تا بهترین نتیجه را به دست آورند. مثلاً در برگزاری یک همایش این موضوع اهمیت می‌یابد که سخنرانان از چه افرادی انتخاب شود تا بهترین راهکارها و سخنرانی را داشته باشند، پیام‌های میان برنامه متناسب با موضوع انتخاب شود، مجری برنامه با چه مشخصاتی باشد و متن مجری از قبل مشخص شود، همه این موارد از جمله ابتدایی‌ترین عواملی است که در برگزاری یک نشست یا همایش باید در نظر گرفته شود.
عموماً همایش‌هایی که به آسیب‌های اجتماعی می‌پردازند از آخرین دستاوردهای علمی دانشگاهی و آمار و ارقام موجود بهره می‌برند و همواره سعی بر آن است که آسیب‌های عمیقی که از دید عموم مردم پنهان می‌ماند به بحث و بررسی گرفته شوند و درنتیجه آگاهی عمومی ایجاد و راهکارهایی داده شود.
حال تصور کنید تبلیغات همایش «پیشگیری از خودکشی» از یک هفته قبل در نقاط مختلف شهر گچساران نصب‌شده و از چنین تبلیغاتی انتظار می‌رفت همایشی علمی و دانشگاهی و جدی داشته باشیم، ضمن اینکه یکی از برگزارکنندگان همایش نیز مرکزی دانشگاهی (دانشگاه علمی کاربردی گچساران) بود.

با این‌ حال، روز یکشنبه دوم دی‌ماه در حالی همایش پیشگیری از خودکشی در گچساران برگزار شد که نه‌تنها هیچ راهکاری ارائه نشد، بلکه جو و فضای سالن کوچک آموزش شرکت نفت به‌گونه‌ای سخنران را به وجد آورده بود که به شعر سرایی روی آوردند و ترانه‌های لری را با حافظه خوبی که داشتند در میان آمار و ارقام طلاق و ناهنجاری‌های جامعه به زبان می‌آوردند؛ اما استاد برنامه آن‌قدر به‌سرعت این اطلاعات را ارائه می‌کردند که من به‌عنوان خبرنگار نیازمند این بودم که به صوت وی مراجعه کنم و آمار و اطلاعات را بیرون بکشم، اما اینکه حضار در سالن متوجه صحبت‌های وی شدند یا فقط شعرهای وی را شنیدند و تحسین کردند را نمی‌دانم.
منکر این مسئله نیستم که سخنران به‌عنوان افرادی دانشگاهی و رئیس اداره بهداشت کهگیلویه از بطن و متن جامعه باخبر هستند و توانایی وی در سخنرانی بی‌وقفه قابل‌انکار نیست، اما در هر حال حضور دانش آموزان دبیرستانی و دیگر افرادی که با تشویق‌های خود جناب دکتر را به وجد آوردند در شعرخوانی استاد بی‌تأثیر نبود. البته خالی از انصاف است که نگویم آقای داوری رئیس اداره بهداشت و درمان کهگیلویه و صحبت‌های رئیس دانشگاه علمی کاربردی ازجمله نکات مثبت این همایش بودند.
اما از حق نگذریم پخش ترانه خودکشی به خوانندگی محسن چاووشی به‌عنوان میان برنامه نقطه عطفی بود، من فکر می‌کنم اگر محسن چاووشی در سالن حضور داشت از پخش آهنگش در چنین همایشی در بهت و حیرت می‌ماند، احتمالاً برگزارکنندگان همایش فرصت ساختن کلیپی را نداشتند که با ساده‌ترین نرم‌افزارها نیز قابل ساختن است.
همین‌طور این تصور پیش آمد که مجری برنامه مأموریت دارد سالن را به خنده و شوخی بکشاند و دائماً با خنده از اختلاس بزرگان و خودکشی جوانان دم می‌زد و یا با خنده خطاب به افراد در سالن نشسته می‌گفت: «خواهشا خودکشی نکنید» که مسلماً چنین پیامی بیشتر جنبه شوخی داشت و کسی که چنین قصدی را داشته باشد با چنین پیام‌های مضحکی از کار خود عقب‌نشینی نمی‌کند؛ اما گویا شوخ‌طبعی جزو ویژگی‌های ذاتی ایشان بوده و شاید در انتخاب مجری اشتباهی پیش‌آمده بود.
به‌هرحال این همایش گذشت، ولی مسئولان و مجریان چنین برنامه‌هایی باید این موضوع را مدنظر قرار دهند که جای خالی جامعه شناسان و مددکاران اجتماعی که از نزدیک این مسائل را لمس کرده و با ابعاد موضوع آشنا هستند در برنامه خالی بود. ضمن آنکه یادداشت نوشتن درباره یک همایش شاید کمی مبالغه و مناقشه در موضوع به نظر آید اما اهمیت آن در این است که ملزومات برگزاری چنین برنامه‌هایی با دقت و فکر بیشتری چیدمان شود تا به‌قول‌معروف بخیه به آبدوغ نزنیم و سرمایه و بودجه و انرژی افراد بیهوده هدر نرود.
 
---------------------------------------
سیده زهرا حسینی فر